จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2862

กรรมการคนนั้นมองหน้าหยางชิงที่นอนคลุกฝุ่นอยู่และพูดขึ้น

สมน้ำหน้า!

นี่คือสิ่งที่คนทั้งหลายต่างคิดในใจ

หยางชิงลุกกลับขึ้นมามองหน้ากรรมการอย่างไม่เป็นมิตร “หึๆ! ตาเฒ่า โลกนี้มันมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเสมอ! หลังจากพลังบ่มเพาะข้าไปถึงเจ้าแล้วข้าจะตบหน้าเจ้ากลับให้จมดินเลย!”

ตบมัน!

ทุบมันให้ตายไปเสียที!

นั่นคือความคิดของคนทั้งหลายที่ร่ำร้องออกมาในใจ

แต่ว่ากรรมการคนนั้นกลับยิ้มและพยักหน้ารับ “ไอ้หนู เจ้ามันไม่ธรรมดา! ข้าจะให้เจ้ายืมใช้สังเวียนนี้!”

หยางชิงหัวเราะตอบกลับไป “อย่าคิดว่าแค่ให้ยืมใช้ตอนนี้แล้วมันจะคลายความแค้นไปได้เล่า ข้านั้นเป็นคนพยาบาท!”

กรรมการหัวเราะขึ้น “เออๆ เช่นนั้นข้าจะรอเจ้าเอง!”

หยางชิงไม่คิดต่อปากต่อคำให้มากมายไปกว่านั้นเดินขึ้นสังเวียนไปโดยมีเฉาเตียนตามหลังขึ้นไป

เมื่อคนทั้งสองลงมือนั้นมันก็เป็นท่าไม้ตายที่รุนแรงที่สุดของตน!

แต่ครั้งนี้คนทั้งหลายได้เห็นหอกของเย่หยวนอย่างชัดเจน

เป็นหอกที่ไร้ต้านอย่างแท้จริง!

ตูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นมาพร้อมร่างของเฉาเตียนที่พุ่งถอยกลับไปแต่หยางชิงนั้นกลับไม่ขยับแม้แต่ก้าว

กระบวนท่าเดียวนั้นมันก็แสดงถึงความแตกต่างได้ทันที!

คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

นี่มันจะบ้าเกินไปหรือไม่?

“ข้า…แพ้แล้ว!” เฉาเตียนนั้นประกาศออกมาก่อนจะเดินหันหน้าลงสังเวียนไป

คนที่มุงดูอยู่นั้นต้องอ้าปากค้าง!

ด้วยโอสถสวรรค์เดียวนั้นหยางชิงก็ได้พุ่งทะยานขึ้นฟ้ากลายเป็นจักรพรรดิเที่ยงอันดับหนึ่งของนิกายไปทันที?

ไม่อยากจะเชื่อ!

‘โอสถสวรรค์บ้าบออะไรกันนี่? ขอข้าบ้างไม่ได้หรือ?’

“เจ้าขยะพวกนี้เย้ยหยันปู่ชิงเจ้ามาเป็นวันๆ แต่สุดท้ายกลับถูกตบจนหน้าหัน รู้สึกดีไหมเล่า? ฮ่าๆๆ…” หยางชิงนั้นได้โอกาสหัวเราะเย้ยกลับไป

คนทั้งหลายนั้นที่เคยพูดจาดูถูกเย้ยหยันเขามาในช่วงหลายวันนี้มันแทบอยากจะมุดหน้าลงดินไป

มีหรือที่พวกเขาจะคาดคิดว่ามันมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมาได้?

“หยางชิง เจ้าจะอวดดีไปเพื่อ! หากไม่ได้เย่หยวนแล้วคนอย่างเจ้ามันจะมีค่าอะไร?” เจิ้งเฉียนเถียงกลับไปอย่างไม่คิดยอมแพ้ง่ายๆ

“ใช่แล้ว! คนที่เก่งมันคือเย่หยวน คนอย่างเจ้ามันจะมีค่าอะไร?”

“เจ้าอวดดีอวดเบ่งมากมายแต่สุดท้ายมันกลับมิใช่ผลงานของตัวเอง คิดว่าเก่งมาก?”

…

คนทั้งหลายนั้นเหมือนได้เจอช่องว่างที่จะระบายอารมณ์ออกมาจนร้องด่าหยางชิงตามๆ กัน

หยางชิงนั้นไม่คิดสนใจและยิ้มตอบกลับไป “พ่อเจ้าเอาชนะพวกเจ้าทั้งหมดได้เพราะมีพี่น้องที่เก่งกาจ! เชื่อไหมเล่า ไม่เชื่อก็มาลอง!”

คนทั้งหลายนั้นต่างต้องหุบปากลงไป

เพราะคำพูดของหยางชิงนั้นมันก็จริง แม้จะฟังดูหน้าไม่อายไปหน่อยแต่พวกเขาไม่อาจจะหาคำใดมาเถียงได้อีก!

ทำไมพวกเขาถึงไม่มีพี่น้องเช่นเย่หยวนเล่า?

เพราะฉะนั้นข่าวเรื่องโอสถสวรรค์เม็ดเดียวจากเย่หยวนนั้นมันก็ได้แพร่ไปทั้งนิกายยาสุดล้ำอย่างรวดเร็ว

คนทั้งนิกายนั้นต้องอ้าปากค้างเมื่อได้ยินมัน

แม้ว่าคนที่เอาชนะไปในวันนี้มันจะเป็นหยางชิงแต่สิ่งที่คนทั้งหลายสนใจนั้นมันกลับเป็นเย่หยวนเพราะคนที่ทำให้เกิดปาฏิหาริย์นี้ขึ้นมาได้มันคือเย่หยวนอย่างไม่ต้องสงสัย!

แม้แต่เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายที่เก่งกาจในวิชาโอสถนั้นต่างก็ต้องอ้าปากค้าง

โอสถสวรรค์ที่เหนือล้ำฟ้าเช่นนี้เย่หยวนหลอมมันขึ้นมาได้อย่างไร?

เพราะต่อให้จะเป็นโอสถสวรรค์ครบธาตุแต่ว่ามันก็คงไม่มีผลที่สะท้านสวรรค์เช่นนี้หรอกมิใช่หรือ?

เย่หยวนนั้นใส่อะไรลงไปเพิ่ม เขาปรับเปลี่ยนสูตรอย่างไร?

คนทั้งหลายนั้นต่างรู้สึกว่าตั้งแต่เย่หยวนก้าวเท้าเข้ามาเหยียบดินนิกายยาสุดล้ำนั้นมันเหมือนกับว่านิกายยาสุดล้ำได้กลายเป็นของเขาไปสิ้นเชิง!