จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2873

แน่นอนว่าย่อมเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นปลาย!

เพราะว่าคนที่พลังต่ำกว่านั้นก็แทบไม่มีใครกล้าพอจะลงสมัคร

แต่พวกเขาทั้งหลายนี้มันเป็นได้เพียงแค่ตัวประกอบของศึกครั้งนี้

หากสามารถต่อสู้สังหารจนก้าวขึ้นไปถึงร้อยอันดับแรกได้นั้นมันก็ถือว่าเป็นอะไรที่เหนือคำว่าสุดยอดไปแล้ว

แต่สิบอันดับแรกนั้นมันไม่มีทางเป็นไปได้

เพราะว่าเหล่าคนฝีมือที่อยู่ส่วนยอดนั้นต่างมีแต่จักรพรรดิเซียนขั้นสุดหรือถึงขั้นจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวทั้งสิ้น!

เพราะฉะนั้นคำพูดของเย่หยวนมันจึงน่าขันอย่างมาก

“ฮ่าๆ ไอ้หนู ข้าจะจำเจ้าไว้ ข้าจะเลือกเส้นทางเดียวกับเจ้าเอง!” เฉียวหยางหัวเราะขึ้นเย้ยหยันเย่หยวน

หยางชิงหันกลับมามองเฉียวหยางด้วยสีหน้าแปลกๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเย่หยวน “ไอ้นี่มันปัญญาอ่อนหรือ?”

เย่หยวนกล่าวขึ้นอย่างไม่สนใจ “มันปัญญาอ่อนแหละ พูดกับคนโง่มีแต่จะทำให้เจ้าโง่ไปด้วย ไปเถอะ”

หยางชิงพยักหน้ารับ “จริง ไปกันเถอะ!”

หลังพูดจบคำคนทั้งสองนั้นก็เดินหายไปอย่างไม่คิดสนใจพวกเฉียวหยางใดๆ อีก

เฉียวหยางนั้นได้แต่ต้องยืนทำหน้าดำหน้าแดง

‘ไอ้ฉิบหาย โอหังเกินไปแล้ว!’

ได้เห็นเช่นนั้นคนมากมายต่างก็ต้องยิ้มขึ้นที่มุมปาก

“เฉียวหยางจะตามไป! เหอะ ดูท่ามันจะมีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้ว เฉียวหยางไม่ปล่อยมันไปแน่!”

“ที่แท้รนหาที่ตายเขาทำกันอย่างนี้!”

“ข้าจะตามไอ้เด็กนี่ไปด้วย ของสนุกๆ เช่นนี้มันไม่ดูไม่ได้!”

…

คนมากมายนั้นต่างตามพวกเย่หยวนทั้งสองไปเพื่อดูว่าพวกเขานั้นจะเลือกเส้นทางใด

คนกว่าแปดล้านคนนั้นหากพลาดไปนิดมันก็คงไม่มีใครสนใจอีก

ทางเข้าของจักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนนั้นมันย่อมจะไม่ได้อยู่ในที่เดียวกัน เพราะฉะนั้นไม่นานนักเย่หยวนก็ต้องเดินแยกจากหยางชิงออกมา

เย่หยวนนั้นเดินมาถึงหน้าทางเข้าเส้นทางและได้ยินผู้ดูแลถามขึ้น “จะเข้าเส้นทางหมายเลขใด?”

เย่หยวนจึงถามกลับไป “เส้นทางใดที่ตอนนี้มีคนแข็งแกร่งมากที่สุด?”

ผู้ดูแลนั้นหันมามองหน้าเย่หยวนและตอบกลับไป “เส้นทางที่มีคนแข็งแกร่งไปกระจุกตัวมากที่สุดย่อมจะเป็นเส้นทางหมายเลขหนึ่ง”

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “เช่นนั้นข้าก็จะเข้าเส้นทางหมายเลขหนึ่ง”

ผู้ดูแลนั้นไม่คิดสนใจและส่งตัวเย่หยวนเข้าสู่เส้นทางหมายเลขหนึ่งไปทันที

ยอดฝีมือแห่งเมืองข่ายยักษ์นั้นได้เปิดมิติใหญ่ขึ้นสองแห่งเพื่อทำการคัดเลือกร้อยบุตรในครั้งนี้

และการต่อสู้ที่จะเกิดในเส้นทางไปยังมิตินั้นคนทั้งแสนก็จะสามารถเห็นถึงมันได้อย่างชัดเจน

ทางฝั่งจักรพรรดิเซียนนั้นมันมีเส้นทางทั้งหมดหนึ่งร้อยเส้นทางด้วยกัน แยกเป็นสิบกลุ่ม

ในแต่ละเส้นทางนั้นมันจะมีเพียงแค่ร้อยคนที่ผ่านเข้าระดับต่อไปได้

และสุดท้ายยอดฝีมือพันคนที่เหลือก็จะต่อสู้เอาที่หนึ่งมา!

มันเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอย่างมาก

การคัดเลือกร้อยบุตรแต่ละครั้งนั้นมันมักมีผู้เข้าแข่งตายไปครึ่งหนึ่งเพื่อที่จะหาคนแค่สิบคนนั้น

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียไม่ว่าเผ่าเลือดจะกระหายเลือดแค่ไหนมันก็มิใช่ว่าจะฆ่าสังหารกันได้ง่ายๆ

แต่จักรพรรดิเซียนแปดล้านคนนี้มันกลับจะมีถึงสี่ล้านที่ต้องตายลง แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าการคัดเลือกครั้งนั้นโหดร้ายแค่ไหน

แต่เผ่าเลือดนั้นไม่สนใจ!

เพราะว่าพวกเขานั้นมีความสามารถในการขยายพันธุ์ที่น่ากลัว สามารถเติมเต็มจำนวนนี้ได้ในเวลาไม่กี่ปี

แต่ว่าวิธีการประลองโดยมีชีวิตเป็นเดิมพันนี้มันจะสร้างยอดฝีมือขึ้นมามากล้น!

เพราะฉะนั้นเหล่ายอดคนที่แสดงฝีมือไต่เต้าขึ้นมาถึงระดับของร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนได้นั้นมันจึงมีแต่ยอดฝีมือที่เก่งกาจอย่างแท้จริง!

พวกเขาหลายคนนั้นเก่งกาจพอจะสังหารจักรพรรดิเที่ยงลงได้!

ตอนที่เย่หยวนสังหารสามร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนลงไปนั้นมันย่อมจะชัดเจนแล้วว่าฝีมือของเขาเป็นอย่างไร

แต่ตอนนี้เย่หยวนยิ่งบรรลุจักรพรรดิเซียนขั้นปลายขึ้นมาได้แล้ว แน่นอนว่าเขาย่อมจะเก่งกาจกว่าในตอนนั้นอย่างไม่อาจเทียบ

การคัดเลือกใดๆ นี้เย่หยวนย่อมจะไม่คิดกังวลเป็นจริงเป็นจัง

ในว่าการคัดเลือกเช่นนี้คนที่มั่นใจในตัวเองจริงๆ นั้นล้วนจะต้องเลือกเส้นทางที่มีศัตรูแกร่งๆ อยู่เพื่อแย่งชิงเอาความยิ่งใหญ่และชื่อเสียงมา!

เช่นนั้นแล้วทำไมเย่หยวนถึงเลือกเส้นทางหมายเลขหนึ่งนี้ด้วย?

มันก็เพราะว่าเขาอยากสังหาร!

เพราะคนทั้งหลายในนั้นมันคือต้นกล้าอันดีงามของเผ่าเลือดที่สามารถขึ้นไปถึงมหาจักรพรรดิได้ในวันหน้า

หากสังหารลงไปได้แม้สักคนแล้วสวรรค์แรกก็ย่อมจะมีศัตรูมหาจักรพรรดิน้อยลงไปคนหนึ่งในวันหน้า

ได้เห็นเย่หยวนเข้าเส้นทางหมายเลขหนึ่งไปเฉียวหยางก็ต้องทำหน้าเหยเก

เขานั้นเก่งจริงแต่ว่าหากเข้าเส้นทางที่หนึ่งไปแล้วมันก็คงต้องต่อสู้กันอย่างยากลำบากกับคนทั้งหลายนั้น

ถึงตอนนั้นมันก็ไม่แน่ว่าเขาจะเอาตำแหน่งกลับมาได้

เขานั้นย่อมจะไม่คิดว่าเย่หยวนเข้าไปเพราะมั่นใจในฝีมือแต่คิดว่าที่เย่หยวนเข้าไปนั้นก็เพื่อจะหนีเขา ไม่ให้ตัวเฉียวหยางตามเข้าไปได้

เพราะของที่น่าดูมันอยู่ตรงนี้!

มีแต่ความน่าตื่นเต้น!

พวกเขาไม่เสียเงินเปล่าแล้ว!

ส่วนเรื่องของเย่หยวนนั้นคนทั้งหลายย่อมจะไม่คิดสนใจอีกต่อไป

จักรพรรดิเซียนขั้นปลายคนหนึ่งมันจะทำอะไรได้?

เวลานั้นค่อยๆ เคลื่อนผ่านจนสุดท้ายแล้วคนทั้งแปดล้านก็ได้เลือกเส้นทางที่อยากจะเข้าไป

เส้นทางทั้งหนึ่งร้อยนั้นมันได้ถูกแบ่งกันอย่างลงตัว

หากเส้นทางใดเต็มมันก็จะไม่สามารถเลือกได้อีกต่อไป

และตอนนี้มันก็แทบไม่มีใครกล้าจะไปเลือกสิบเส้นทางแรกแล้ว

เพราะว่านี่มันคือกลุ่มของยอดฝีมือ!

ต่อให้จะติดหนึ่งในพันได้มันก็คงไม่อาจจะเอาชนะคนจากกลุ่มแรกได้แน่

เพราะมันมียอดฝีมือมากมายเกินไป!

แน่นอนว่ามันยังยอดฝีมือที่ไม่เลือกจะเข้ากลุ่มแรกไปตาม

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียการได้เข้าคัดเลือกร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนไม่ว่าจะจากกลุ่มไหนมันก็มีค่าเท่ากัน

มาแสดงความโอหังอวดอ้างฝีมือตอนนี้มีแต่จะทำให้ตกม้าตายเท่านั้น

เพราะว่าคนที่มีฝีมือเทียบเคียงร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนนั้นมันไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะรอดและเข้ารอบ ไปได้

ความจริงมันโหดร้ายกว่านั้นมาก!

หากได้รับตำแหน่งร้อยบุตรนั้นมันก็จะผงาดล้ำฟ้าขึ้นไปทันที!

แต่หากไม่ได้มันมาก็จะเป็นได้แค่ทหารเลวคนหนึ่ง!

“จบแล้ว มันจบแล้ว! ข้าต้องเข้ากลุ่มแรก!”

“ฉิบหายแล้ว ช้าไปหน่อยเดียวเองแท้ๆ!”

“สิ้นหวังแล้ว!”

…

ไม่นานนักการเลือกเส้นทางมันก็จบลงเหมือนไว้เพียงแค่เสียงบ่นคร่ำครวญของผู้คนที่เลือกไม่ทัน

เพราะหากเข้ากลุ่มแรกมันก็เท่ากับหมดหวังลงทันที

…………………………