จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2892

เขานั้นได้ยินคนพูดกันมาว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์คนนี้สังหารคนอย่างไม่กะพริบตา

และเมื่อได้เจอกันเข้าวันนี้มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ!

‘เฉียเจียนนั้นเป็นถึงมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แต่เจ้ากลับคิดสังหารเขาด้วยคำพูดเดียว?’

ได้ตำแหน่งใหญ่โตมาถึงคำสั่งแรกนั้นกลับเป็นการสังหารมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ลง?

เก่งแท้ๆ!

“เรื่องนั้น…เฉียเจียนนั้นจะอย่างไรเป็นมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์…”

เย่หยวนส่ายหัวสวนกลับไปทันที “เส้นทางสู่เจ้าโลกของมันนั้นได้ปิดลงแล้ว! หากมันตายก็ตายไปจะสนใจทำไม? หรือว่าเผ่าเลือดเรานั้นมันขาดแคลนมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์กันเล่า?”

มันก็จริงที่อาจจะเป็นเช่นนั้นแต่…อย่างไรเขาก็เป็นถึงมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ไม่ใช่หรือ?

การจะเลี้ยงดูมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันต้องใช้ทรัพยากรมากมายปานใด

แต่ท่าทางโอหังของเย่หยวนนี้มันก็ทำให้โหยวจินไม่พอใจอยู่ไม่น้อย

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเขานั้นก็เป็นถึงเจ้าโลกคนหนึ่ง!

จะไม่ไว้หน้ากันเลยหรือ?

เฉียเจียนที่นั่งคุกเข่าอยู่นั้นกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดขาว “นายท่าน ข้า…ข้าผิดไปแล้ว! ข้าขอร้องท่านเถอะ ไว้ชีวิตข้าด้วย! และศึกใหญ่มันก็ใกล้เข้ามาเต็มที ให้ข้าได้ไปช่วยต่อสู้ล่าหัวยอดฝีมือฝ่ายสวรรค์แรกมันจะไม่ดีหรือท่าน?”

‘สังหารพ่อเจ้าสิ!’

‘ที่ข้าจะฆ่าเจ้าลงนี้ก็เพราะกลัวเจ้าไปเป็นกำลังให้กองทัพเผ่าเลือดนั้น!’

“ไม่ต้อง! ถึงมีหรือไม่มีมันก็ไม่สำคัญหรอก เพราะนี่มันก็ผ่านมาได้กว่ายี่สิบวันแล้ว พวกเจ้ากลับยังบุกมหานครฉีใต้ไม่ได้เสียที เจ้ายังคิดจะทำอะไรกันได้อีก? เฉียนั้วมันเป็นลูกน้องเจ้า เจ้าจัดการเองเถอะ” เย่หยวนหันไปสั่งเฉียนั้ว

แท้จริงในใจของเย่หยวนนั้นอยากจะสังหารเฉียนั้วมากกว่า เพราะว่าเขาคนนี้คือตัวปัญหาที่แท้จริง

ยอดฝีมือทวีปสวรรค์แรกที่ตายลงด้วยมือของเขาคนนี้นั้นมากมายเกินจะนับ

แม้ว่าเฉียนั้วนั้นจะพ่ายให้แก่เฟิงเสี่ยวเถียนครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เขานั้นก็เป็นถึงยอดฝีมือพลังคลื่นกำเนิดคนหนึ่ง

หากให้เทียบแล้วเขานั้นคงไม่ได้อ่อนแอกว่าผู้อาวุโสหอสุดแสงแห่งนิกายยาสุดล้ำเลย

ไม่เช่นนั้นแล้วแม่ทัพที่พ่ายแพ้เสียกำลังไปเป็นแสนจะได้กลับมาทำหน้าที่เป็นแม่ทัพใหญ่อีกครั้งหรือ?

ที่เขาทำเช่นนี้ได้มันก็เพราะว่าเผ่าเลือดเห็นว่าเขานั้นมากฝีมือ

เฉียนั้วนั้นมองดูไปทางโหยวจิน

โหยวจินพยักหน้าตอบกลับมาเป็นสัญญาณว่าทำตามนั้น

เจ้าโลกโหยวจินนั้นเองก็ไร้หนทางแก้ไขมันเช่นกัน!

เพราะว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์คนนี้เป็นชายผู้มากชื่อเสียง หากคำสั่งแรกของเขายังโดนขัดแล้วตัวบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์คงได้หันมาหมายหัวเขาแทนแน่

ถึงตอนนั้นท่านหวังจั่วคงเป็นคนออกมาจัดการเรื่องราวแน่

เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาจึงต้องตัดใจยอมทิ้งเฉียเจียนไป

ได้เห็นโหยวจินพยักหน้านั้นเฉียเจียนก็ได้แต่นั่งหน้าซีดรู้ตัวแล้วว่าชีวิตของเขาคงจบลงเท่านี้

เฉียนั้วนั้นถอนหายใจยาวออกมา “น้องเฉียเจียน ข้าขอโทษด้วย! นี่มันคือคำสั่งแรกของนายท่าน ข้าไม่อาจจะขัดได้จริงๆ!”

พูดจบเขาก็กระแทกฝ่ามือเข้าที่หัวของเฉียเจียนจนแตกสลายทำลายร่างของเขาไปสิ้นเชิง

ตั้งแต่ต้นจนตายลงนั้นเฉียเจียนไม่กล้าที่จะขัดขืนใดๆ แม้แต่น้อย

หยางชิงที่ยืนมองเรื่องราวอยู่ด้านหลังนั้นแทบจะลุกขึ้นเต้น

นี่มันจะ…สะใจเกินไปแล้ว!

ตัดสินชีวิตของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ได้ด้วยคำพูดเดียว!

กว่าที่ฝ่ายทวีปสวรรค์แรกจะสังหารมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เผ่าเลือดลงได้แต่ละคนนั้นพวกเขาต้องสูญเสียอะไร ไปบ้าง?

ต่อให้มันจะมีค่ายกลป้องกันมันก็ไม่ได้หมายความว่าจะสังหารมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ลงได้ง่ายๆ

ด้วยความเป็นเผ่าเลือดนั้นศึกบุกเขตแดนสวรรค์ของพวกเขามันจะทำให้คนบาดเจ็บมากมายแต่คนตายแทบไม่มี

หลายต่อหลายปีที่ผ่านมานี้มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เผ่าเลือดที่สวรรค์แรกสังหารได้มันมีน้อยนิด

กลับกัน ฝ่ายสวรรค์แรกนั้นกลับเสียมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ไปมากมายให้แก่เผ่าเลือด

แต่วันนี้เย่หยวนนั้นกลับใช้แค่ลมปากสังหารมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ลง!

สุดยอด!

หลังจากที่เผ่าเลือดมันได้รู้ว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองนั้นแท้จริงแล้วเป็นสายลับชาวมนุษย์หยางชิงอยากจะรู้เหลือเกินว่าพวกเขาจะทำหน้าอย่างไร?

แค่คิดมันก็ทำให้ใจเต้นรัวแล้ว!

เฉียนั้วนั้นเองก็ได้แต่ทำหน้าเหยเก เฉียเจียนนั้นเป็นลูกน้องคนสนิทของเขาคนหนึ่ง

แต่วันนี้เขากลับต้องสังหารคนสนิทลง!