จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2897

ตอนที่ 2897 เรื่องบ้าบอ!

‘มันจะเอาอีกแล้วเรอะ?’

หยางชิงที่ยืนอยู่ในกลุ่มทหารนั้นต้องเบิกตากว้างด้วยหน้าเหยเก

เพราะภาพในตอนนั้นมันยังจำติดตาเขามาจนถึงวันนี้

แต่คิดย้อนกลับไป เย่หยวนก็ไม่ได้เรียกเต๋าทุกข์มานานแล้วเช่นกัน

ครั้งก่อนที่เขาเรียกเต๋าทุกข์ลงมานั้นมันคือตอนที่เขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลาย

คิดมาถึงตรงนี้หยางชิงก็ต้องขนลุกทั้งร่าง

คนอื่นนั้นอาจจะไม่รู้ว่าเย่หยวนเรียกเต๋าทุกข์ได้น่ากลัวแค่ไหน

แต่เขานั้นรู้ซึ้งถึงกระดูก!

‘ไอ้ฉิบหาย ตามเจ้านี่มามันมีโอกาสตายเก้าโอกาสรอดหนึ่งเสียจริง!’

แม้ว่ามันจะสะใจ แต่ว่าแผนนี้ก็มีโอกาสตายได้ทุกเมื่อ!

หยางชิงนั้นรู้แต่คนอื่นย่อมจะไม่รู้

เมื่อพวกเขาได้ยินคำของเย่หยวนนั้นทัพเผ่าเลือดก็ต้องชิงหัวเราะขึ้นมาทันที

“ฮ่าๆ! ท่านบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของเรากลับบอกว่าจะจัดการพวกเราทั้งแสนคนด้วยตัวคนเดียว!”

“เก่งแท้ๆ! สมชื่อว่าเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์จริงๆ!”

“ท่านบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้เราจะยืนให้ท่านสังหาร ท่านก็คงต้องสังหารจนมือขาดแล้วกว่าจะฆ่าเราได้หมด!”

…

พวกเขานั้นรู้ว่าเย่หยวนเก่งกาจ หากกองทัพนี้มันเป็นกองทัพจักรพรรดิเซียนแล้วคงไม่มีทางหยุดเย่หยวนลงได้

ต่อให้จะมีมากกว่านี้อีกสิบเท่าก็ตาม

แต่ในกองทัพตอนนี้มันมีจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกหลายพันคน

นอกจากนั้นมันยังมีร้อยบุตรจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกไม่น้อย

จะบอกว่าเย่หยวนนั้นรับมือคนทั้งหลายพร้อมๆ กันได้หมด?

หากคนนับแสนนี้ตายลงเพราะมือเย่หยวนจนสิ้น

เผ่าเลือดนั้นจะยังมีค่าใดให้อยู่ต่อ?

“จะเถียงกับมันเพื่ออะไรอีก? โจมตีพร้อมๆ กันและสังหารมันลงให้ได้! ฆ่ามัน!” เฉียนั้วร้องลั่นสั่งขึ้นมาระหว่างที่ถ่วงตัวเฟิงเสี่ยวเถียนไว้

เขานั้นรู้สึกคับแค้นที่ถูกปั่นหัวอย่างมาก

ยอดฝีมือพลังคลื่นกำเนิดอย่างเขานั้นกลับมาถูกจักรพรรดิเซียนชาวมนุษย์ปั่นหัวเหมือนคนโง่

น่าอับอาย!

เมื่อได้ยินคำลั่นของเฉียนั้วนั้นเผ่าเลือดทั้งหลายก็ไม่มีใครรอช้าอีก

คลื่นพลังโจมตีมากมายหลายสายนั้นพุ่งเข้ามาปะทะกับร่างของเย่หยวน

แต่แม้จะเห็นเช่นนั้นเย่หยวนก็แค่ยิ้มตอบกลับไป

ในเวลานี้เขาไม่คิดจะกดพลังบ่มเพาะของตัวเองอีกต่อไปปล่อยให้มันเพิ่มพูนขึ้นตามธรรมชาติ

เย่หยวนนั้นกดดันพลังบ่มเพาะของตัวเองมานาน

เมื่อปล่อยมันออกมาพลังงานนั้นจึงระเบิดออกมาโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง

พลังนั้นมันทำให้จักรพรรดิเซียนที่อยู่ใกล้ตัวเขานั้นถูกบดขยี้แหลกสลายลงไปทันที

แม้แต่จักรพรรดิเที่ยงเองก็ยังต้องกระอักเลือดปลิวออกไป

ส่วนการโจมตีใดๆ นั้นเย่หยวนก็แค่ใช้ห้วงมิติหลบเลี่ยงมันไปได้อย่างไม่ยากเย็น

ทำให้ไม่มีการโจมตีใดที่มันเข้าถึงตัวเขาได้จริงๆ

กลับกันพวกเผ่าเลือดนั้นกลับถูกลูกหลงของการโจมตีนี้จนตายไปแทน

คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างตกตะลึง!

ทำไมการบรรลุของเจ้านี่มันถึงได้รุนแรงล้ำขนาดนี้?

มีใครเขาบรรลุจักรพรรดิเที่ยงได้รุนแรงเช่นนี้บ้าง?

สมชื่อว่าเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์

แค่การบรรลุจักรพรรดิเที่ยงของเขานั้นยังทำให้เกิดหายนะขึ้นมาได้!

แต่ไม่นานพวกเขาทั้งหลายก็ต้องหน้าซีด

เต๋าทุกข์กำลังมา!

“ไม่ดีแล้ว เต๋าทุกข์ของข้ามันมาถึงแล้ว! น…นี่มันรุนแรงล้ำนัก!”

“ต…เต๋าทุกข์ของข้าเองก็มาด้วย! มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

“มันเกิดอะไรขึ้นกัน? ข้าเพิ่งจะบรรลุเต๋าทุกข์ไปก่อนออกเดินทัพเองนะ! ทำไมมันมาอีกแล้ว?”

“มันเพราะเย่หยวน! เจ้าบ้านี่บรรลุจักรพรรดิเที่ยงและเรียกเต๋าทุกข์ลงมาด้วยทันที!”

“นี่มันเต๋าทุกข์ห้าภัยพิบัติ! มันบรรลุจักรพรรดิเที่ยงแล้วเรียกเต๋าทุกข์ห้าภัยพิบัติลงมาทันที!”

…

ในกองทัพเผ่าเลือดนั้นเกิดเสียงกรีดร้องไปทั่ว

ตอนนี้เมฆเต๋าทุกข์มันค่อยๆ มารวมตัวกันบนท้องฟ้าเหนือกองทัพ

ที่สำคัญมันยังเพิ่มขนาดไม่หยุด!

เผ่าเลือดทั้งหลายนั้นเหมือนติดโรคร้ายเข้า พากันเรียกเต๋าทุกข์ลงมาอย่างไม่อาจจะหยุดยั้งได้

บนท้องฟ้านั้นเมฆสีดำสนิทมันค่อยๆ ขยายตัวหนาขึ้นแต่มันมีเมฆเต๋าทุกข์ก้อนหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าก้อนใดๆ อยู่ตรงกลาง

เมฆเต๋าทุกข์ก้อนนั้นมันหนาจนไม่เห็นดวงตะวันแม้แต่น้อยพร้อมปล่อยคลื่นพลังที่ทำให้จิตใจของคนสั่นกลัว

แม้แต่ตัวเฉียนั้วเองก็ยังรู้สึกใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นมัน

เขานั้นกลัวอย่างมาในใจเจ้าเด็กนี่มันเรียกเต๋าทุกข์ที่น่ากลัวขนาดนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?

‘จริงด้วย เจ้าเด็กนี่มันผู้บ่มเพาะนอกรีต!’

‘แต่ผู้บ่มเพาะนอกรีตมันจะทำได้ถึงขนาดนี้หรือ?’

‘นี่เจ้าไปทำให้สวรรค์ริษยาขนาดไหนกัน?’

เมื่อเย่หยวนได้เห็นถึงพลังเต๋าทุกข์นั้นเขาเองก็ต้องทำหน้าเหยเกไม่ต่างจากคนอื่นเช่นกัน