จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2898

ตอนที่ 2898 กวาดล้างเผ่าเลือด ชัยชนะที่ไม่เคยมีมาก่อน!

หลังจากผงะอยู่เล็กน้อยเย่หยวนก็ได้เข้าใจ

นี่มันคือพลังแห่งพร!

พลังจากที่เมฆเต๋าทุกข์ผสานเข้าเป็นหนึ่งแล้วพลังของมันก็รุนแรงขึ้นจริง แต่ว่าความบริสุทธิ์ของมันก็ตกต่ำลงแทน

การโจมตีของเต๋าทุกข์นี้มันกลายเป็นการโจมตีที่ไม่เจาะจงเป้าหมายไป

แต่ว่าในหมู่เป้าหมายทั้งแสนกว่าคนนั้นพลังพรของเย่หยวนมันได้ใช้งานออกมาอย่างถึงที่สุด!

นั่นทำให้โอกาสที่เย่หยวนจะตกเป็นเป้าหมายนั้นมันตกลงไปจนแทบอยู่ที่ศูนย์ด้วยพลังของพร

โอกาสถูกโจมตีของเย่หยวนนั้นมันถูกแบ่งไปให้คนทั้งหนึ่งแสนแทน!

เต๋าทุกข์นี้มันไม่อาจจะหาตัวเย่หยวนได้ในกลุ่มคนนับแสนนี้!

เพราะฉะนั้นมันจึงได้เกิดภาพเช่นนี้ขึ้นมา

“หยางชิง มาอยู่ข้างข้า!”

ตอนนี้แม้จะไม่ต้องให้เย่หยวนเรียกหยางชิงก็พุ่งตัวเข้ามาแล้ว

“ผีหลอกข้าหรือวะเนี่ย! เจ้าเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตแท้ๆ ทำไมเต๋าทุกข์ดันไม่โจมตีเจ้ากัน?” หยางชิงอดถามขึ้นไม่ได้

“เลิกพูดไร้สาระแล้วตามข้ามาให้ดี!”

พูดจบเย่หยวนก็ได้พุ่งตัวเข้าไปหากลุ่มร้อยบุตรจักรพรรดิเที่ยงทั้งหลาย

ตูม!

เต๋าทุกข์ผ่าลงมาทำให้ร่างของร้อยบุตรทั้งหลายระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

พลังของเต๋าทุกข์รอบๆ ตัวเย่หยวนนั้นมันรุนแรงอย่างมาก

ต่อให้จะเป็นมหาจักรพรรดิครึ่งก้าวก็ไม่อาจจะทนรับมันไว้ได้เช่นกัน

ตอนนี้ตัวเย่หยวนนั้นเหมือนตาพายุที่เป็นจุดเดียวที่ปลอดภัย ส่วนคนที่เหลือนั้นถูกคลื่นลมรุนแรงฉีกร่างเป็นชิ้นๆ

สำหรับเต๋าสวรรค์นั้นเมฆเต๋าทุกข์นี้ไม่อาจจะหาเย่หยวนได้แต่ก็ยังพอจับตำแหน่งคร่าวๆ ของเย่หยวนได้

แต่เย่หยวนกลับหลบรอดมันไปได้ทุกครั้งเพราะพร

สนุกแท้

เย่หยวนนั้นเหมือนระเบิดที่ไปที่ไหนมันก็จะทำลายพื้นที่รอบๆ ลงทันที!

พุ่งตัวไปอีกครั้ง กลุ่มทหารก็ตายลงไปอีกมาก

ภายใต้พลังบ้าคลั่งของเต๋าทุกข์นี้เผ่าเลือดทั้งหลายไม่อาจจะรอดชีวิตออกไปได้เลย

ตอนนี้แม้แต่การคืนชีพใดๆ ของพวกเขามันก็ไม่ทำงานอีก

หยางชิงนั้นเกาะติดเย่หยวนแน่นและไม่ได้รับอันตรายใดๆ เช่นกัน

ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างสนุกสนานไม่ได้

“ฮ่าๆๆ สนุกจริงโว้ย! สนุกโว้ย! ข้าไม่นึกเลยว่าเต๋าทุกข์มันก็บรรลุเช่นนี้ได้! เผ่าเลือดมันก็ตายเช่นนี้ได้! เจ้ามดปลวกทั้งหลายจงรับโทษจากเต๋าสวรรค์ไปเสียเถอะ!”

ท่ามกลางพายุสายฟ้านั้นหยางชิงได้พบว่าตัวเองไม่มีแม้แต่บาดแผลจึงหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ

หลังจากที่เดินทางไปกลับเผ่าเลือดมาแล้วเขาเองก็ย่อมจะเข้าใจความโหดร้ายของเผ่าเลือดได้มากกว่าเดิม

ความเกลียดชังที่เขามีต่อเผ่าเลือดนั้น มันไม่ได้น้อยไปกว่าเย่หยวนเลย การสังหารเผ่าเลือดลงเช่นนี้มันย่อมจะทำให้เขาสะใจอย่างมากเช่นกัน

“อ…อย่ามานะ! ข้า…ฉิบหายแล้ว!”

“ไปไกลๆ ข้า! รีบๆ ไปให้พ้นหน้าข้าเสียที!”

“ฮือๆๆ…ข้าขอร้องล่ะ อย่ามาใกล้ข้าเลย!”

…

เมื่อเผ่าเลือดทั้งหลายได้เห็นเย่หยวนนั้นพวกเขาก็แทบจะร้องไห้ออกมา

ที่ใดที่เขาไปนั้นมันเหมือนจะถูกระเบิดปรมาณูลงกระแทก

แต่สิ่งที่น่าคับแค้นใจที่สุดก็คือลูกระเบิดอย่างเย่หยวนนั้นมันกลับไม่เป็นอะไรเลย!

มันจะมีอะไรน่าคับแค้นใจไปกว่านี้?

เฉียนั้วนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมา นี่มันโกงกันชัดๆ!

เพราะอะไรถึงเป็นเช่นนี้?

ทหารกว่าแสนคนนั้นต่างถูกเต๋าทุกข์โจมตีสิ้น ทำไมเย่หยวนมันถึงไม่โดนอะไรเลย?

ไม่ใช่ว่ามันเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตหรือ?

มิใช่ว่าเต๋าทุกข์นั้นเกลียดชังผู้บ่มเพาะนอกรีตหรือ?

แล้วนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?

เฉียนั้วนั้นรู้สึกเหมือนอกจะแตกออกมาเสียให้ได้

ทำให้มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์คับแค้นจนอกแทบแตกได้นั้นมันย่อมจะเหนือคำอธิบาย แต่ตอนนี้เขารู้สึกหวานๆ ขึ้นมาที่ลำคอแล้วจริงๆ

“เฉียนั้ว เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าดูสินี่เรียกว่าเล่นกับไฟจนโดนลวกเองหรือ? บุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ท่านนั้นคือตัวตนที่จะเปลี่ยนแปลงยุคสมัย มีหรือที่กองทัพจักรพรรดิเที่ยงจักรพรรดิเซียนจะทำอะไรท่านได้? ฮ่าๆๆ!” เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ

แม้ว่าภาพนี้มันจะแปลกประหลาดแค่ไหนแต่เมื่อคนฝ่ายเขาได้เห็นมันก็ย่อมจะเป็นเรื่องดีอย่างไม่ต้องสงสัย

เขานั้นไม่เคยคิดฝันเลยว่าสงครามนี้มันจะกลายเป็นการล้างบางแทน!

ยืมพลังของเต๋าทุกข์มากวาดล้างเผ่าเลือดกว่าแสนคน!

นี่มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!

ความรู้สึกของเขานั้นมันเหมือนได้กินยากระตุ้นปราสาทอะไรบางอย่างไป ตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากอก

ได้เห็นสีหน้าของเฉียนั้วในตอนนี้มันยิ่งทำให้เฟิงเสี่ยวเถียนใจเต้นแรงด้วยความสะใจ

พลังพรนั้นมันคือความลับของนิกายยาสุดล้ำ คนนอกย่อมจะไม่มีทางเข้าใจ

แต่ก็เพราะว่าเรื่องนี้ที่มันทำให้ภาพตรงหน้าแปลกประหลาดเข้าไปใหญ่