จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2907

ตอนที่ 2907 มุ่งหน้าสู่เผ่าวิญญาณ!

เจ้าโลกทั้งหลายต่างเงียบปากลงทันที

เพราะนี่มันเป็นไปได้!

ทาสเลือดที่ถูกเผ่าเลือดควบคุมไว้นั้นเองมันก็ใช่ว่าจะตรวจพบเจอได้ง่ายๆ

ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเย่หยวน ‘ทาสเลือด’ คนนี้เป็นทาสของศิลามารดา!

“เรื่องนั้น…ข้าเองก็ไม่อาจจะพิสูจน์ได้เช่นกัน” เย่หยวนได้แต่ต้องผายมือตอบกลับไป

เพราะเขานั้นไม่อาจจะหาอะไรมาพิสูจน์

ตอนนี้มองจากมุมไหนเขาก็เป็นเผ่าเลือดอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างก็ทำหน้าตาเหยเกขึ้นมาตามๆ กัน

เฮยหยางนั้นยิ้มตอบกลับไป “ในเมื่อเจ้าพิสูจน์ตัวเองไม่ได้เช่นนั้นเราก็คงต้องมองว่าเจ้านั้นเป็นภัยต่อพวกเราแล้ว! ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ เด็กคนนี้…คงเก็บไว้ไม่ได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจ้าโลกหยุนซานก็ต้องผุดลุกขึ้นมาชี้หน้าเฮยหยางทันที “ไอ้สารเลวเฮยหยาง เจ้าคิดอยากสู้กับข้าแล้ว? มาๆ! หากวันนี้ข้าไม่กระทืบเจ้าให้กระดูกหักข้าคงไม่อาจจะหยุดมือตัวเองได้แล้ว!”

พูดไปเจ้าโลกหยุนซานนั้นก็ปล่อยพลังรุนแรงล้ำออกมาทำให้ทั้งเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์สั่นสะท้าน

เขานั้นไม่ได้ดูเหมือนคนพูดเล่นแม้แต่น้อย ดูอย่างไรก็เตรียมต่อสู้จริงๆ

เพราะตัวเขาในตอนนี้ได้ถอนพลังกลับออกจากเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์และตั้งท่าเตรียมพร้อมสู้กับเจ้าโลก เฮยหยางจริงๆ แล้ว

เจ้าโลกเฮยหยางนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปเมื่อได้ยินดูท่าเขาเองก็ไม่คิดว่าเจ้าโลกหยุนซานจะเดือดดาลขึ้นถึงปานนี้

แค่ได้ยินคำพูดเดียวนี้ก็คิดเล่นกันให้ถึงตาย มันย่อมจะทำให้เจ้าโลกคนอื่นๆ หน้าซีดลงเช่นกัน

เพราะพวกเจ้าโลกหยุนซานนั้นถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเสาหลักของเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์!

หากเขาคิดถอนตัวจริงๆ แล้วมันก็คงสร้างหายนะขึ้นมาแน่

เทพศักดิ์สิทธิ์นั้นต้องขมวดคิ้วแน่นกล่าวขึ้น “สหายเต๋าหยุนซาน ช่วยรอก่อนเถอะ! หากมันมีอะไรไม่พอใจกันก็ค่อยพูดกัน เราอย่ามาทะเลาะกันเองภายในไม่เช่นนี้เผ่าเลือดมันคงจะได้โอกาสเข้าโจมตีแล้ว!”

เจ้าโลกหยุนซานนั้นกัดฟันแน่นตอบกลับไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ “เหลวไหล! เสวี่ยจื่อหมิง เจ้าคิดว่าข้านั้นไม่รู้ทันหรือว่าเจ้าเองก็มีความคิดนี้เช่นกัน! แต่เจ้ามองย้อนกลับไปด้วยว่าเย่หยวนได้สร้างปาฏิหาริย์ให้แก่พวกเรามากมายแค่ไหนในเวลาไม่กี่สิบปีที่ผ่านมานี้? พวกเจ้านั้นเห็นว่าเขาหมดประโยชน์แล้วจึงคิดจะทำลายเขาก่อนได้ขึ้นมาเป็นคู่แข่งตนหรือ? เจ้าคิดว่าพ่อเจ้านี้โง่เง่ามากนัก?”

เจ้าโลกหยุนซานนั้นเองก็ไม่ใช่คนโง่ เพียงแค่ว่าเป็นคนเดือดง่ายเท่านั้น

เห็นเขาเดือดดาลขึ้นมาเช่นนี้เขาย่อมจะคิดถึงเหตุผลเบื้องหลังจนครบถ้วนแล้ว

แม้ว่าคำพูดของเฮยหยางนั้นมันจะดูไม่น่าฟังแต่มันก็เป็นคำพูดแทนใจของเจ้าโลกหลายๆ คนในที่นี้!

เย่หยวนนั้นเก่งมากหรือ?

แน่นอน!

เก่งจนน่ากลัว!

แต่ก็เพราะว่าเช่นนี้ที่หากเย่หยวนกลายเป็นระเบิดเวลาไปมันย่อมจะทำให้ทั้งพันธมิตรพังทลายลงได้หากมันเกิดระเบิดขึ้น!

นั่นคือสิ่งที่แม้แต่เทพศักดิ์สิทธิ์ยังต้องกลัว

คนผู้นี้หลอกได้แม้แต่ศิลาโลหิตโกลาหลของเผ่าเลือด!

แต่เจ้าโลกหยุนซานนั้นไม่คิดสนใจเรื่องใดๆ เย่หยวนนั้นคือศิษย์ของเขาที่เขารักอย่างมาก!

ต่อให้คนอื่นๆ จะไม่คิดปล่อยเย่หยวนไป เขาก็จะไม่มีวันปล่อยให้เย่หยวนต้องอยู่ตัวคนเดียว!

ไม่มีใครคิดว่าเจ้าโลกหยุนซานนั้นจะให้ค่าเย่หยวนมากถึงขั้นนี้จนถึงขั้นคิดแตกหักกับพันธมิตร

การที่เขาเรียกชื่อจริงของเทพศักดิ์สิทธิ์นั้นมันแสดงถึงจุดยืนที่ว่าเขานั้นสามารถออกจากพันธมิตรได้ทุกเมื่อ

นี่มันคือท่าทางที่แทนคำพูดใดๆ ได้ชัดเจน!

คิดอยากสังหารเย่หยวน? ไม่มีทางยอม!

เทพศักดิ์สิทธิ์เองก็ต้องรีบกล่าวขึ้นมาห้ามไว้ “สหายเต๋าหยุนซาน อย่าเพิ่งใจร้อนไปตอนนี้ข้าเองก็ยังไม่ได้บอกว่าต้องสังหารเย่หยวนลงให้ได้! เพียงแค่ว่าเรานั้นถูกคนมากมายคาดหวัง จะปล่อยให้เกิดความผิดพลาดขึ้นไม่ได้! สภาพของเย่หยวนในตอนนี้มันอันตราย ข้าคิดแค่ว่าต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแค่เท่านั้นเอง!”

หยุนซานนั้นหัวเราะลั่นตอบกลับไป “ข้านี่แหละจะยืนยันให้! เย่หยวนไม่มีทางทรยศพันธมิตร! หากพวกเจ้ามองไม่ออกจริงๆ ก็ไปหาทางพิสูจน์กันเอาเอง! แต่หากมีใครคิดทำร้ายเย่หยวนแม้แต่ปลายเส้นผมแล้วต่อให้ข้าต้องฉีกเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ลงข้าก็จะทวง ความยุติธรรมกลับมา!”

สีหน้าของเจ้าโลกทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปเมื่อได้ยิน

นี่มันไร้เหตุผลสิ้นดี

แต่ความไร้เหตุผลนี้มันทำให้เย่หยวนรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ อาจารย์ของเขานั้นเชื่อมั่นในตัวเขาอย่างไม่แม้แต่จะหันกลับมาถามหาความจริงจากปากเขา

แต่เป็นเย่หยวนที่ก้าวขึ้นมาห้ามคนทั้งสองฝ่ายไว้ “อาจารย์ ศิษย์พี่ เรื่องนี้มันไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายหรอก ก่อนหน้านี้ข้าก็บอกไปแล้วมิใช่หรือว่าข้านั้นจะเดินทางออกไปจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด? ตราบเท่าที่ข้าไม่อยู่บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดแล้วมันก็ย่อมจะไม่มีภัยร้ายใดๆ เกิดขึ้นได้เพราะว่าข้า หากข้าเดินทางไปยังสวรรค์อื่นแล้วเอาข่าวหรือวิธีการกำราบเผ่าเลือดกลับมาได้ถึงตอนนั้นมันก็คงไม่ต้องถามแล้วว่าข้าอยู่ฝ่ายไหนใช่หรือไม่?”

เจ้าโลกหยุนซานนั้นผงะไปเมื่อได้ยิน “เจ้าจะไปจริง? เจ้าต้องรู้ก่อนนะว่าในสวรรค์ทั้งหลายนั้นมันมีภัยร้ายมากมาย อาจารย์เจ้าไปอยู่ปกป้องเจ้าไม่ได้! หากเจ้าไปเจออันตรายใหญ่หลวงเข้าเจ้าอาจจะถึงตายได้จริงๆ!”

ในสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเจ้าโลกหยุนซานถือเป็นผู้ทรงอำนาจ

ต่อให้เจ้าโลกคนอื่นๆ จะคิดทำร้ายเย่หยวน มันก็ไม่อาจจะทำได้

แต่หากเดินทางไปสวรรค์อื่นแล้ว มันก็เกินมือเจ้าโลกหยุนซาน

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ขอรับ ศิษย์มีเหตุผลที่ต้องไป!”

เหตุผลนั้นคือมู่หลินเสวีย!

ตอนนี้เย่หยวนได้บ่มเพาะฝึกฝนกำเนิดเทพขึ้นมาจนถึงระดับสองขั้นปลายแล้ว มันอยู่ห่างจากระดับสามไม่มากแล้ว

หากเขาบรรลุระดับสามได้เย่หยวนก็จะสามารถคืนชีพให้แก่มู่หลินเสวียได้แน่นอน!

เขานั้นรอวันนี้มายาวนานเหลือเกิน!

ตอนนี้ในสวรรค์สัมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเผ่าเลือดมันเสียหายไปอย่างหนักหน่วงและตัวศิลาโลหิตโกลาหลเอง ก็บาดเจ็บสาหัส

ภายในเวลาสั้นๆ พวกมันคงไม่อาจจะสร้างเรื่องให้แก่พันธมิตรสวรรค์แรกได้มากมาย

แท้จริงตอนที่เย่หยวนบรรลุจักรพรรดิเที่ยงขึ้นมาได้นั้นหมี่เทียนก็ได้บอกไปแล้วว่าการจะหลอมกลับวิญญาณ ศักดิ์สิทธิ์มันยังต้องใช้การเตรียมการอีกมาก มีแต่ต้องเดินทางไปยังดินแดนของเผ่าวิญญาณเท่านั้น

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงไม่คิดจะรอช้าไปมากกว่านี้ คิดอยากจะเดินทางไปยังเผ่าวิญญาณให้เร็วที่สุด

เผ่าวิญญาณนั้นมันไม่มีอยู่บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

ในสามสิบสามสวรรค์นั้นแต่ละสวรรค์มันย่อมจะมีเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันไป

เหมือนบ้านเกิดของหมี่เทียนอย่างสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นที่มันมีภูตแท้โกลาหลอยู่มากมาย!

แม้ว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นจะมีภูตแท้อยู่มากแต่มันก็ไม่มีภูตแท้ที่เกิดจากโกลาหลอยู่เลย

และหากจะพูดถึงสวรรค์ที่มีเผ่าวิญญาณอยู่มากที่สุดแล้วมันก็ย่อมจะเป็นสวรรค์โมฆะเกินดุล!

นี่คือเป้าหมายในการเดินทางของเย่หยวน!