จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2908

ตอนที่ 2908 ฉีกมิติออกเดินทาง!

“ก็ได้…”

เจ้าโลกหยุนซานนั้นนิ่งคิดไปนานกว่าจะยอมตอบตกลงในที่สุด

ดูแล้วมันคงเป็นทางออกเดียวจริงๆ

หากให้พูดแล้วการต้องสู้กันภายในจนเปิดโอกาสให้เผ่าเลือดนั้น เขาเองก็ไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้น

หากไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะยอมมานั่งเฝ้าเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์อยู่เป็นพันๆ ปีหรือ?

แต่เพื่อเย่หยวนแล้วเขาพร้อมที่จะแตกหักกับเจ้าโลกคนอื่นๆ!

ได้ยินเจ้าโลกหยุนซานตอบรับเช่นนั้นเทพศักดิ์สิทธิ์และเจ้าโลกคนอื่นๆ นั้นต่างต้องถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก

หากให้พูดถึงเรื่องพลังแล้วต่อให้เจ้าโลกหยุนซานจะเทียบเทพศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้แต่เขานั้นก็นับเป็นที่สองได้

คนทั้งสองนี้คือเจ้าโลกที่แข็งแกร่งที่สุดของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

หากตัวตนระดับนั้นแตกหักกันแล้วพันธมิตรสวรรค์แรกเองก็คงไม่อาจจะดำเนินต่อไปได้

การให้เย่หยวนออกเดินทางนั้นจึงเป็นทางออกเดียวอย่างแท้จริง

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะหยุนซานและพวกโจวซ่งฉวนทั้งหลาย “ขอบพระคุณท่านอาจารย์และศิษย์พี่ทั้งสองรวมไปถึงผู้อาวุโสท่านอื่นๆ อย่างมากที่สุดในอีกร้อยปีนั้นเย่หยวนจะกลับมาช่วยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกท่าน ช่วยกันกวาดล้างเผ่าเลือดแน่นอน!”

เจ้าโลกหยุนซานนั้นหันหน้ากลับไปมองเจ้าโลกทั้งหลายอย่างไม่เป็นมิตร “เขามีแต่เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล แต่นี่นายังไม่ทันได้ไถศึกยังรบไม่ทันชนะพวกเจ้าก็คิดจะฆ่าสังหารขุนพลอย่างเขาลงเสียแล้ว มันจะต่างอะไรจากการตัดแขนตัวเองให้ศัตรูมารุมฆ่ากัน! ความเชื่อใจห่าเหวใดไม่เคยมี พันธมิตรสวรรค์แรกที่มีดีแค่ชื่อเท่านั้น! พวกเจ้าทั้งหลายนั้นคิดแต่จะเอาผลประโยชน์เข้าตัวเองทั้งสิ้น! หากมิใช่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่หลายพันปีมานี้พันธมิตรสวรรค์แรกมันจะไม่มีเจ้าโลกเกิดขึ้นมาได้? เฮอะๆ…”

คำด่าว่านี้หากเป็นคนอื่นพูดแล้วคงได้ถูกตบปากแตกแน่นอน

แต่ไม่มีใครกล้าขัดคำเจ้าโลกหยุนซาน

แม้แต่เทพศักดิ์สิทธิ์เองก็ยังต้องฝืนทนรับมันไป!

เพราะตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะไปแหย่เฒ่าคนนี้ได้มากกว่านี้แล้ว

เพราะพูดไปตอนนี้มันมีแต่จะสร้างความเสียหายที่หนักหน่วงขึ้นกว่าเก่า

…

ใต้เหมืองใหญ่นั้นมันมีกำแพงเขตแดนที่เชื่อมต่อไปยังสวรรค์โมฆะเกินดุลซ่อนอยู่!

แต่ว่ากำแพงเขตแดนนี้มันถูกซ่อนไว้อย่างมิดชิดยอดฝีมือทั้งหลายย่อมจะไม่รู้ถึงมัน

แต่ว่าสำหรับเจ้าโลกทั้งหลายแล้วมันย่อมจะมิใช่ความลับใด

การเดินทางผ่านสวรรค์นั้นมันเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง

หากไม่ถึงระดับเจ้าโลกแล้วมันก็คงยากที่จะแหวกกำแพงเขตแดนสวรรค์ออก

ต่อให้จะเป็นเจ้าโลกเองแต่การฉีกกำแพงเขตแดนและเดินทางไปยังสวรรค์อื่นมันก็มิใช่เรื่องง่ายๆ เช่นกัน

เวลานี้เจ้าโลกหยุนซานจึงต้องใช้ร่างจริงออกมาส่งเย่หยวนเอง!

เจ้าโลกคนอื่นๆ นั้นส่งร่างแยกออกมาเฝ้าดูการเดินทางของเย่หยวนด้วย

หากไม่ได้เห็นเย่หยวนไปกับตาตัวแล้วมันก็คงทำให้พวกเขาไม่อาจวางใจ

เรื่องนี้ตัวเจ้าโลกหยุนซานย่อมจะเข้าใจและต้องหัวเราะเย้ยคนทั้งหลาย

แน่นอนว่าเจ้าโลกหยุนซานออกมาจากเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ได้เช่นนี้มันเพราะว่าชัยชนะของเย่หยวน

ชัยชนะที่ต่อเนื่องนั้นมันได้สร้างความเสียหายให้แก่เผ่าเลือดและสร้างความปั่นป่วนภายในอย่างมาก ตอนนี้เขาจึงพอที่จะปลีกตัวออกมาจากเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ได้ชั่วคราว

“ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะคิดเดินทางไปยังสวรรค์โมฆะเกินดุล ที่แห่งนั้นมันคือดินแดนของเผ่าวิญญาณ! แต่ว่า… อาจารย์เจ้านี้ก็เคยออกเดินทางท่องสวรรค์มาก่อนและในสวรรค์โมฆะเกินดุลเองก็มีเจ้าโลกที่ติดค้างหนี้บุญคุณข้าไว้ไม่น้อย! เจ้านำสิ่งนี้ติดตัวไปด้วย หากเจ้าไปเจอปัญหาที่เกินมือจริงๆ แล้วก็จงไปหาเฒ่าทั้งหลายมันเสีย พวกมันคงช่วยแก้ไขปัญหาให้เจ้าได้!”

พูดไปเจ้าโลกหยุนซานนั้นก็ยื่นกระบอกยาสูบให้แก่เย่หยวนไป

ได้เห็นกระบอกยาวสูบยาวอันนี้ทั้งหลี่ชิงหยุนและโจวซ่งฉวนต่างต้องเบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เจ้าโลกคนอื่นๆ ที่ได้เห็นเองก็ต้องอ้าปากค้างเช่นกัน

เจ้าโลกหยุนซานนั้นติดการสูบบุหรี่อย่างมาก กระบอกยาสูบยาวอันนี้มันคือกระบอกยาสูบแก้วสมบัติ

เป็นสมบัติที่ติดตัวเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไร!

สิ่งนี้มันอยู่กับตัวเขาตลอดและไม่เคยห่างจากมือของเขาไป!

แม้ว่าด้วยข้อจำกัดทางด้านวัสดุจึงทำให้กระบอกยาสูบแก้วสมบัตินี้พัฒนามาได้ถึงแค่สมบัติยอดหมอกระดับ สี่แต่มันก็เป็นของที่มีค่ากับตัวเจ้าโลกหยุนซานอย่างมาก

วันนี้สมบัติล้ำค่านี้เขากลับมอบให้แก่เย่หยวน!