จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2921

ตอนที่ 2921 พยายามได้ดีมากแล้ว!

การทดสอบนั้นยังคงดำเนินต่อไป

โดยที่พวกฉินซื่อเถียนทั้งสามนั้นก็ยังคงมุ่งหน้าออกมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

แน่นอนว่า ‘น่าเหลือเชื่อ’ นี่มันคือพูดตามมาตรฐานปกติ

คนทั้งหลายนั้นมองดูที่จุดแสงบนหน้าจอนั้นราวกับว่ากำลังตั้งใจดูความพยายามผ่านป่าสุวิมลของพวกเขา

แต่หันมามองเย่หยวนที่ยืนรออยู่นั้นความพยายามใดๆ นั้นมันก็ช่างน่าหัวเราะ

คนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องคาดเดาสีหน้าของพวกฉินซื่อเถียนหลังจากออกมาเห็น

จนในที่สุดมันก็ครบเวลาหกชั่วโมงและจุดแสงของฉินซื่อเถียนก็หายวับไปจากจอ!

“ฮ่าๆๆ… หกชั่วโมง! ข้าทำลายสถิติของป่าสุวิมลแล้ว! ข้าฉินซื่อเถียนนั้นคืออันดับหนึ่งแห่งโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบ!”

เมื่อเขาออกมาถึงเขาก็ต้องหัวเราะลั่นขึ้นมา

เพราะเขานั้นกำลังรู้สึกภาคภูมิอย่างมากล้นหัวใจ!

เอาชนะโจวหยูและเหอเฉิน ทำลายสถิติของป่าสุวิมล!

เขานั้นได้แต่ต้องคิดจินตนาการถึงคำชมมากมายจากปากอาจารย์

แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์!

มันช่างเป็นอะไรที่น่าภาคภูมินัก!

เพราะว่าก่อนหน้าที่จะมีการทดสอบครั้งนี้สถิติที่เร็วที่สุดของป่าสุวิมลนั้นคือหกชั่วโมงสิบห้านาที

แต่ตัวเขา ฉินซื่อเถียนคนนี้กลับสามารถทำลายสถิติไปได้ถึงสิบห้านาที!

นี่มันคือการทำลายสถิติอย่างยิ่งใหญ่

ความสำเร็จระดับนี้มันย่อมจะทำให้ทั้งโถงวิญญาณนิพพานแตกตื่นหากไม่มีเย่หยวน

ไม่นานนักพวกโจวหยูและเหอเฉินก็ตามออกจากป่ามาติดๆ ด้วยสีหน้าเหยเก

พวกเขาทั้งสองเองก็ทำลายสถิติลงได้เช่นกัน

เพียงแค่ว่าสุดท้ายพวกเขาก็ยังพ่ายให้แก่ฉินซื่อเถียน

ฉินซื่อเถียนหัวเราะลั่นขึ้นมา “พวกเจ้าทั้งสองอย่าได้ทำหน้าเช่นนั้นไป พ่ายให้ข้านั้นมันมิใช่เรื่องน่าอายอะไรเลย! เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียพวกเจ้านั้นก็ทำลายสถิติของศิษย์พี่จิ่วหยวนได้!”

โจวหยูนั้นทำหน้าตาไม่เป็นมิตรตอบกลับไป “เจ้าจะทำเป็นวางท่าเพื่อ? เจ้ามันก็แค่โชคดีกว่าเราเท่านั้น! หากเราไม่ได้เจอวิญญาณเต๋าน่ารำคาญหลายตัวติดกันแล้วมีหรือที่จะแพ้พ่ายให้กับเจ้า?”

ฉินซื่อเถียนยิ้มเย้ยตอบกลับไป “แพ้ก็คือแพ้สิ จะหาข้อแก้ตัวเพื่อ? ป่าสุวิมลนั้นมันยุติธรรมที่สุดแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาจะใช้มันเป็นหัวข้อทดสอบหรือ? ทำไม? แพ้แล้วไม่รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้หรือ?”

โจวหยูนั้นหัวเราะตอบกลับไป “ไม่รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้? เดี๋ยวอีกไม่นานเจ้านั่นแหละที่จะเป็นคนแพ้!”

“อ่าว แล้วเจ้าเด็กเวรนั่นไปไหนแล้ว?” เหอเฉินที่เงียบปากมาตลอดนั้นหันหลังกลับไปมองพร้อมกล่าวทักขึ้น

ฉินซื่อเถียนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะลั่นขึ้น “ไอ้เด็กนั่นมันคงอยู่ห่างจากเราไปมากแล้วมั้ง? ฮ่าๆๆ แต่มันก็ไม่ธรรมดาจริงๆ คงไม่ถึงขั้นไม่ผ่านหรอก”

คนทั้งสามนั้นพูดคุยกันเสียงดังอย่างไม่กลัวใครได้ยินพร้อมเดินมาหาผู้ดูแลป่า

คนทั้งสามนั้นยิ้มกว้างเพราะว่าการทำลายสถิติจนไม่ได้สังเกตเลยว่าบรรยากาศรอบๆ มันแปลกประหลาดแค่ไหน

แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะไม่เห็นเย่หยวนตามหลังมา

ฉินซื่อเถียนก้มหัวลงคารวะมหาจักรพรรดิล้ำตงหยาง “อาจารย์ ศิษย์ไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวังแล้ว ข้านั้นเอาอันดับหนึ่งมาพร้อมทำลายสถิติของศิษย์พี่จิ่วหยวน! ในที่สุดข้าก็ตอบความคาดหวังของท่านอาจารย์ได้!”

มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นทำหน้าเหยเกตอบกลับไป “อืม เจ้า…เจ้าพยายามได้ดีมากแล้ว”

ฉินซื่อเถียนนั้นผงะไป

‘พ…พยายามได้ดีมาก?’

‘มันหมายความว่าอย่างไร?’

เวลาเช่นนี้อาจารย์ควรจะชมเขาด้วยรอยยิ้มมิใช่หรือ?

ทำไมมันกลับกลายเป็นคำพูดเหมือนปลอบใจ?

นี่มันไม่ถูกต้อง!

“อาจารย์…”

ฉินซื่อเถียนเงยหน้าขึ้นมา และเป็นเวลานั้นเองที่เขาได้เห็นเย่หยวนที่กำลังยืนมองเรื่องราวอยู่ข้างตัวเหยียนยูเจิน จนทำให้เขาต้องยืนนิ่งไป

มันออกมาตอนไหน? ดูอย่างไรเบื้องหน้าของพวกเขามันก็ไม่เคยมีใคร!

ฉินซื่อเถียนนั้นเริ่มมึนงงจนไม่อาจจะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าได้

มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของฉินซื่อเถียน “ซื่อเถียน เจ้านั้นทำได้ดีมากแล้วจริงๆ แต่น่าเสียดายแค่…เจ้าไม่ได้ทำลายสถิติ! เพราะก่อนหน้าเจ้านั้นเย่หยวนได้สร้างสถิติใหม่ไว้แล้ว!”

พวกฉินซื่อเถียนทั้งสามนั้นรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าผ่าลงกลางหัวพร้อมๆ กันต้องหันไปมองหน้าเย่หยวนอย่างตกตะลึง

จะบอกว่าเจ้าเด็กนี่มันเร็วกว่าพวกเขาทั้งสาม?

นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เขานั้นเป็นคนที่ทำลายสถิติของศิษย์พี่จิ่วหยวนลงถึงสิบห้านาที!

หรือจะบอกว่าเจ้าเด็กนี่มันออกมาได้ก่อนหกชั่วโมง?