จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2989

ตอนที่ 2989 แผนโต้กลับ!

“ผู้อาวุโสหลงหราน ข้าคงไม่ต้องอธิบายอะไรแล้วใช่หรือไม่?”

ในถ้ำลับของเผ่ามังกรนรกนั้นเย่หยวนปิดจอแสงตรงหน้าลงและถามขึ้นมา

นี่มันคือวิญญาณส่วนมนุษย์ของเย่หยวน ร่างวิญญาณหมอกหุ้ม

เขานั้นย่อมจะไม่ได้บุกเข้าไปสำรวจเกาะมังกรสวรรค์ปลอมโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้จะเก่งแค่ไหนมันก็คงไม่รอดชีวิตออกมาได้

เพราะฉะนั้นก่อนที่จะออกเดินทางนั้นเขาจึงได้ขอให้หมี่เทียนนำทางมายังถ้ำลับนี้ ที่แห่งนี้มันคือถ้ำที่บรรพบุรุษของเผ่ามังกรนรกอาศัยอยู่ เขานั้นเป็นถึงเจ้าโลก

เพื่อที่จะโน้มน้าวให้หลงหรานเชื่อคำพูดเย่หยวน หมี่เทียนถึงกับต้องปรากฏตัวขึ้นมาให้อีกฝ่ายเห็น

แต่หากเย่หยวนบอกว่าเกาะมังกรสวรรค์กำลังร่วมมือกับคนนอกเพื่อจัดการทำร้ายคนเผ่าตัวเอง แน่นอนว่าหลงหรานย่อมจะไม่ยอมเชื่อ

ต่อให้จะเป็นคำพูดของหมี่เทียนก็ตาม

เพราะไม่ว่าอย่างไรเกาะมังกรสวรรค์นั้นมันก็คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกร

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้แบ่งวิญญาณดั่งเดิมออกเป็นสอง เหมือนตอนไปเผ่าวิญญาณและทิ้งวิญญาณมนุษย์ของตนไว้ที่นี่

จากนั้นเขาก็ใช้วิชาลับของเผ่าวิญญาณฉายภาพที่ร่างต้นของเขาได้เห็นออกมาให้หลงหรานได้เห็นผ่านจอแสง

ตอนนี้หลงหรานได้แต่ต้องอ้าปากค้างไม่อยากเชื่อภาพตรงหน้าพร้อมความขมขื่นที่จุกกลางอก

หลงยี่นั้นไม่รู้จักคนทั้งหลายในที่นั้นแต่ว่าหลงหรานเห็นพวกเขาทุกคนและรู้ดีว่าคนทั้งหลายนั้นเป็นใครบ้าง!

แสนกว่าปีที่ผ่านมานั้นเหล่ายอดอัจฉริยะที่คิดว่าได้ไปยังเกาะมังกรสวรรค์นั้นต่างถูกส่งไปยังเกาะมังกรเลือดสิ้น!

บ้างนั้นก็ไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

บ้างนั้นกลายเป็นดั่งผีร้ายที่ร้องขอรอความตาย

“ทำไม? ทำไม! ทำไม! ทำไมเกาะมังกรสวรรค์ถึงได้คิดทำร้ายคนเผ่าเดียวกันเช่นนี้?” หลงหรานนั้นร้องลั่นออกมาจนถ้ำสั่นสะเทือน

เขานั้นผิดหวัง!

ตกตะลึง!

เกาะมังกรสวรรค์นั้นกลับหลอกลวงพวกเขามาถึงแสนปี!

แสนปีที่ผ่านมานี้มันมียอดอัจฉริยะมากมายแค่ไหนแล้วที่เกิดขึ้นในแดนตรังค์ตะวันออก?

แต่อัจฉริยะทั้งหลายนั้นกลับต้องตายลงเพราะมือของคนเผ่าเดียวกัน!

ได้เห็นสภาพอันน่าอดสูของเด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งหลายนั้น…

หลงหรานก็ถึงขั้นหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความปวดร้าวหัวใจ

เย่หยวนนั้นเห็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาอย่างชัดเจน

เพราะแม้แต่ตัวเย่หยวนที่เป็นคนนอกไม่รู้จักยอดอัจฉริยะรุ่นก่อนๆ นั้นยังรู้สึกคับแค้นขึ้นมาสุดใจ

มีหรือที่คนในอย่างหลงหรานจะทนได้?

การทำให้เจ้าโลกที่มีชีวิตมานานนับล้านปีนั้นต้องร้องไห้ สภาพความน่าอดสูของคนในเกาะมังกรเลือดนั้นมันย่อมจะโหดร้ายจนเหนือจินตนาการ!

ความตายในสงครามนั้นมันเป็นโศกนาฏกรรม

แต่ความไม่ตายและต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานเป็นแค่หนูทดลองนั้นมันเป็นโศกนาฏกรรมที่โหดร้ายกว่าสงครามเสียด้วยซ้ำ

สู้ให้ตายไปเสียยังดีกว่า!

“มันเพราะว่าเผ่าเลือด! พวกมันนั้นหลอกใช้ความทะเยอทะยานของเกาะมังกรสวรรค์!” เย่หยวนกล่าวขึ้น

หลงหรานนั้นหรี่ตาลงกัดฟันแน่นก่อนจะร้องลั่นขึ้น “ไปกัน!”

สามวันจากนั้นยอดฝีมือจากสิบเผ่านับร้อยๆ คนก็ได้ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังเกาะมังกรเลือด

…

“ท่านเฉียหวู!” ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นก้มหัวลงคารวะเผ่าเลือดตรงหน้า

เมื่อเย่หยวนได้เห็นเผ่าเลือดคนนี้แล้วเขาก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาทันที

เจ้าโลก!

มันกลับมีเจ้าโลกอยู่บนเกาะมังกรเลือดนี้!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเย่หยวนยังสัมผัสได้ว่าเจ้าโลกผู้นี้ไม่ใช่เจ้าโลกธรรมดาๆ

เดิมทีนั้นเย่หยวนคิดว่าคนที่ดูแลเกาะมังกรเลือดนี้มันคือทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ มหาจักรพรรดิล้ำคนนี้

ไม่นึกว่ามันจะมียอดฝีมือระดับนี้อยู่ด้วย

เช่นนั้นแล้วหลงหรานจะสู้เขาได้หรือไม่?

นอกจากนั้นแล้วเย่หยวนยังไม่แน่ใจว่าบนเกาะมันจะมีเจ้าโลกคนอื่นอยู่อีกหรือไม่

นี่มันเป็นปัญหาใหญ่แล้ว!

แต่ในตอนนี้ธนูมันง้างขึ้นแล้ว ย่อมจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการปะทะ

เฉียหวูหันหน้ามามองคนทั้งสิบเอ็ดและหยุดสายตาลงที่เย่หยวน “ชุดนี้สภาพดีนัก! โดยเฉพาะไอ้เด็กนี่ด้วยแล้ว มันมีร่างกายเป็นมนุษย์แต่กลับมีสายเลือดมังกรที่บริสุทธิ์อย่างมาก! เป็นต้นกล้าที่ดี! บางทีมันอาจจะทำให้การถ่ายเลือดสำเร็จก็ได้!”

หลงยี่สั่นสะท้านไปทั้งกาย “เจ้าจะบอกว่า…บรรพบุรุษหลงหราน? เรื่องนั้น…มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ผู้อาวุโสท่านนั้นได้ออกมาเคลื่อนไหวและตอนนี้กำลังเรียกประชุมเผ่าต่างๆ บนแดนตรังค์ตะวันออกเพื่อออกเดินทางมายังเกาะมังกรเลือดนี้! ถึงตอนนั้นเลือดคงได้ไหลเป็นสายน้ำแน่!”

เฟิ่งชิงซวนนั้นอ้าปากค้างร้องขึ้นมา “ที่แท้หลายวันมานี้เจ้ากลับไปพบกับบรรพบุรุษของเผ่ามังกรนรกมาหรือ? เจ้าบ้านี่ปกปิดข้าไว้มิดชิดนัก!”

เย่หยวนจึงส่ายหัวตอบกลับไป “เรื่องบางอย่างเจ้าไม่รู้ไว้มันจะดีกว่า หากเจ้าไปแสดงท่าทีอะไรที่มันผิดปกติขึ้นมาแล้วนอกจากจะทำให้เสียแผนสิ้นแล้วเจ้ายังจะทำให้พวกเขาตายลงก่อนมีใครมาช่วยด้วย!”

เฟิ่งชิงซวนได้แต่ต้องกัดฟันแน่นอย่างไม่พอใจ เจ้าบ้านี่มันช่างด่าว่าคนได้เจ็บปวดนัก!

แต่นางก็เข้าใจว่าเย่หยวนพูดตามหลักเหตุและผล

แต่เฟิ่งชิงซวนเองก็ต้องผงะไปเมื่อนึกย้อนกลับไปถึงท่าทางของเย่หยวนระหว่างทางจนถึงตอนนี้!

เพราะท่าทางคำพูดของเขามันช่างไม่มีอาการพิรุธใดๆ แม้แต่น้อย

เขานั้นโกรธตอนที่ควรโกรธ ตะลึงตอนที่ควรตะลึงและวางท่าตอนที่ควรจะวางท่า

เฟิ่งชิงซวนนั้นไม่คิดฝันว่าเจ้าเด็กหน้าตายคนนี้กลับจะเชี่ยวชาญศาสตร์การแสดงด้วย!

ส่วนตอนนี้พวกหลงยี่นั้นต้องอ้าปากค้างไม่รู้จะกล่าวอะไร

เพราะได้ยินเช่นนั้นมันย่อมจะหมายความว่าเย่หยวนเตรียมการไว้ทุกอย่าง วางแผนไว้รับมือเรื่องนี้สิ้น!

แต่เขารู้ได้อย่างไร?

เพราะคนทั้งแดนตรังค์ตะวันออกมันไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้เลยสักคน!

แต่เย่หยวนตัวน้อยนี้มันรู้ได้อย่างไร?

“พี่เย่ ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นเช่นนี้ทำไมถึงยังปล่อยให้ตัวเองถูกจับมาอีกเล่า?” ชีหยูถามขึ้น

เย่หยวนหรี่ตาลงตอบกลับไป “เดิมทีนั้นข้าคิดว่าทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์มันถูกเผ่าเลือดควบคุมข้าจึงได้คิดเข้ามาตรวจสอบหาหลักฐาน ไม่นึกเลยว่าความจริงมันกลับจะยิ่งใหญ่กว่าที่คาดเดาไปขนาดนี้! เผ่าเลือดและเกาะมังกรสวรรค์ร่วมหัวกันทำร้ายคนเผ่าเดียวกันเอง! หากข้าไม่ลอบเข้ามาข้าเองก็คงไม่มีทางได้เห็นเรื่องชั่วร้ายที่พวกมันทำ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นยอดอัจฉริยะทั้งหลายก็ต้องกัดฟันแน่นขึ้นมา

เพราะสิ่งที่พวกเขาได้เห็นนั้นมันช่างเป็นสิ่งที่โหดร้ายทารุณเปลี่ยนคนให้กลายเป็นยิ่งกว่าสัตว์ แม้จะเป็นพวกเขาเองก็ยังอดรู้สึกคับแค้นขึ้นมาสุดใจไม่ได้

“แต่ต่อให้มันจะผนึกสายเลือดเจ้าไม่ได้แต่คุกน้ำนี้มันก็มีค่ายกลทรงพลังกั้นไว้อยู่ เจ้าจะออกไปอย่างไร?” เฟิ่งชิงซวนกล่าวขึ้น

เย่หยวนลุกขึ้นและตอบกลับไป “พวกเจ้าอยู่นี่กันไปก่อนอย่าได้ทำอะไรให้ดึงดูดความสนใจพวกมัน เดี๋ยวข้ากลับมา!”

พูดจบเย่หยวนก็เดินผ่านประตูกรงออกไป!

—————–