จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3003

“ไอ้เด็กนี่ทำอะไรของมัน? มัน…มันกลับทำลายร่างวิญญาณหมอกหุ้มของตัวเองและแบ่งจิตศักดิ์สิทธิ์ออกมานับไม่ถ้วน? มันบ้าไปแล้วหรือ?” หลงเจี้ยนร้องลั่นขึ้น

แต่หลงหรานที่ยืนมองอยู่ข้างๆ นั้นต้องยิ้มขึ้นกล่าว “เจ้าสิบ้า! เจ้าเด็กนี่มันได้เข้าใจอะไรบางอย่างตอนที่ได้เห็นคงคานิรันดร์! ในร่างวิญญาณหมอกหุ้มของเขานั้นมันมีเมล็ดคลื่นกำเนิดอยู่มากมายนับไม่ถ้วน เขาคงคิดจะแบ่งจิตของตัวเองออกมาเป็นหมื่นๆ เพื่อให้แต่ละส่วนนั้นได้บ่มเพาะคลื่นกำเนิดนั้นๆ! เมื่อเขาไปถึงมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดแล้วคลื่นกำเนิดทั้งหลายมันก็จะกลับเป็นหนึ่ง ถึงตอนนั้นเขาอาจจะเป็นคนแรกในรอบหลายล้านปี ผู้บ่มเพาะนอกรีตคนแรกที่ได้บรรลุเจ้าโลก!”

เมื่อหลงเจี้ยนได้ยินเขาก็ต้องอ้าปากค้างไปทันที

เพราะเขานั้นลืมไปว่าเย่หยวนเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีต!

ตั้งแต่บรรพกาลมานั้นมันไม่เคยมีผู้บ่มเพาะนอกรีตคนใดที่บรรลุเจ้าโลกได้แม้แต่คนเดียว

หากไม่มีความคิดที่แปลกแยกมันจะสร้างประวัติศาสตร์ได้อย่างไร?

หลงเจี้ยนนั้นยังไม่ยอมรับและกล่าวขึ้นต่อ “ทำเช่นนี้ไปมันจะต้องเสียพลังไปอย่างมากมายแน่! อย่าว่าแต่เจ้าโลก ข้าว่าแค่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์เองมันก็คงยังจะไปไม่ถึงด้วยซ้ำ!”

แต่หลงหรานนั้นกลับยิ้มตอบกลับไป “ในเมื่อเจ้าเด็กนี่มันกล้า มันก็ย่อมจะเตรียมตัวไว้แล้ว เจ้าดูไปก่อนเถอะ”

จิตศักดิ์สิทธิ์ถูกแบ่งออกมานับไม่ถ้วนนั้นมันแตกต่างจากการที่เย่หยวนแยกวิญญาณแฝดก่อนหน้านั้นมาก

เพราะการเปลี่ยนจิตออกเป็นนับไม่ถ้วนนั้นมันคือการแยกวิญญาณมนุษย์ของเขาออกเป็นจุดเล็กจุดน้อย

มันจะแยกร่างออกมามากมายจนไม่เหลือพลังใด

แน่นอนว่ามันย่อมต้องมีส่วนที่เสียหายไปด้วยบ้าง

แน่นอนว่าตอนนี้เมื่อเย่หยวนแยกจิตศักดิ์สิทธิ์ออกมานับหมื่นๆ เช่นนั้นแล้วร่างกายของเขาก็ดูผอมซูบ

และพลังบ่มเพาะตกลงไปสองอาณาจักร กลายเป็นแค่จักรพรรดิเซียนไป

แต่วินาทีต่อมามันก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกว่าเก่า

เพราะพลังบ่มเพาะของเย่หยวนมันยังคงตกลงต่อเนื่องไม่หยุดแค่ที่จักรพรรดิเซียน!

หลงเจี้ยนนั้นแทบจะต้องกัดลิ้นตัวเองร้องลั่นขึ้นมา “เจ้าเด็กนี่มันเป็นบ้าอะไรกัน? มัน…มันคิดจะทำลายการบ่มเพาะของตัวเองหรือ?”

ได้เห็นเช่นนี้แม้แต่หลงหรานเองก็ยังผงะ หรือว่าเขาจะสิ้นหวังจนหมดแรงจะอยู่ต่อ?

นอกจากทำลายวิญญาณมนุษย์ของตัวเองลงแล้วเขายังคิดทำลายพลังบ่มเพาะของตัวเองลงด้วย?

หากทำเช่นนี้ต่อไปแล้วเขาจะไม่ตกไปจนถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยเลยหรือ?

“เจ้าเด็กนี่มันสร้างเรื่องได้ดีจริงๆ! นอกจากจะทำให้เรื่องเกาะมังกรเลือดเปิดเผยขึ้นมาแล้วมันยังกล้าไปเย้ยบรรพบุรุษหมี่เจิ้นท่าน แต่ตอนนี้พอเข้าคงคานิรันดร์มามันกลับทำให้สภาพบรรยากาศดูหม่นหมองไปทันที! เจ้าดูหน้าคนทั้งหลายเถอะ ตอนนี้ใครจะยังมีอารมณ์มาศึกษาเต๋าใดๆ อีก? คนหันมาสนใจมันกันหมดสิ้น!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้น

เย่หยวนทำเรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้

มีหรือที่อัจฉริยะทั้งหลายนั้นจะยังมีอารมณ์มาบ่มเพาะศึกษาพลังของคงคานิรันดร์ได้?

ตอนนี้แม้แต่เจ้าโลกทั้งหลายที่เข้ามาเตรียมตัวจะลงคงคานิรันดร์เองก็ยังต้องหยุดตัวลงสิ้น

ไม่ว่าใครจะเข้าคงคานิรันดร์มา

สิ่งแรกที่พวกเขาจะทำนั้นมันคือการดึงพลังโกลาหลขึ้นมาช่วยบรรลุอาณาจักรบ่มเพาะ

แต่เย่หยวนนั้นกลับผิดแปลกคน แยกวิญญาณของตัวเองออกมาจนถึงระดับแตกสลายและทำลายพลังบ่มเพาะของตัวเองลงตาม

ให้ตายเถอะ มันจะบ้าเกินไปแล้ว!

“เจ้าเด็กนี่คิดทำอะไรกันแน่? จิตศักดิ์สิทธิ์ของมันนั้นแตกออกเป็นหมื่นๆ เรื่องนั้นข้ายังพอเข้าใจแต่ทำลายพลังบ่มเพาะของตัวเองนี่เพื่ออะไรกัน?”

“ทำเช่นนี้ต่อไปแล้วมันจะได้กลายเป็นแค่ขยะไร้ค่าแน่!”

“คิดทำลายพลังบ่มเพาะตัวเองในคงคานิรันดร์ เย่หยวนคงเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์แน่ๆ!”

“เฮอะ เจ้าเด็กนี่มันรนหาที่ตายเก่งกาจนัก! วิญญาณเสียหายมากมายและยังมีหน้ามาทำลายอาณาจักรบ่มเพาะตัวเอง มันคงไม่ได้คิดจะบ่มเพาะขึ้นมาใหม่ตั้งแต่ต้นหรอกนะ?”

“มันคิดจะทำให้คนหันมาสนใจด้วยการสร้างเรื่องหรืออย่างไร? มันคิดจริงๆ หรือว่าตัวเองทำเช่นนี้ได้แล้วคนจะชมว่าเก่ง?”

…

เจ้าโลกมากมายนั้นต่างกล่าวเย้ยหยันวิธีการของเย่หยวน

พวกเขานั้นมีความรู้สูงส่งแค่ไหน?

การกระทำของเย่หยวนนั้นมันเหมือนการกรีดแขนหักขาตัวเองลง

มันเป็นการสร้างความเสียหายให้แก่การบ่มเพาะอย่างไม่มีทางกู้กลับ

เรียกได้ว่าเขานั้นตัดเส้นทางยุทธของตัวเองลง

แต่เย่หยวนไม่อาจจะได้ยินเสียงด่าว่าของใครๆ อีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้เขาเข้าสู่สภาวะไร้ตัวตนไม่คิดถึงใครแม้แต่ตัวเอง และความคิดของเขานั้นก็คิดถึงแค่สิ่งตรงหน้า

วรยุทธบ่มเพาะชุดใหม่นั้นมันกำลังถูกสร้างขึ้นในหัวของเย่หยวน

การทำลายพลังบ่มเพาะของตัวเองลงก็ย่อมจะสามารถบ่มเพาะวรยุทธแบบใหม่ได้อย่างไร้ปัญหา!