จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3005

ตอนที่ 3005 เรื่องใหญ่ปานนั้น?
“เยี่ยมยอดนัก เจ้ามันกล้า! เจ้าคิดจะเหยียบย่ำสวรรค์ใต้ฝ่าเท้า!” เมื่อหมี่เทียนได้ยินคำตอบของเย่หยวนนั้นเขาก็ต้องสูดลมหายใจเข้าลึกทันที

เต๋าสวรรค์นั้นมีพลังไร้สุด ยิ่งเขาเก่งกาจเท่าไหร่เขานั้นก็ยิ่งเข้าใจดีว่าเต๋าสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน

แม้จะไม่ต้องมองเรื่องอื่นแต่แค่คงคานิรันดร์นี้มันก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเอาอะไรมาเทียบ

สิ่งที่คนทั้งหลายคิดทำนั้นมันอย่างมากสุดก็แค่การเปิดประตูชีวานิรันดร์และขึ้นอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปเท่านั้น

แต่ต่อให้จะล้ำสวรรค์ไปแล้วพวกเขาก็ไม่มีใครกล้าจะพูดว่าจะย่ำสวรรค์ลงใต้เท้า!

แต่เย่หยวนกล้า!

“สวรรค์ต้องการทำลายข้าลง ทำไมข้าจะขึ้นไปเหยียบมันไม่ได้? เกิดขึ้นมาในโลกนี้ข้ามีคุณย่อมทดแทน

มีแค้นใดข้าก็ชำระเสมอ เต๋าสวรรค์นั้นมีความคิดและข้าก็จะย่ำมันลงใต้เท้าข้านี้ เต๋าสวรรค์นั้นไร้สุดแต่ข้าจะควบคุมมันไว้ในมือข้านี้!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น

หมี่เทียนได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้าหวังว่าเมื่อเจ้าขึ้นมาถึงระดับของข้าแล้วเจ้าจะยังกล้าพูดเช่นนั้นอยู่”

เย่หยวนยิ้มตอบไป “ผู้อาวุโสนั้นไม่ได้รู้เส้นทางการเติบโตขึ้นมาของข้าก่อนถึงสวรรค์ ท่านไม่เข้าใจหรอกว่าในใจข้าคิดอย่างไร ไม่ว่าข้าจะอยู่ที่ใดมีพลังมากน้อยแค่ไหน เต๋าในใจของข้ามันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง!”

ระหว่างที่คนทั้งสองคุยเรื่องวรยุทธบ่มเพาะนั้นมันก็เกิดคลื่นพายุรุนแรงขึ้นที่โลกภายนอก

คงคานิรันดร์นั้นมันค่อยๆ มีน้ำวนกว้างใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนแม้แต่เจ้าโลกทั้งหลายก็เริ่มทนไม่ไหว

การบ่มเพาะของเจ้าโลกทั้งหลายนั้นมันถูกขัดโดยความวุ่นวายในคงคานิรันดร์นี้

เจ้าโลกเผ่ามังกรผู้หนึ่งร้องลั่นขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

“ไอ้ฉิบหาย! หลานเต่าตัวใดมันกล้ามาสร้างเรื่องในคงคานิรันดร์เช่นนี้? ข้าจะทำลายเจ้าทิ้งแล้ว!”

เจ้าโลกอีกคนร้องขึ้นตามอย่างตกตะลึง “นั่นมันเจ้าเด็กเย่หยวนนี่! มิใช่ว่ามันพิการไปแล้วหรือ? ทำไมมันกลับกลายเป็นจุดศูนย์กลางของความวุ่นวายนี้ไป? หืม? มัน…มันกำลังดูดซับพลังโกลาหลอยู่!”

“เขาทำลายพลังบ่มเพาะตัวเองเพื่อจะดูดซับพลังโกลาหลเข้าไปแทน? ไอ้บ้า ไอ้เด็กนี่มันเสียสติไปแล้วหรือ?”

“พลังโกลาหลนั้นมันไม่อาจจะใช้งานได้ เจ้าเด็กนี่รนหาที่ตายแล้ว!”

“พ่อเจ้ากำลังจะเข้าใจแล้วแท้ๆ มันต้องเสียไปสิ้นเพราะไอ้เด็กเวรนี่! หากไม่เห็นว่ามันสร้างคุณใหญ่หลวงให้เผ่าพ่อเจ้านี้คงสังหารมันลงแล้ว!”

…

นอกเหนือจากความตกตะลึงนั้นเจ้าโลกทั้งหลายก็คับแค้นสุดใจ

‘เจ้าทำให้พ่อเจ้านั้นไม่อาจจะบ่มเพาะต่อได้ นี่มันเรียกว่าการเข้าส้วมแล้วไม่ถ่าย!’

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับไม่ได้ตัวแตกไปตามที่คนทั้งหลายคิดและยังคงพัฒนาพลังบ่มเพาะไปได้เรื่อยๆ

จากอาณาจักรเลิศน้อยขั้นต้นไปอาณาจักรเลิศน้อยขั้นกลางขึ้นสู่อาณาจักรเลิศน้อยขั้นปลาย คลื่นพลังจากร่างของเย่หยวนนั้นมันพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้นน้ำวนมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นกว่าเก่า

ตอนนี้รอบตัวเขานั้นมันเหมือนเป็นจักรวาลที่ดูสวยงามอย่างมาก

แน่นอนว่าความวุ่นวายในคงคานิรันดร์สายรองนี้มันก็รุนแรงขึ้นตามด้วย

เจ้าโลกเผ่ามังกรทั้งหลายต้องขึ้นจากน้ำมาสิ้น

แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่พลังโกลาหลนั้นมันก็ซึมเข้าไปในหัวใจมังกรของหมี่เทียนเรื่อยๆ ด้วย

มังกรฟ้าโกลาหลคนนี้ค่อยๆ คืนชีพกลับขึ้นมาแล้ว!

เขานั้นเกิดมาจากคงคานิรันดร์นี้ แม่น้ำนี้มันจึงเป็นเหมือนแม่ของเขา

ตอนนี้ตัวเขารู้สึกเหมือนได้กลับมาเป็นทารกอยู่ในท้องของแม่

หัวใจมังกรค่อยๆ กลับมามีชีวิต

ครึ่งปีจากนั้นเย่หยวนก็ไปถึงอาณาจักรเลิศน้อยขั้นสุดและบรรลุขึ้นอาณาจักรเลิศใหญ่อย่างง่ายดาย

ตูม!

การบรรลุอาณาจักรนั้นมันทำให้ความรุนแรงของน้ำวนในคงคานิรันดร์นั้นกินพื้นที่ทั้งสายน้ำของสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างไปทันที

…

ณ เผ่าพยัคฆ์ขาว ตอนนี้มันมีเจ้าโลกกว่าสิบคนกำลังนั่งอยู่ในคงคานิรันดร์

แต่จู่ๆ มันก็เกิดคลื่นน้ำวนกลืนกินพวกเขาไป

“ไอ้ฉิบหายตายห่า อีกแค่นิดเดียวพ่อเจ้านี้ก็จะบรรลุเต๋าใหม่ได้แล้ว ไอ้เจ้าหมอนี่มันชั่วร้ายนัก!

นี่มันมาจากทางเผ่ามังกร! หลงเจี้ยน ไอ้พวกหลานเต่าทั้งหลาย เจ้าคิดว่าปู่เสือเจ้านี้กลัวพวกเจ้ามากหรือ?”

ฟุบ!

ยอดเจ้าโลกคนหนึ่งพุ่งตัวไปยังเผ่ามังกรฟ้าอย่างสุดแรงเกิด

…