จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3014
“นี่หรือคือพลังของนายน้อย? ข้าก็คิดไปว่าจะได้ต่อสู้อย่างสาใจเสียหน่อย ไม่นึกเลยว่ามันจะน่าผิดหวังปานนี้!” เย่หยวนมองดูหลงจู๋ที่นอนกองอยู่กับพื้นพร้อมส่ายหัวออกมา
พวกหลงเหอนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกเพราะพวกเขานั้นรู้สึกเหมือนถูกลากมาตบหน้ากลางลานเมือง
เดิมทีแล้วพวกเขาคิดว่าแค่มาจัดการมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์มันย่อมจะไม่ยากเย็น ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายกลับแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!
พวกเขานั้นเจอของแข็งเข้าแล้ว
หลงเหอนั้นทำหน้าเครียดร้องขึ้นมา “เจ้าเอาแต่ใช้วิชาของเผ่ามนุษย์! หรือว่าวันหน้าเผ่ามังกรเรามันจะต้องถูกมนุษย์ปกครองแล้ว?”
“เย่หยวน เรามองเจ้าเป็นคนเผ่าเดียวกัน เพราะว่าเจ้านั้นมีสายเลือดมังกร มิใช่เพราะเป็นยอดฝีมือชาวมนุษย์!”
“หากเจ้าอยากจะได้ตำแหน่งนายน้อยไปจริงๆ เจ้าก็ต้องใช้พลังสายเลือดของเจ้าพิสูจน์ตัวเอง!”
คำพูดนี้มันเรียกได้ว่าไร้ยางอาย
เพราะก่อนหน้านี้พวกเขานั้นบอกว่าอยากจะเห็นพลังปราณเทวะโกลาหล
ทว่าตอนนี้พอสู้ไม่ได้แล้วกลับจะให้เย่หยวนใช้พลังสายเลือดเท่านั้น
เสียโห่ดังขึ้นมาจากรอบด้าน ดูแล้วพวกเขาเองก็คงอับอายกับท่าทางของนายน้อยทั้งหลายเช่นกัน
แต่ถึงจะอย่างนั้นพวกเขาก็ยังไม่อาจยอมรับเย่หยวนเป็นนายน้อยของเผ่า
เย่หยวนหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยิน “ดูท่าแล้วเจ้ามันจะยอมแพ้และคิดทำเรื่องหน้าไม่อาย! แต่ข้าเองก็ไม่คิดยอมก้มหัวให้ใครทั้งสิ้น! หากเจ้าไม่ยอมรับข้าก็จะกระทืบเจ้าจนกว่าจะยอมรับ! พวกเจ้าอยากวัดกันที่พลังสายเลือด?
ได้สิ ข้าจะสนองให้!”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นหลงเหอก็ยิ้มกว้างขึ้นมาในใจ
เจ้าเด็กนี่มันชักจูงจมูกง่ายดายนัก!
เทียบกันด้วยสายเลือดแล้วจะยังแพ้ได้อย่างไร?
เพราะว่าเย่หยวนเองก็ไม่ได้มีสายเลือดถึงระดับสวรรค์แห้งขั้นสุด
ต่อให้จะเป็นระดับสวรรค์แห้งขั้นสุดเย่หยวนก็ยังมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่านายน้อยคนอื่นๆ ไปอาณาจักรหนึ่ง!
การเอาชนะในเงื่อนไขเช่นนั้นมันง่ายดาย!
แน่นอนว่าเรื่องเช่นนี้มันคงไม่อาจจะพูดออกมาจากปากได้
ไม่ว่าอย่างไรตัวเย่หยวนก็ยอมรับเองแล้ว หากตอนนี้เอาชนะได้ทุกอย่างมันก็คงถือว่าจบลงอย่างสวยงาม!
หลงเหอก้าวออกมา “เอาล่ะ ครั้งนี้ข้าจะลงมือเอง!”
ฮือฮา!
มันเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาจากกลุ่มคนที่มุงดู
“นี่มัน…ข้าทนดูไม่ไหวแล้ว! มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ขั้นปลายท้าทายมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ขั้นปลาย
มันจะหน้าไม่อายไปไหน?”
“เกินไปแล้ว! ทำไมข้าถึงไม่รู้มาก่อนเลยว่าหลงเหอมันหน้าไม่อายขนาดนี้?”
“เย่หยวนนั้นอุตส่าห์ไม่คิดจะสู้ด้วยแต่พวกหลงเหอมันก็ยังไม่ยอมถอยจนสุดท้ายทำเช่นนี้ เอาอะไรมาเรียกว่าการสู้กันได้อีก?”
…
แม้ว่าคนทั้งหลายจะไม่คิดยอมรับเย่หยวนเป็นนายน้อยเผ่ามังกรแต่ตอนนี้หลงเหอเองก็ทำเกินไป
ปราณเทวะโกลาหลมันทรงพลัง เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยกันแล้ว
หลงเหอนั้นคิดท้าทายเย่หยวน เหมือนบอกให้เย่หยวนสู้โดยมีเชือกมัดมือไม่คิดให้เขาได้ใช้ปราณเทวะโกลาหลของตน
ตอนนี้พอเย่หยวนคิดใช้แค่สายเลือดแล้วเขาก็ยังมากดหัวเย่หยวนด้วยอาณาจักรบ่มเพาะ
มันช่าง…หน้าไม่อายเสียจริงๆ!
แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจและหยิบขวดใบน้อยสองขวดขึ้นมา “ช่างเถอะ เดิมทีข้าก็คิดว่าจะไปเก็บตัวก่อนแล้วค่อยผสานแต่ในเมื่อพวกเจ้าอยากจะวัดกันด้วยสายเลือด ข้าก็จะสนองให้!”
พูดจบเย่หยวนก็ยกสองขวดนั้นเทเลือดลงปากไป
ตูม!
คลื่นพลังสายเลือดรุนแรงปะทุขึ้นมา
สายเลือดทั้งสี่ในร่างของเย่หยวนนั้นมันตอบสนองต่อกันและกันในทันที
คลื่นพลังสี่รูปแบบพุ่งทะยานขึ้นฟ้าจนทำให้เกาะมังกรสวรรค์ทั้งเกาะเกิดลมหมุนรุนแรง
เท่านี้คนทั้งหลายก็ต้องตกตะลึง!
“เอ๋ นั้นมันแก่นเลือดไป๋จือและเฉียนไท่ชิงที่บรรพบุรุษท่านขอมานี่?”
“เย่หยวนกลืนมันลงไป? นี่มันคิดจะผสานสองสายเลือดหรือ?”
“ไม่ใช่สอง! มัน…มันเป็นสี่! เจ้านี่บ้าไปแล้วหรือ? มันจะตายเอานะ!”
…
เมื่อคลื่นพลังปะทุขึ้นมานั้นคนทั้งหลายก็สัมผัสได้ทันทีว่าแท้จริงแล้วในร่างของเย่หยวนมันมีสายเลือดสองเผ่าอยู่ก่อนแล้ว
ตอนนี้ในร่างของเย่หยวนมันกลับมีเลือดมังกรฟ้า หงส์แดง พยัคฆ์ขาว เต่าดำ ครบสี่สัตว์เทวะจตุรทิศ!
นอกจากนั้นแล้วพลังของมันกำลังผสานเข้าด้วยกันเป็นหนึ่ง!
นี่มันคือการกระทำของคนบ้า!
ไม่มีใครกล้าที่จะผสานสี่สายเลือดเข้าด้วยกันมาก่อน
เพราะคลื่นพลังขัดแย้งของพวกมันจะสังหารทำลายร่างของคนลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...