จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1002

“ข้าจะไม่กล้าได้อย่างไร เขาเป็นลูกของข้า จะด่าหรือจะตีก็เป็นเรื่องของข้าเอง เจ้าอยากถูกตีอีกแล้วใช่ไหม หรือว่าเจ้าอยากรู้ว่าดาบของข้าแหลมคมแค่ไหน” โม่หลานถลึงตาจ้องมองมา

เฉินอ๋องหวาดกลัวทันที “บุรุษไม่สู้รบตบมือกับหญิง ข้าขี้เกียจคุยกับเจ้า”

เฉินอ๋องโม่ฉือชิงทำให้ทุกคนหัวเราะเอาๆ “โม่ฉือชิง เจ้าขี้ขลาดจังเลยนะ ข้าก็ดูถูกเจ้าแล้วด้วยซ้ำ” หยุนหลีก็มาสร้างความวุ่นวายอีก

โม่ฉือชิงกลอกตาใส่นางปราดหนึ่ง “เจ้าจะไปรู้อะไร ข้าไม่ได้กลัว แต่กลับเป็นเคารพหวางเฟยต่างหาก”

“ใช่หรือ เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นมีคนที่แสดงความเคารพแบบนี้”

“พวกเจ้าดูคึกคักมากเลยนะ” ซูชิงโยวถือขนมและเดินเข้ามา

“ชิงโยว ทำไมไม่เห็นแม่ทัพหยุนเลยนะ ตระกูลหยุนยุ่งขนาดนี้ เขาเป็นพี่ชายใหญ่ ทำไมไม่กลับมาช่วยงานบ้าง” โม่หลานถาม

โม่หลานพักที่จวนเฉินอ๋องมาโดยตลอด ไม่มีใครไปบอกเรื่องของตระกูลเวินให้นาง นางจึงไม่รู้เลย

“ไห่เทียนยังอยู่ในค่ายทหาร เกรงว่าคงกลับมาช่วยงานไม่ได้แล้ว” ซูชิงโยวตอบ

หยุนไห่เทียนที่อยู่ในค่ายทหารได้ข่าวว่า เจ้าบ้านของตระกูลเวินกำลังพาคนเร่งไปที่เมืองหลวง หยุนไห่เทียนรีบเข้าวังรายงานกับฮ่องเต้ทันที ฮ่องเต้สั่งให้ซวนอ๋องและหยุนไห่เทียนไปสกัดกั้นพวกเขาอย่างลับๆ ถ้าสามารถจัดการเจ้าบ้านตระกูลเวินในนอกเมืองหลวงต้าเยียนได้ มันก็เท่ากับสามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ดุเดือดได้แล้ว

ดังนั้นหยุนไห่เทียนและโม่เหลิ่งเหยียนจึงรีบไปซุ่มโจมตีที่นอกเมืองหลวงในคืนนั้น แต่ในท้ายที่สุดได้เห็นมีชายชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังต่อสู้กับพวกคนของตระกูลเวิน

มีผู้หญิงในชุดดำคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับเจ้าบ้านตระกูลเวิน ทั้งสองใช้แต่ท่าไม้ตาย ทั้งเฉียบแหลมและเหี้ยมโหด ไม่มีความปรานีแม้แต่น้อย

กู้ซินฉีจับดาบยาวไว้ในมือ และโจมตีเวินหานเทียนอย่างดุร้าย “วันนี้ข้าจะล้างแค้นให้กับชาวเผ่า ฆ่าเจ้าให้ได้ ไอ้ชั่ว”

เวินหานเทียนทำหน้าหยิ่งยโส “พวกเจ้าจะทำได้เลยหรือ เผ่าเลือดถูกบรรพจารย์ตระกูลเวินปล่อยเลือดไปนานและกลายเป็นศพแห้งหมดแล้ว ส่วนพวกเจ้าก็จะเป็นคนต่อไป” ฝ่ามือของเขาตบลงมาในขณะที่พูด

กู้ซินฉีโกรธแค้นเป็นอย่างมาก หลบการตบของเขาและโจมตีกลับด้วยดาบยาว

“ตายไปเถอะ”

เมื่อเห็นดาบฟันไปที่ใบหน้าของตน มีประกายโหดร้ายวาบผ่านดวงตาของเวินหานเทียนเขาพลันโจมตีไปที่ชายชุดดำคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆและดึงคนนั้นมาข้างหน้าของตนอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

กู้ซินฉีตกตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อเห็นว่าดาบยาวของตนกำลังจะฟันสหายเผ่า นางก็รีบหยุดทันที แต่ไม่กลับถูกพลังดาบแว้งกัด

“คุณหนูใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” สหายเผ่าถามอย่างกังวลใจ

เวินหานเทียนมองหาโอกาสที่เหมาะสม และยิงอาวุธลับที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้ออีกข้างหนึ่งไปทางกู้ซินฉีและโจมตีหลังของชายชุดดำที่อยู่ต่อหน้าเขาด้วยฝ่ามือในขณะเดียวกัน

คนนั้นยังไม่ทันตอบสนองก็ถูกเวินหานเทียนตบที่อวัยวะภายในและตายอย่างทุกข์ทรมาน

กู้ซินฉีประมาทไปจึงถูกอาวุธลับยิง และรู้สึกเพียงว่าแรงกำลังของตนกำลังสูญเสียไปอย่างต่อเนื่อง การมองก็เลือนรางไปเล็กน้อย และไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้ด้วย ดาบยาวเหยียบลงพื้นพยายามฝืนตั้งตัว

“ประเมินกำลังของตนมากเกินไป ไปเป็นเพื่อนของหยุนถิงในทางน้ำพุเหลืองสิ！” เวินหานเทียนตะโกนอย่างโกรธ และโจมตีเข้ามาด้วยฝ่ามือ

ถ้าถูกฝ่ามือนั้นโจมตีเข้าจริงๆจะต้องตายแน่ แต่กู้ซินฉีไม่ยอมแพ้ นางจะไม่ยอมตายแบบนี้เป็นอันขาด มิฉะนั้นนางจะรู้สึกอายในการเผชิญหน้ากับพวกชนผ่าเลือดที่ถูกตระกูลเวินสังหารเหล่านั้น นางจึงพยายามหลบหนีอย่างสุดแรง

“คุณหนูใหญ่ ระวังด้วย！” ชาวเผ่าเลือดอื่นตะโกน อยากจะพุ่งเข้ามาช่วย แต่ก็สายไปแล้ว

มีเงาร่างพุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้า ลากตัวกู้ซินฉีไปด้านข้าง และยกมือทำท่าการตบ พลังการตบอันแหลมคมราวกับดาบยาวที่เจาะผ่านอากาศ ตบไปที่เวินหานเทียนอย่างดุเดือด