จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1007

หยุนถิงหอบหายใจคำโต ลืมความอึดอัดไป ยื่นมือไปพยุงโม่เหลิ่งเหยียน ไม่ให้เขาจมน้ำ และอาศัยจังหวะจับชีพจรให้เขาอีกครั้ง

“นังหนู เป็นอย่างไรบ้าง ทำไมจู่ๆถึงคลั่งขึ้นมาได้ล่ะ?” หมอยมบาลถามอย่างเป็นห่วง

“ชีพจรมิมีอะไรมาก พิษในร่างเองก็ค่อยๆถูกขจัดออกไป ไม่น่าจะเป็นอย่างนี้นี่นา” หยุนถิงขมวดคิ้ว

“ลากเขาออกมาก่อนดีหรือไม่” ตาเฒ่าเหอบอก

“ได้ ทางนั้นมีเสื้อผ้าสะอาดอยู่ พวกท่านสองคนเปลี่ยนให้ซวนอ๋องก่อนเถอะ” หยุนถิงบอก และช่วยกันกับพวกหมอยมบาลลากโม่เหลิ่งเหยียนออกมา จากนั้นก็ใช้จิตออกจากมิติ

เพราะโม่เหลิ่งเหยียนเป็นบุรุษ นางไม่สะดวกจะอยู่ในมิติต่อ

พ่อบ้านผสมอะไรลงไปในยาพิษที่ปรุงเองกันนะ ถึงได้ใช้เลือดของบุตรสาวภรรยาเอกของเผ่าเลือดยังขจัดไม่ได้?

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จวินหย่วนโยวบอก “ถิงเอ๋อร์ วี่รั่วฉิงบอกว่าช่วยถอนพิษให้ได้ ให้นางเข้ามาได้หรือไม่?”

หยุนถิงขมวดคิ้ว เปิดประตูออกทันที “เจ้าช่วยถอนพิษได้จริงรึ?”

วี่รั่วฉิงตรงหน้าอยู่ในชุดบุรุษ ดูหล่อเหลายิ่งนัก หว่างคิ้วมีแววสุขุมหนักแน่นอยู่หลายส่วน

จวินหย่วนโยวมองวี่รั่วฉิงอย่างหวาดระแวง เพราะพวกเขาทำให้เซียวหรูซื่ออยู่ไม่สู้ตาย และยังฆ่าคนตระกูลเซียวมากมายนัก หากนางทำทีจะช่วยถอนพิษแต่คิดให้ร้ายถิงเอ๋อร์ จวินหย่วนโยวต้องจับนางสับเป็นหมื่นๆชิ้นแน่

ได้เจอหยุนถิงอีกครั้ง วี่รั่วฉิงรู้สึกสับสน นอกจากรู้สึกผิดก็ยังมีความรู้สึกเสียใจ พอคิดถึงเรื่องพวกนั้นที่แม่ตนทำกับกู้เยว่หลัว ก็รู้สึกละอายใจยิ่งนัก

“ให้ข้าไปดูซวนอ๋องหน่อยได้หรือไม่ หรือว่าเลือดของซวนอ๋องก็ได้?” วี่รั่วฉิงถาม

“ได้ เจ้ารอก่อนนะ”

หยุนถิงปิดประตูอีกครั้ง และเคลื่อนย้ายพวกหมอยมบาลสามคนออกมาจากในมิติ จากนั้นก็วางโม่เหลิ่งเหยียนลงบนเตียง จากนั้นถึงไปเปิดประตู

“เข้ามาเถอะ”

วี่รั่วฉิงรีบก้าวเท้าพุ่งไปที่เตียงทันที และจับชีพจรให้โม่เหลิ่งเหยียนทันที

จวินหย่วนโยวก็ตามเข้ามาด้วย มายืนคอยคุ้มครองหยุนถิงอยู่ข้างๆ

“เจ้าให้เขากินยาถอนพิษรึ?” วี่รั่วฉิงถาม

หยุนถิงพยักหน้า “ใช่ แต่ว่าพิษในตัวซวนอ๋อง นอกจากพิษของข้าแล้ว ยังมีพิษอีกอย่าง ข้ากับหมอยมบาลตาเฒ่าเหอค้นคว้าอยู่นาน ก็ทำได้แค่ขจัดพิษแค่บางส่วน ในนี้ใส่เลือดของบุตรสาวภรรยาเอกของเผ่าเลือดไว้แล้วด้วย”

หยุนถิงพูดพลางยื่นของเหลวที่ยังเหลืออยู่หน่อยในภาชนะตอนปรุงยาถอนพิษไปให้

วี่รั่วฉิงรับมาตรวจดูอย่างละเอียด ดมดู จากนั้นควักเอาถุงผ้าที่พกติดตัวออกมาเปิดออก และควักหญ้าประหลาดหลายชนิดออกมาจากในถุง ล้วนเป็นชนิดที่หยุนถิงไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

วี่รั่วฉิงโยนเข้าภาชนะไปทีละอย่าง จนอย่างสุดท้ายเกิดเสียงซือซือ ส่วนยาที่เหลืออยู่ก็กลายเป็นสีแดง นางถึงถอนหายใจยาว

“เหมือนที่ข้าคิดเลย นี่คือพิษประหลาดนอกด่านชายแดน ปรุงจากเลือดแมวดำเก้าสี หากผู้ใดโดนพิษนี้ และภายในสามวันไม่มียาถอนพิษ ต้องตายแน่นอน

ถึงพวกเขาจะตาย ไร้ซึ่งลมหายใจ แต่ก็สามารถโดนคนวางยาควบคุมได้ สุดท้ายก็จะกลายเป็นนักฆ่า หุ่นเชิดที่เลือดเย็น พิษนี้ข้าเคยพบเข้าโดยบังเอิญที่นอกด่านชายแดน

ตระกูลเวินจากนอกด่านชายแดนใช้พิษนี้ควบคุมนักฆ่า ตอนนั้นข้าเคยประมือกับนักฆ่าเหล่านั้น เกือบตายในเงื้อมมือพวกมัน โชคดีที่ข้าเฉลียวฉลาดหนีรอดมาได้

ต่อมาข้าลอบเข้าไปในตระกูลเวิน ข้าค้นพบว่า กลีบดอกไม้ชนิดนี้สามารถควบคุมพิษของเลือดแมวดำเก้าสีได้ ข้าเลยเด็ดกลีบดอกไม้ชนิดนี้ในตระกูลเวินมาหมดเลย จากนั้นก็รีบหนีไป

วี่รั่วฉิงพูดไปพลางหยิบกลีบดอกไม้ชนิดนี้ในถุงผ้าออกมาจนหมดเลย

หยุนถิงฟังแล้วตกใจนัก ไม่คิดว่าวี่รั่วฉิงจะเสี่ยงเช่นนี้