จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1052

วันรุ่งขึ้นฟ้าเพิ่งสาง ป๋อจิ้งก็พาฉีเทียนเจียวและคนสนิทสองสามคน ปลอมตัวเป็นชาวสวนที่ขายผักมุ่งหน้าไปที่ตระกูลฉี

ป๋อจิ้งให้คนตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว ในเวลาปกติผักผลไม้ของจวนตระกูลฉีล้วนส่งเข้าไปในเวลานี้ตลอด ดังนั้นจะไม่ทำให้คนเกิดความสงสัยขึ้นมา

ถึงแม้ฉีเทียนเจียวจะงุนงง แต่ก็ยังติดตามป๋อจิ้งเข้าไป เพียงเพราะว่าป๋อจิ้งบอกว่าจะพานางไปพบคนสำคัญคนหนึ่ง

คนสนิทเคาะประตูหลังของตระกูลฉีสี่ครั้ง บ่าวรับใช้ชายที่อยู่ด้านในคนหนึ่งเปิดประตูออกมา “ตามข้ามาเถอะ”

ป๋อจิ้งและคนอื่นๆติดตามคนผู้นั้นเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เดินผ่านทางเดินสามแห่ง สุดท้ายก็ไปถึงห้องโถงด้านหน้า

แว็บแรกฉีเทียนเจียวก็มองเห็นผู้หญิงที่อยู่ด้านในแล้ว อายุประมาณห้าสิบกว่า รูปร่างอ้วนเล็กน้อย แต่งกายพิถีพิถัน ใบหน้ามืดมนเย็นชา เคร่งขรึมอย่างยิ่ง แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยง่ายๆ

“ฮูหยินเฒ่าฉี” ป๋อจิ้งคำนับเล็กน้อย

“ใต้เท้าป๋อจิ้ง สบายดีใช่ไหม” ฮูหยินเฒ่าฉีเอ่ยปาก ดวงตากลับมองไปทางฉีเทียนเจียว มองพิจารณาขึ้นๆลงๆหนึ่งรอบ

“นางก็คือคนที่ฮูหยินเฒ่าตามหา”

ฮูหยินเฒ่าฉีเดินเข้ามาในสองสามเก้า “ดวงตานี้เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นมากจริงๆ แล้วก็จมูกนี่ ก็เหมือนกันทุกประการเลย” ขณะที่พูดก็เดินไปด้านหลังของฉีเทียนเจียว ดึงเสื้อผ้าด้านหลังลำคอของนางออกกะทันหัน และเห็นปานที่มีรูปร่างเหมือนกับดอกเหมยนั่นจริงๆ

“ถูกต้อง ใช่นางจริงๆ” จู่ๆฮูหยินเฒ่าฉีก็หัวเราะออกมา

ใบหน้าของฉีเทียนเจียวเต็มไปด้วยความมึนงง “นายท่าน นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ยังไม่ทันที่ป๋อจิ้งจะตอบ ฮูหยินเฒ่าฉีก็ตะโกนด้วยความโกรธ “เด็กๆ นำตัวนังหนูนี่ลงไป!”

ทันใดนั้นก็มีบ่าวรับใช้ยี่สิบกว่าคนพุ่งเข้ามาจากนอกประตู ถือกระบี่ยาวเอาไว้ในมือ โอบล้อมฉีเทียนเจียวเอาไว้

สีหน้าของฉีเทียนเจียวไม่น่าดูสุดขีด และป๋อจิ้งที่อยู่ด้านข้างกลับไม่ได้ขัดขวาง ยิ่งไม่ได้เป็นกังวลอะไร เพียงแค่มองดูภาพฉากนี้อย่างเย็นชาเท่านั้น

“ลงมือ!” ฮูหยินเฒ่าฉีออกคำสั่ง

“ขอรับ!” ผู้ใต้บังคับบัญชายี่สิบกว่าคนโจมตีไปทางฉีเทียนเจียวทันที

ฉีเทียนเจียวขมวดคิ้ว นางไม่รู้จักเหล่าไท่ไท่ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เลย นางไม่ทันได้คิดมากรีบหลบออกไปและตอบโต้ทันที ถึงแม้นางจะคลุกคลีอยู่ในรังโจรมาตั้งแต่เด็ก เรีบนรู้ความสามารถกับพวกเขา แต่อย่างไรเสียนั่นก็เป็นเพียงวรยุทธกระจอกๆที่ไม่เข้าชั้นทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้คนที่ฮูหยินเฒ่าฉีเชิญมาล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งนั้น

ไม่นานนัก ฉีเทียนเจียวก็เสียเปรียบ ไหล่ถูกคนฟันหนึ่งกระบี่ ขาก็ถูกคนแทงจนบาดเจ็บเช่นกัน นางเจ็บจนหลบไปอยู่ด้านหลังของป๋อจิ้งโดยสัญชาตญาณ

“นายท่าน ช่วยข้าด้วย!”

ฮูหยินเฒ่าฉีมองมาอย่างเย็นชา “ใต้เท้าป๋อจิ้ง ท่านน่าจะรู้ว่าต้องทำเช่นไร?”

สีหน้าของป๋อจิ้งเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง ผลักฉีเทียนเจียวที่อยู่ด้านหลังเข้ามา “คนอยู่นี่แล้ว!”

คนอื่นๆรายล้อมเข้ามาทันที กระบี่ยาวที่อยู่ในมือพาดไปบนคอของฉีเทียนเจียว ทีนี้ฉีเทียนเจียวไม่มีที่ให้หนีแล้ว

ฉีเทียนเจียวมองไปทางป๋อจิ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เพราะอะไร เหตุใดถึงต้องทำกับข้าเช่นนี้ด้วย?”

นางไม่เชื่อว่านายท่านจะถึงกับร่วมมือกับหญิงชราคนนี้ทำร้ายตัวเอง

“เพราะใต้เท้าป๋อจิ้งนำเจ้ามาแลกเปลี่ยนอิทธิพลของตระกูลฉีไง!” ฮูหยินเฒ่าฉีกล่าวอย่างเย็นชา

ใบหน้าของฉีเทียนเจียวเต็มไปด้วยความตกตะลึง “ใช้ข้า เพราะอะไร ข้าไม่ได้รู้จักหญิงชราอย่างท่านเลยด้วยซ้ำ?”

“ถึงแม้เจ้าจะกลายเป็นเถ้าถ่านข้าก็จำเจ้าได้ ล้วนเป็นเพราะแม่ที่เป็นนางจิ้งจอกของเจ้าคนนั้น ล่อลวงลูกชายข้า ใช้เล่ห์เพทุบายแต่งงานเข้าตระกูลฉีข้า นางถึงกับอาศัยตอนที่ลูกชายข้าออกไปข้างนอก มั่วสุมกับไอ้เด็กเสเพลที่ฮูหยินรองเลี้ยงดูเอาไว้คนนั้น แถมยังให้กำเนิดเจ้าด้วย