จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1060

จวินหย่วนโยวกับหยุนถิงที่อยู่ทางด้านนี้ยุ่งไปทั้งคืน ทั้งคู่รู้สึกเหนื่อยแล้วจริงๆ นอนลงไปชั่วครู่หนึ่งก็ผล็อยหลับไป

บ่าวรับใช้ชราที่อยู่ในลานได้ยินเสียงเคาะประตู ก็รีบไปเปิดประตูทันที ได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าเซ่อเจิ้งอ๋องสั่งให้มาส่งของ ก็รับมาด้วยความเคารพนบนอบ

เขาไม่กล้าล่าช้า รีบอุ้มไหสุราไหนั้นมุ่งหน้าไปที่ลานหลังทันที

หยุนถิงนอนหลับสนิท แต่จวินหย่วนโยวได้ยินเสียงเคาะประตู ลุกขึ้นเดินออกมา “เกิดอะไรขึ้น?”

“ซื่อจื่อ เซ่อเจิ้งอ๋องสั่งให้คนส่งไหสุรามาหนึ่งไห บ่าวเกรงว่ามันจะเป็นของสำคัญ จึงรีบอุ้มมาให้ท่าน” บ่าวรับใช้ชราตอบ

จวินหย่วนโยวชำเลืองมองไหสุรานั่นครู่หนึ่ง “วางไว้บนโต๊ะเถอะ”

“ขอรับ!” บ่าวรับใช้ชราวางไหสุราลง ถอยออกไปด้วยความเคารพนบนอบ

องครักษ์ลับนายหนึ่งปรากฏตัวทันที “ซื่อจื่อ เซ่อเจิ้งอ๋องพาเริ่นเซวียนเอ๋อร์ไปที่ลานของป๋อจิ้งแต่เช้าตรู่ ไหสุราไหนี้เริ่นเซวียนเอ๋อร์ให้คนขุดออกมาจากใต้ต้นไหมเปอร์เซีย แต่ว่านางไม่ได้เปิดมันออก เซ่อเจิ้งอ๋องก็ไม่ได้เปิดออกเช่นนั้นแต่ให้คนส่งมาให้ท่านโดยตรง”

นัยน์ตาสีดำที่ลึกล้ำของจวินหย่วนโยวชำเลืองมองไหสุราไหนั้นครู่หนี่ง “กู้จิ่วเยวียนก็เป็นคนรู้เหตุรู้ผลคนหนึ่งเลย พวกเจ้าไม่ต้องจับตาดูแล้ว”

“ขอรับ!”

องครักษ์ลับจากไป จวินหย่วนโยวไม่ได้เปิดไหออกทันที แต่กลับไปนอนต่อ

หลังจากที่หยุนถิงตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว นางบิดขี้เกียจและลุกขึ้นมา ก็เห็นไหสุราหนึ่งไหวางอยู่บนโต๊ะในห้อง

“ท่านพี่ ไหสุราจากไหนกัน?”

“กู้จิ่วเยวียนส่งมา บอกว่าตอนนั้นเริ่นเซวียนเอ๋อร์กับป๋อจิ้งฝังเอาไว้ใต้ต้นไหมเปอร์เซียในลานของเขาด้วยกัน” จวินหย่วนโยวอธิบายสั้นๆ

หยุนถิงเดินเข้าไปทันที เปิดผ้าที่อยู่ด้านบนออก แต่แล้วก็เห็นด้านในไม่มีสุราเลย แต่เป็นตำราที่หนามากหลายเล่ม ยังมีจดหมายกับกระดาษเอกสารมากมาย

หยุนถิงหยิบขึ้นมาดู ก็รู้สึกตกตะลึงทันที

ด้านในมีแผนที่ป้อมปราการชายแดนของอีกสามแคว้น ตลอดจนช่วงเวลาการฝึกซ้อมและรูปแบบทหาร นอกจากนี้ยังมีจุดอ่อนที่อันตรายถึงชีวิตของขุนพลทหารแต่ละแคว้น มีรายละเอียดทุกอย่างไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่......

“คิดไม่ถึงว่าป๋อจิ้งจะรวบรวมสิ่งเหล่านี้ด้วย หากใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้ให้ดีมันจะไม่ควบคุมอิทธิพลราชสำนักของอีกสามแคว้นหรอกหรือ ทวีการใช้ประโยชน์เกรงว่าคงมีความเป็นไปได้ที่จะล้มล้างอีกสามแคว้นได้เลย ป๋อจิ้งช่างมีความทะเยอทะยานจริงๆ!” หยุนถิงทอดถอนใจ

“ดังนั้นก่อนตายเขาถึงได้ทิ้งสิ่งเหล่านี้ให้กับเริ่นเซวียนเอ๋อร์ เสียดายที่เริ่นเซวียนเอ๋อร์ไม่ได้เปิดไหสุรา และกู้จิ่วเยวียนก็ไม่ได้เปิดออกเช่นกันแต่ให้คนส่งมาโดยตรง!” จวินหย่วนโยวคล้อยตาม

“ท่านบอกว่าเริ่นเซวียนเอ๋อร์ไม่ได้เปิดไหสุรา?” หยุนถิงสงสัย

“ใช่ องครักษ์ลับที่รับผิดชอบจับตาดูลานของป๋อจิ้งเป็นคนพูดเอง”

“เริ่นเซวียนเอ๋อร์เชี่ยวชาญทักษะทางการแพทย์ เป็นรองแค่ข้าเท่านั้น สุราหนึ่งไหฝังนานหลายปีมันจะต้องมีกลิ่นหอมสุราอย่างแน่นอน ด้วยจมูกของนางต้องสามารถได้กลิ่นแน่นอน ดูท่านางคงเดาได้แล้วว่าด้านในไม่ใช่สุรา แต่เป็นสิ่งอื่น

ถึงแม้ตอนนี้เริ่นเซวียนเอ๋อร์จะถูกกู้จิ่วเยวียนเอาอกเอาใจ แต่ก่อนหน้านี้นางท่องยุทธภพมานานหลายปี วิสัยทัศน์และอุบายย่อมมีมากกว่าผู้หญิงทั่วไปมาก

นางรู้ว่าถ้าหากนางเปิดไหสุราไหนี้ออก มันไม่ได้เป็นเรื่องดีอะไร แทนที่จะเป็นสู้รบกับเรา ไม่สู้แสร้งทำเป็นไม่รู้ดีกว่า

เช่นนี้ ก็จะไม่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างแคว้นต้าเยียนกับแคว้นเทียนจิ่ว และกู้จิ่วเยวียนก็เป็นคนที่มีสายตาเฉียบคมคนหนึ่งเลย เช่นนี้ก็สามารถรักษาสัมพันธ์มิตรระหว่างสองแคว้นเอาไว้

ที่สำคัญคือ ตอนนี้สี่แคว้นอยู่ร่วมกันอย่างสันติ หากแคว้นใดแคว้นหนึ่งมีความทะเยอทะยานจะผนวกอีกสามแคว้นเข้าด้วยกัน ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ หรืออาจจะเป็นการหาเรื่องทำลายตนเอง” หยุนถิงพูดสิ่งที่ตัวเองคาดเดาออกมา

จวินหย่วนโยวมองไปทางหยุนถิงด้วยความชื่นชม “สมกับที่เป็นถิงเอ๋อร์ของข้า ความคิดรอบคอบ เช่นนั้นเจ้าจะจัดการอย่างไรกับสุราไหนนี้?”

“ของดีที่ส่งมาให้ถึงที่ ย่อมต้องใช้ประโยชน์ให้ดีอยู่แล้ว” หยุนถิงยิ้มอย่างซุกซน และเก็บสิ่งเหล่านั้นเข้าไปในมิติ

ใบหน้าของจวินหย่วนโยวเต็มไปด้วยการตามใจและอ่อนโยน “เจ้าอยากจัดการอย่างไร ก็ทำเช่นนั้นเถอะ”

“ตกลง!” จู่ๆท้องของหยุนถิงก็ส่งเสียงร้องจ๊อกๆขึ้นมา

“ไปเถอะ ข้าพาเจ้าไปกินของอร่อย” จวินหย่วนโยวกล่าว