จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 242

“นางคือสาวใช้อันดับหนึ่ง คนสนิทของฮองเฮา”

มุมปากของหยุนถิงยกขึ้นอย่างดุร้ายเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย นางถึงกับแอบลงมือในงานเลี้ยงที่ตัวเองเป็นคนจัดขึ้นมา ดูท่าคงจะถูกตระกูลซ่างกวนเสนอเงื่อนไขที่น่าพึงพอใจมาก ถึงได้ยอมเสี่ยงเพราะเข้าตาจนเช่นนี้

“รั่วจิ่งพานางออกไปเถอะ ส่งคนไปช่วยครอบครัวของนางด้วย” หยุนถิงสั่งการ

“ขอรับ”

“ขอบคุณคุณหนูหยุนมาก บุญคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณหนูหยุนบ่าวจะตอบแทนในชาติหน้า” สาวใช้รีบร้อนคารวะหน้าผากแตะพื้น ถึงได้เดินออกไป

ดวงตาคู่สวยของหยุนถิงหรี่ลงเล็กน้อย นิ้วมือเคาะไปบนเสาที่อยู่ด้านข้าง ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

“ฮูหยิน คำพูดของสาวใช้คนนี้น่าเชื่อถือไหม ฮองเฮาจะมีส่วนเกี่ยวข้องได้อย่างไร?” หลงเอ้อถามด้วยความสงสัย

“นางไม่น่าจะพูดโกหก ไม่ว่าฮองเฮามีจุดประสงค์อะไร นางกล้าวางแผนทำร้ายซื่อจื่อกับข้า เช่นนั้นก็ควรรู้ผลลัพธ์ที่ตามมา” หยุนถิงให้หลงเอ้อเข้ามาใกล้ กระซิบบอกแผนการของตัวเอง

หลงเอ้อรู้สึกนับถือจากใจจริง ยกนิ้วโป้งขึ้นมา “ฮูหยิน ท่านโหดจริงๆด้วย”

“ดังนั้นอย่าคิดจะมาวางแผนทำร้ายข้าเด็ดขาด” หยุนถิงกล่าวหยอกล้อ

หลงเอ้อหดหัวเล็กน้อยโดยสัญชาตญาณ “ให้ตายอย่างไรข้าน้อยก็ไม่กล้า”

“เอาล่ะ รีบไปเถอะ”

“ขอรับ”

พ่อบ้านเข้ามาดูว่าซื่อจื่อตื่นหรือยัง ถูกหยุนถิงรั้งให้อยู่ต่อพอดี “พ่อบ้านเจ้ารู้จักเมืองหลวงแห่งนี้ดีที่สุด ตระกูลมารดาของฮองเฮามีอิทธิพลแบบไหนบ้าง ประกอบการกิจการอะไรบ้าง ดีที่สุดคืออธิบายรายละเอียดเล็กใหญ่ทั้งหมด”

เมื่อคืนฮูหยินกับซื่อจื่อล้วนไม่ได้กลับมา พ่อบ้านก็พอจะคาดเดาได้รางๆแล้ว หลังจากที่ซื่อจื่อกับฮูหยินกลับมา ซื่อจื่อก็นอนหลับไม่ได้สติ เวลานี้ฮูหยินถามเช่นนี้ ดูท่าฮองเฮาคงจะทำอะไรบางอย่างกับซื่อจื่อ

“เรียนฮูหยิน ตระกูลมารดาของฮองเฮาคือสี่ตระกูลใหญ่ของตระกูลมู่ ชำนาญเรื่องการค้าขาย ร้านค้าของตระกูลมู่กระจายไปทั่วทั้งสี่แคว้น มีส่วนร่วมในหลายอุตสาหกรรม ยิ่งเป็นเพราะมีความสัมพันธ์กับฮองเฮา ดังนั้นจึงรับผิดชอบควบคุมการจัดซื้อของในพระราชวัง

ถึงแม้บิดาของฮองเฮาจะเกษียณอายุในราชสำนักแล้ว แต่อิทธิพลของเขาแผ่กระจายอยู่ทั่วราชสำนัก มีพรรคพวกมากมาย เกรงว่าคงจะรับมือได้ยาก พี่ชายของฮองเฮารับหน้าที่ดูแลองครักษ์วังหลวงสามพันนาย ในเวลาปกติแข็งกร้าวเผด็จการ สร้างความไม่พอใจให้กับคนมากมาย แต่เขาเป็นคนรอบคอบ ไม่มีช่องโหว่พิรุธอะไร

ฮองเฮายังมีน้องชายอีกหนึ่งคน กินดื่มเที่ยวซ่องโสเภณีเล่นการพนัน ชอบหาเรื่องสร้างความเดือดร้อน ไม่มีความรู้ความสามารถ ในเวลาปกติล้วนกดขี่ข่มเหงคนดี บังคับขืนใจหญิงชาวบ้านไปเป็นเมีย แต่ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน” พ่อบ้านลั่วกล่าวตอบ

“เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็เริ่มจากกดขี่ร้านค้าก่อน ร้านค้าของตระกูลฮองเฮาขายอะไร เราก็ขายอย่างนั้น คุณภาพต้องดีกว่าร้านของพวกเขา ราคายังต้องต่ำกว่าด้วย เรื่องนี้มอบหมายให้พ่อบ้านไปจัดการ” หยุนถิงเอ่ยปาก

“ขอรับ บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

“เด็กๆ ไปเชิญฟู่อี้เฉินมา” หยุนถิงสั่งการ

“ขอรับ ฮูหยิน”

ไม่นานหลังจากนั้น ฟู่อี้เฉินก็ติดตามบ่าวรับใช้เข้ามา เขาได้ยินว่าหยุนถิงหาตัวเอง รู้สึกไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย ดังนั้นจึงรีบมาอย่างร้อนรนในทันที

“เจ้าหาข้าด้วยเรื่องอันใด?” ฟู่อี้เฉินถาม

“ฟู่ซื่อจื่อยังติดค้างน้ำใจข้าอย่างหนึ่ง ตอนนี้ถึงเวลาชำระคืนแล้ว” หยุนถิงกล่าวด้วยรอยยิ้มราบเรียบ

ฟู่อี้เฉินมองดูรอยยิ้มที่บางเบาของนาง แต่ที่เขาเห็นในสายตา กลับมีความรู้สึกขนหัวลุกอย่างหนึ่ง เมื่อได้ยินแผนการของหยุนถิงแล้ว ฟู่อี้เฉินถึงได้แอบโล่งใจอย่างเงียบๆ

ขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกโชคดี ที่ตัวเองไม่ได้เป็นศัตรูกับหยุนถิงจริงๆ มิเช่นนั้นเขาก็จะถูกกินจนไม่เหลือกระดูกแล้ว