จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 243

ในเช้าตรู่ ทั่วทั้งตระกูลมู่ก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด มู่คุนถูกคนหามกลับไป คนทั้งคนไม่ได้สติ

นาทีที่กว๋อจ้างมู่ฉิงเซินเห็นลูกชาย ตกใจจนแทบจะหมดสติไป สั่งให้คนไปเชิญคณบดีแห่งโรงหมอหลวงที่พระราชวัง แล้วก็ให้คนไปแจ้งต่อฮองเฮาและลูกชายคนโตมู่ฟง(กว๋อจ้างแปลว่าพ่อตาของฮ่องเต้)

“หมอหลวงหลิว ลูกชายของข้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังมีหวังหรือไม่?” มู่ฉิงเซินถามด้วยความกังวล

หมอหลวงหลิวมองดูมู่คุนที่เต็มไปด้วยเลือด กางเกงและเสื้อผ้าบนร่างกายล้วนเปื้อนไปด้วยเลือด ดูแล้วน่ากลัวและทำให้คนรู้สึกขนลุกอย่างยิ่ง

“ใต้เท้ากว๋อจ้างวางใจ พวกข้าจะต้องรักษาคุณชายมู่อย่างสุดความสามารถอย่างแน่นอน” หมอหลวงหลิวหยิบกรรไกรขึ้นมาทันที ตัดกางเกงทั้งหมดของมู่คุนออก เพียงแต่เมื่อเห็นส่วนที่เต็มไปด้วยเลือด หมอหลวงหลิวก็ยังตกตะลึงไป

“นี่ นี่-----”

“ทำไมหรือ ไม่มีหวังแล้วใช่ไหม หมอหลวงหลิวท่านต้องรักษาอย่างสุดความสามารถนะ ลูกชายที่ข้าได้มาตอนแก่เฒ่า” มู่ฉิงเซินไม่มีท่าทีอยู่เหนือมวลชนเหมือนในเวลาปกติ เวลานี้เต็มไปด้วยการวิงวอน

“ไม่ปิดบังใต้เท้ากว๋อจ้าง ลูกชายของท่านบาดเจ็บสาหัสเกินไป ข้าพูดได้แค่จะพยายามรักษาชีวิตของเขาอย่างสุดความสามารถเท่านั้น อย่างอื่นเกรงว่าคงได้แต่ปล่อยไปตามยถากรรมแล้ว” หมอหลวงหลิวกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

คนทั้งคนของมู่ฉิงเซินเกือบจะทรุดตัวลงไปกับพื้น พ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างประคองเขาเอาไว้ มู่ฉิงเซินถึงได้ฝืนยืนได้

ในฐานะที่หมอหลวงหลิวเป็นคณบดีแห่งโรงหมอหลวง ทักษะทางการแพทย์ยอดเยี่ยม แม้แต่เขาก็กล่าวเช่นนี้ เกรงว่าคุนเอ๋อร์คงจะจบเห่แล้วจริงๆ

“นายท่าน ให้หมอหลวงหลิวรักษาคุณชายก่อนเถอะ รักษาชีวิตเอาไว้ก่อน เรื่องอื่นค่อยคิดหาวิธีกันในภายหลัง” พ่อบ้านปลอบประโลม

“หมอหลวงหลิวไม่ว่าต้องการยาสมุนไพรที่ล้ำค่าอะไร ข้าก็จะคิดวิธีทั้งนั้น ท่านจะต้องรักษาอย่างสุดความสามารถนะ” มู่ฉิงเซินสั่งการ

“ขอรับ เชิญใต้เท้ากว๋อจ้างออกไปก่อนเถอะ” หมอหลวงหลิวเอ่ยปาก

มู่ฉิงเซินสั่งการให้คนอื่นๆออกไปทันที ตัวเองก็ตามออกไปเช่นกัน

มู่ฟงเร่งรีบกลับมาจากด้านนอก “ท่านพ่อ ร่างกายของน้องสามเป็นอย่างไรบ้าง ใครเป็นคนทำร้ายเจ้าสาม สืบออกมาหรือยัง?”

สีหน้าของมู่ฉิงเซินมืดมนไร้ที่เปรียบ แก่ไปสิบปีในชั่วพริบตา “หมอหลวงหลิวบอกว่า รักษาได้แค่ชีวิตเท่านั้น ส่วนอย่างอื่นคงได้แต่ปล่อยไปตามยถากรรมเท่านั้น”

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ใครเป็นคนทำร้ายเจ้าสามกันแน่ ข้าจะต้องสับมันเป็นหมื่นๆชิ้นอย่างแน่นอน” มู่ฟงกล่าวด้วยความโกรธแค้น

“กล้าทำร้ายน้องชายของข้า ข้าไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่!” ฮองเฮาคำรามด้วยความโกรธ คนยังมาไม่ถึงเสียงก็มาถึงก่อนแล้ว เดินเข้ามาจากลานด้านนอก

“กระหม่อมคำนับฮองเฮา!” มู่ฉิงเซินทำความเคารพทันที

“กระหม่อมคำนับฮองเฮา!” มู่ฟงก็ทำความเคารพเช่นกัน

“ท่านพ่อ พี่ใหญ่พวกท่านลุกขึ้นมาเถอะ คนบ้านเดียวกันไม่ต้องมากพิธีขนาดนี้ เรื่องสำคัญที่ต้องเร่งจัดการในทันทีคือการจบตัวคนร้ายที่ทำร้ายน้องสาม ถึงกับกล้าแตะต้องคนของตระกูลมู่ ข้าจะต้องทำให้มันมีชีวิตอยู่อย่างอยากตายก็ไม่ได้ตายก็ตายอยากอยู่ก็อยู่ไม่ได้อย่างแน่นอน” ฮองเฮาคำรามด้วยความโกรธ

“พ่ะย่ะค่ะ”

ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆฮองเฮาก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมา เมื่อคืนนี้นางกับซ่างกวนเจิ้นร่วมมือกันวางแผนนี้ขึ้นมา แต่แล้วจวินหย่วนโยวกลับหนีรอดไปได้ แถมยังสูญเสียความบริสุทธิ์ของซ่างกวนหรูไปอีก

หรือว่าจะเป็น จวินหย่วนโยว?

......

จวนซื่อจื่อ

จวินหย่วนโยวที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องหนังสือ จู่ๆก็จามขึ้นมา

หยุนถิงที่เดินเข้ามาเป็นห่วงอย่างยิ่ง รีบเข้ามาจับชีพจรของเขาทันที “ซื่อจื่อ ท่านเป็นหวัดใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร คาดว่าคงมีใครด่าข้าอยู่” จวินหย่วนโยวกล่าวตอบ

“ใครมันกล้าบังอาจด่าซื่อจื่อท่านกัน นี่คือรนหาที่ตายใช่ไหม?” หยุนถิงเย้าแหย่

“คาดว่าคงจะมีชีวิตอยู่จนเอียนแล้ว”

“ฮ่าๆ ซื่อจื่อท่านตลกเกินไปแล้ว แต่ว่าพูดเรื่องจริงจัง เดิมทีเมื่อคืนยังคิดว่าจะฉวยโอกาสตอนงานเลี้ยงเสนอเรื่องการสอบแบบข้ามชั้นกับฝ่าบาทอยู่เลย ดูท่ายังต้องหาโอกาสอีก” หยุนถิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง”