จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 261

ทั่วทั้งจวนซื่อจื่อครึกครื้นสนุกสนานมาก เพียงเพราะหยุนถิงกลับมาแล้ว เหล่าคนรับใช้พากันยุ่งขึ้นมาทันที

พ่อบ้านรีบให้คนไปบอกหยุนเฉิงเซี่ยงที่จวนตระกูลหยุน บอกว่าฮูหยินกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว ดูท่าซื่อจื่อรีบร้อนจะจู๋จี๋กับฮูหยินขนาดนี้ คงลืมแน่

ส่วนจวินหย่วนโยวที่อยู่ในห้องทั้งดีใจและตื่นเต้นยิ่งนัก ทนมาหลายวันขนาดนี้แล้ว บัดนี้หยุนถิงได้ความบริสุทธิ์คืนมาแล้ว และยังได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์หญิงอีก ต้องฉลองให้ดีสักครั้ง

หยุนถิงยังงุนงงอยู่เลย ก็โดนจวินหย่วนโยวอุ้มไปวางบนเตียง จากนั้นเขาก็กดร่างทับลงมา

“ซื่อจื่อ ทำไมท่านร้อนใจขนาดนี้เล่า ไหนบอกว่ากลางวันจะงานเลี้ยงต้อนรับให้ข้าน่ะ?” หยุนถิงรีบบอก

ถ้าให้พวกซวนอ๋องมาเห็นตนลงจากเตียงไม่ไหว หรือเดินไม่มั่นคง ต้องขบขันตนในใจแน่

“งานเลี้ยงต้อนรับ กลางคืนก็ได้” จวินหย่วนโยวก้มหน้าลงจุมพิตหยุนถิง ปิดปากนางไว้

พอคิดว่า นังหนูนี่ดึงเล่นใบหน้าโม่เหลิ่งเหยียน จวินหย่วนโยวก็โกรธ ท่วงท่าแข็งแกร่ง บ้าคลั่ง ไม่ยอมให้ปฏิเสธเลย

หยุนถิงอยากผลักเขาออก แต่กลับโดนสองมือของจวินหย่วนโยวคว้ามันไว้เหนือหัว เขาบ้าคลั่งอย่างไม่ยอมให้เธอปฏิเสธหรือต่อต้านเลย

หยุนถิงทำได้แต่ตั้งรับ ตัวเธอกลายเป็นเหมือนเรือที่อยู่ท่ามกลางคลื่นแรง โลดแล่นไปตามกระแสลม

ในห้องกว้างใหญ่เหลือเพียงเสียงอ้อนวอนขอร้องอย่างออดอ้อนของหยุนถิง และเสียงหอบหายใจหนักของจวินหย่วนโยว มันดังอยู่นานไม่ยอมหายไป

....

ทางนี้ องครักษ์ของจวนซื่อจื่อไปส่งข่าวที่จวนตระกูลหยุน หยุนเฉิงเซี่ยงดีใจและตื่นเต้นยิ่งนัก “ดียิ่งนัก ถิงเอ๋อร์ไม่เป็นไรแล้วจริงๆ ข้ารู้ว่านางไม่ได้ฆ่าใครแน่ และยังได้แต่งตั้งเป็นองค์หญิงอีก ช่างเป็นเกียรติแก่จวนตระกูลหยุนของข้าจริงๆ”

“พี่ใหญ่กลับไปจวนซื่อจื่อแล้ว ดียิ่งนัก เช่นนั้นข้าจะไปหานางตอนนี้เลย” หยุนหลีตื่นเต้นยิ่งนัก ทำท่าจะไปเลย

องครักษ์รีบห้ามนางไว้ “คุณหนูหยุนสี่ ขออีกสักสองสามวันท่านค่อยไปจวนซื่อจื่อเถอะ ตอนนี้ไปดูจะไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่”

“ไม่สะดวก ข้าไปเจอพี่ใหญ่มีอะไรไม่สะดวกกัน?” หยุนหลีไม่เข้าใจ

หยุนเฉิงเซี่ยงย่อมฟังความหมายขององครักษ์ออกอยู่แล้ว “เจ้านี่ ไม่รู้จักรึว่าพี่ใหญ่เจ้ากับจวินซื่อจื่อน่ะห่างหายกันไปนาน รู้ว่าพี่ใหญ่เจ้ากลับมาได้อย่างปลอดภัยก็วางใจแล้วล่ะ ขอบคุณซื่อจื่อแทนข้าให้ด้วยนะ”

“หยุนเฉิงเซี่ยงเกรงใจแล้ว งั้นข้าน้อยขอกลับก่อนล่ะ” องครักษ์ขอตัวกลับ

“นายท่าน นี่เป็นข่าวดียิ่งนัก คุณหนูใหญ่เป็นผู้มีบุญหนัก สวรรค์ย่อมคุ้มครองอยู่แล้ว” ซูอี๋เหนียงก็ดีใจมากเช่นกัน

“พี่ใหญ่ปลอดภัยเสียที” หยุนซูเองก็ดีใจเช่นกัน

มามาคนหนึ่งเดินเข้ามา “นายท่านแย่แล้ว ฮูหยินหายไปแล้ว ขอนายท่านส่งคนออกตามหาด้วยเถิด”

หยุนเฉิงเซี่ยงขมวดคิ้ว “นางจ้าว นางไม่ได้ดูแลหลิงเอ๋อร์อยู่รึ หายไปทำเรื่องที่ไหนอีกนี่?”

มามารีบอธิบายทันที “นายท่านโปรดอภัย ครั้งนี้มิใช่จริงๆ ฮูหยินเห็นร่างกายคุณหนูรองไม่สู้ดีมาตลอด เลยออกไปซื้อยาให้คุณหนูรอง เพียงแต่ครั้งนี้ไปครึ่งค่อนวันแล้ว ฮูหยินยังไม่กลับมา ข้าน้อยเลยเป็นห่วง”

“เป็นห่วงอะไรกัน นางเป็นผู้ใหญ่แล้วมีอะไรน่าห่วงกัน ไม่ต้องสนใจนาง ทางที่ดีที่สุดอย่ากลับมาอีกเลยน่ะล่ะ” หยุนเฉิงเซี่ยงตะคอกอย่างเดือดดาล

ด้านนอกประตู คนรับใช้พาขันทีคนหนึ่งเข้ามา “นายท่าน มีกงกงท่านหนึ่งมาหาท่าน”

หยุนเฉิงเซี่ยงมองแวบเดียวก็จำได้ทันทีว่า เขาเป็นขันทีรับใช้ข้างกายฮ่องเต้ “มิทราบว่า