จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 272

จวินหย่วนโยวกับโม่เหลิ่งเหยียนไม่มีทางเข้ากันได้มาตั้งแต่เด็ก เป็นประเภทต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากัน จู่ๆจะให้พวกเขาสองคนร่วมมือกัน ไม่เหมาะสมจริงๆ

เห็นหยุนถิงกล่าวเช่นนี้ จวินหย่วนโยวทนเห็นนางผิดหวังไม่ได้เล็กน้อย: “หากเจ้าต้องการ ข้าจะให้องครักษ์เงามังกรแก่เจ้าไปลองมือ?”

“ไม่ต้องแล้วซื่อจื่อ เพราะข้าพิจารณาไม่รอบคอบเอง องครักษ์เงามังกรและหอดวงจันทร์ล้วนมีวิธีการฝึกฝนของตัวเองทั้งนั้น หากรวมเข้าด้วยกัน มีแต่จะเป็นภาระของอีกฝ่าย เช่นนี้ไม่เพียงแต่จะไม่เป็นผลเท่านั้น ตรงกันข้ามยังจะทำให้ล่าช้าไปอีก ข้าให้อาวุธแก่ท่านกับซวนอ๋อง เดิมทีคนที่แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว ประกอบกับยุทโธปกรณ์รับรองว่าต้องแข็งแกร่งทรงพลังไม่มีสิ่งใดจะหยุดยั้งได้แน่นอน” หยุนถิงอธิบาย

จวินหย่วนโยวพยักหน้าเบาๆ: “ตกลง”

หยุนถิงหยิบปืนพกออกมาจากกระเป๋าที่พกติดตัวตลอดออกมา: “หมิงจิ่วซาง!”

หมิงจิ่วซางที่อยู่บนเตียงยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา ก็เห็นในมือของหยุนถิงยิงมาทางตัวเอง รู้สึกถึงกระแสอากาศอันตรายที่พุ่งมาตรงหน้าโดยตรง หมิงจิ่วซางตกตะลึงอย่างมาก

“บัดซบ หยุนถิงนี่เจ้าถึงกับลงมือกับข้า!” หมิงจิ่วซางรีบหลบออกไปด้านข้างทันที

หยุนถิงไม่อธิบายเลยแม้แต่น้อย ตามไล่ยิงใส่เขา นัดที่สามยิงถูกหน้าอกของหมิงจิ่วซางโดยตรง เสื้อผ้าที่เดิมทีเป็นสีขาวถูกย้อมด้วยสีแดงในชั่วพริบตา

โม่เหลิ่งเหยียนมองด้วยความตกตะลึง ทักษะการต่อสู้ของหมิงจิ่วซางเขารู้ดีกว่าใคร วิชาตัวเบาก็ยิ่งอยู่ในระดับยอดฝีมือ หยุนถิงที่ไม่มีกำลังภายใน ไม่มีวิชาตัวเบากลับยิงถูกหมิงจิ่วซาง

หมิงจิ่วซางย่อมชะงักงันไปเช่นกัน: “เจ้าถึงกับยิงถูกข้า?”

“ใช่แล้ว เมื่อครู่นี้เป็นเพียงกระสุนสีปลอมเท่านั้น หากเป็นกระสุนจริงๆ นัดนี้ท่านก็ตายไปแล้ว นี่ก็คืออาวุธที่ข้าพูดถึง เป็นเพียงหนึ่งในนั้นเท่านั้น ให้ทุกคนได้เห็นอานุภาพของมัน” หยุนถิงอธิบาย

“เจ้าก็เลยใช้ข้าลองมือหรือ?” หมิงจิ่วซางเต็มไปด้วยความหดหู่และความคับข้องใจ

เขาเป็นถึงลูกพี่ใหญ่ของหอดวงจันทร์ กลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งใช้ลองมือ แถมยังเสียท่าอีก นี่ถ้าหากเผยแพร่ออกไป จะต้องถูกคนหัวเราะเยาะจนฟันร่วงแน่นอน

“นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ในเรือนเล็กขนาดนี้ ข้าแสดงความสามารถได้ไม่เต็มที่” หมิงจิ่วซางกล่าวแก้ไขให้ถูกต้อง

“ตกลง ท่านไปด้านนอกได้เลย ลอยตัวบนลาน ภายในระยะหนึ่งกิโลเมตรก็ได้ทั้งนั้น” หยุนถิงเอ่ยปาก

“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” หมิงจิ่วซางเปิดประตูและออกไปอย่างได้ใจ

หยุนถิงหยิบปืนไรเฟิลออกมาจากกระเป๋าอีกหนึ่งกระบอก แล้วก็เดินออกไป

สำหรับการที่นางหยิบสิ่งของออกมาจากกระเป๋าโม่เหลิ่งเหยียนกับจวินหย่วนโยวไม่รู้สึกแปลกใจแล้ว พวกเขาต่างก็รู้ว่าหยุนถิงมีถุงเอกภพสมปรารถนาใบหนึ่ง แต่กลับไม่รู้ว่านั่นคือมิติเหนือธรรมชาติ

องครักษ์เงามังกรที่อยู่ในที่ลับในลานเห็นหมิงจิ่วซางใช้วิชาตัวเบาลอยตัวไปรอบๆลาน ต่างก็พากันสงสัย จากนั้นก็เห็นฮูหยินของตัวเองออกมาพร้อมกับสิ่งของสีดำขนาดยาวในมือ

หยุนถิงมองดูหมิงจิ่วซางลอยตัวอยู่สองรอบ จับทางความเร็วของเขาได้คร่าวๆแล้ว จากนั้นก็หาตำแหน่งที่ช่วยหนุน ตั้งปืนให้เรียบร้อย เล็งไปที่หมิงจิ่วซางที่กำลังใช้วิชาตัวเบาลอยตัวอยู่ คำนวณความเร็วลม แรงกำลัง ความเร็วของกระสุนปืน และความเร็วของหมิงจิ่วซางในใจ ขึ้นลำกล้องปืน

กระสุนยิงไปทางหมิงจิ่วซางอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เขารู้สึกได้ถึงกระแสลมในอากาศ กำลังบินไปข้างหน้า แต่แล้วจู่ๆหน้าผากก็รู้สึกเจ็บ คนทั้งคนก็งุนงงไป เกือบจะร่วงลงมากลางอากาศ

“หยุนถิงยอดเยี่ยมมากจริงๆ นี่คืออะไร ยังไม่มีเสียงอีกด้วย?” โม่เหลิ่งเหยียนตกตะลึงอย่างยิ่ง

“นี่คือไรเฟิลซุ่มยิง ข้าติดตั้งอุปกรณ์เก็บเสียงเอาไว้ มันสามารถยิงได้ระยะไกลสุดสองกิโลเมตร ถึงแม้จะไม่มีวรยุทธ ขอเพียงทักษะแข็งแกร่งมากพอ ก็สามารถยิงไปทางหมิงจิ่วซางอย่างง่ายดายเช่นนี้เหมือนกัน