จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 320

“ขอบคุณคุณหนูหยุนมาก ดียิ่งนัก ข้าน้อยขอบคุณคุณหนูหยุนแทนหวางเฟยเรือนข้าด้วย” มามาที่อยู่ข้างๆพูดอย่างซาบซึ้ง

“ไม่ต้องหรอก” หลู่หวางเฟยสีหน้าลำบากใจ

“หวางเฟย ฝีมือการแพทย์ของคุณหนูหยุนดียิ่งนัก คนของเมืองหลวงทั่วทั้งแคว้นต้าเยียนล้วนรู้กันดี ดียิ่งกว่าหมอหลวงในวังหลวงอีก ขนาดเวลาฝ่าบาทปวดหัวหัวร้อนยังเรียกคุณหนูหยุนเข้าเฝ้าบ่อยครั้งเลย

หวางเฟยยังลังเลอะไรอีก นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง ปกติเชิญยังเชิญคุณหนูหยุนมาไม่ได้เลย มีพระโพธิสัตว์ที่มีชีวิตเช่นคุณหนูหยุนอยู่ ท่านจะไหว้พระที่ใดอีก” มามาตื่นเต้นยิ่งนัก

หยุนถิงมุมปากกระตุก เธอไม่คิดเลยว่ามามาผู้นี้จะประเมินเธอไว้สูงขนาดนี้

หลู่หวางเฟยย่อมรู้ดีว่ามามาจงรักภักดีและหวังดีกับตน ใช่สิ นางไหว้พระมาหลายปีขนาดนี้ก็ยังไม่มีบุตรธิดาอยู่ดี บางทีคุณหนูหยุนอาจจะช่วยนางได้ก็ได้ ลองดูสักตั้งละกัน

“คุณหนูหยุน เช่นนั้นรบกวนท่านด้วย” หลู่หวางเฟยบอกอย่างขอลุแก่โทษ

“หวางเฟยเกรงใจไปแล้ว ซื่อจื่อ ท่านออกไปก่อนนะ” หยุนถิงเอ่ยขึ้น

“ได้ เช่นนั้นข้าจะไปรอเจ้าที่ศาลาทางนั้น” จวินหย่วนโยวหมุนตัวจากไป

ที่นี่เป็นยุคโบราณ จะพูดคุยเรื่องท้องไม่ท้องต่อหน้าผู้ชายมันไม่สมควรเท่าไหร่จริงๆ หยุนถิงเองก็กลัวหลู่หวางเฟยจะอับอาย

หยุนถิงจับชีพจรให้หลู่หวางเฟยทันที ผ่านไปนานถึงยกมือออก “ขอถามหวางเฟยว่า หลายปีมานี้ไม่ท้องตลอดเลยใช่หรือไม่ ท่านแยกห้องนอนกับหลู่อ๋องหรือว่า?”

หลู่หวางเฟยสีหน้าเก้อเขิน แต่ก็ตอบตามตรง “มิปิดบังคุณหนูหยุนเลย หลายปีมานี้ข้าไม่เคยท้องเลย หลายปีที่พึ่งแต่งงานนั้นข้ากับหลู่อ๋องรักใคร่กันดี และก็ถือว่ารักใคร่ปรองดอง

แต่พวกเราไม่มีบุตรธิดามาตลอด ตอนแรกหลู่อ๋องยังปลอบข้าบอกว่า ไม่รีบร้อน เรื่องบุตรธิดาต้องดูวาสนาด้วย ข้าเลยไม่รีบร้อนจริงๆ

ต่อมาหลู่อ๋องกลับมาจวนดึกมากขึ้นเรื่อยๆ ข้าคิดว่าเขาเจอเรื่องยากลำบากในราชสำนัก จึงคอยปลอบอย่างอดทน และยังให้ท่านพ่อข้าคอยช่วยเหลือเขา

หนึ่งปีผ่านไป หลู่อ๋องกลับพาสตรีคนหนึ่งกลับมา ตอนนั้นข้ากับหลู่อ๋องแตกหักกันเลยทีเดียว เกือบหนึ่งเดือนที่เขาไม่เข้ามาเรือนของข้าเลย

เพราะข้ามิตั้งท้องสักที รู้สึกว่าตนผิดต่อหลู่อ๋อง สุดท้ายเลยยกโทษให้เขา แต่ต่อมาหลู่อ๋องกลับหนักข้อมากยิ่งขึ้น พาสตรีกลับมาจวนไม่หยุด บอกว่าจะต้องมีทายาทสืบสกุลให้จวนหลู่อ๋องให้ได้

เหตุผลนี้ข้าไม่อาจคัดค้านได้เลย ต่อมาหลู่อ๋องยิ่งเหิมเกริมบังอาจมากขึ้น จนตอนนี้ทั้งเรือนด้านหลังเต็มไปด้วยสตรี เขาก็ยังไม่พอใจ”

“เช่นนั้นสตรีพวกนั้นของเรือนหลังจวนหลู่อ๋องมีผู้ใดท้องหรือไม่?” หยุนถิงถามตรงประเด็น

“ไม่มี” หลู่หวางเฟยตอบ

“แน่ใจว่าไม่มีเลยรึ มีผู้ใดท้องแล้วจงใจปิดบังท่านหรือไม่?”

“เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้เลย ระดูทุกเดือนของสตรีพวกนั้นจวนอ๋องมีทำการบันทึกไว้หมด ใช้ผ้ารองระดูเท่าไหร่ ใช้จ่ายเท่าไหร่ เรื่องพวกนี้ได้ทำการบันทึกไว้หมดแล้ว” มามาที่อยู่ข้างๆรีบตอบ

หยุนถิงขมวดคิ้วแน่ “หากหวางเฟยไม่ท้อง อาจจะเป็นปัญหาที่หวางเฟย แต่หากสตรีมากมายเพียงนี้กลับไม่มีใครท้องเลย คงได้แต่บอกว่าปัญหามิได้อยู่ที่หวางเฟย แต่เป็นหลู่อ๋องแล้วล่ะ”

“หลู่อ๋อง ความหมายของท่านคือหลู่อ๋องมีปัญหา จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?” หลู่หวางเฟยตะลึงยิ่งนัก

“เหตุใดจะเป็นไปไม่ได้ การมีลูกมิใช่เรื่องของคนผู้เดียว คนมากมายคิดว่าการไม่มีลูกเป็นปัญหาของสตรี แต่กลับมิรู้เลยว่าบุรุษต่างหากคือส่วนสำคัญ หลู่อ๋องของท่านน่ะมีความเคยชินด้านอาหารการกินเช่นไรบ้าง?”