จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 384

ทันทีที่พูดจบลง ข้าราชการชั้นสูงต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ แน่นอนว่าทุกคนต่างก็ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องที่ซ่างกวนเจิ้นสองพ่อลูกนี้ทำแล้ว

ทันทีที่เขามาก็ได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นเฉิงเซี่ยง ยังทำให้อวี๋เฉิงเซี่ยงถูกลดตำแหน่ง อวี๋เฉิงเซี่ยงบริหารมาหลายปี พรรคพวกในราชสำนักก็มีอยู่มาก แน่นอนว่าทุกคนจะไม่ปล่อยโอกาสที่ดีเยี่ยงนี้ไปอยู่แล้ว

“ไท่จื่อท่านหมายความว่าอย่างไร ข้าอยู่ในแคว้นต้าเยียนก็อุทิศตนเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม หากไม่ใช่เป็นเพราะถูกจวินหย่วนโยวและหยุนถิงใส่ร้าย ข้าจำเป็นต้องกลายเป็นเช่นนี้ด้วยหรือ!

ตอนนี้ข้ารับใช้เพื่อแคว้นเป่ยลี่ ก็ต้องจงรักภักดีต่อฝ่าบาทอยู่แล้ว ท่านจะผลัดหน้าที่ความรับผิดชอบมายังตัวของกระหม่อมเพียงเพราะเกรงกลัวซวนอ๋องได้อย่างไรกัน" ซ่างกวนเจิ้นโต้ตอบด้วยความโกรธ

“ทำเป็นพูดดี จงรักภักดีหรือไม่เจ้ารู้ดีที่สุด!” เป่ยหมิงตำหนิ

"เฉิงเซี่ยงท่านเก่งยิ่งนัก กล้าทำให้ทั้งแคว้นเป่ยลี่ต้องเดือดร้อนไปด้วย!" อวี๋จงซูจ้องมองด้วยความโกรธ

เขาถูกลดตำแหน่งจากเฉิงเซี่ยงของแว่นแคว้นมาเป็นจงซูลิ่ง แน่นอนว่าก็ไม่พอใจอยู่แล้ว และเกลียดซ่างกวนเจิ้นยิ่งนัก

"อวี๋จงซูพูดถูก พวกข้าแคว้นเป่ยลี่กับแคว้นต้าเยียนเป็นมิตรกันมานานหลายสิบปี ทั้งสองแคว้นยังเคยเซ็นสัญญาสนธิสัญญาสันนิบาต ตอนนี้กองทหารของซวนอ๋องกำลังปราบปรามชายแดน เรื่องนี้ซ่างกวนเฉิงเซี่ยงอย่าทำให้แคว้นเป่ยลี่ต้องเดือดร้อนไปด้วยเลย"

เหล่าข้าราชการต่างวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ ล้วนตำหนิซ่างกวนเจิ้น

สีหน้าของซ่างกวนเจิ้นมืดครึ้ม โกรธจนเส้นเลือดบนหน้าผากเต้นเบาๆ "เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าแคว้นต้าเยียนไม่ได้จ้องมองแคว้นเป่ยลี่อย่างละโมบ จักรพรรดิแห่งต้าเยียนเคยพูดคุยกับข้าเกี่ยวกับเรื่องการออกรบแคว้นเป่ยลี่มาก่อน ตอนนั้นได้ถูกข้าห้ามเอาไว้แล้ว"

"เชอะ ทำเป็นพูดดี ใครจะไปรู้ว่าสิ่งที่เจ้าพูดเป็นจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม แต่มันเป็นความจริงที่ทหารของซวนอ๋องได้มาถึงที่เมืองของพวกขาแล้ว ซ่างกวนเฉิงเซี่ยงจะอธิบายกับเรื่องนี้อย่างไร？" อวี๋จงซูตามถาม

ซ่างกวนเจิ้นจ้องมองเขาอย่างแรง "ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร ข้าสงสัยว่าเจ้าล่วงเกินซวนอ๋อง ยั่วเย้าให้เขามาโจมตีแคว้นเป่ยลี่"

แม้ว่าในใจของเขาจะแน่ใจได้แล้วว่าซวนอ๋องมาเพื่อจับกุมตัวเอง แต่ต่อเหล่าข้าราชการ แน่นอนว่าเขาก็ไม่สามารถยอมรับได้อยู่แล้ว

"ซ่างกวนเจิ้นเจ้าโต้แย้งอย่างไม่มีเหตุผลชัดๆ โปรดฝ่าบาททรงตัดสินใจให้ชัดเจนโดยเร็วพ่ะย่ะค่ะ"

เหล่าข้าราชการโต้เถียงกันจนเป่ยจิ่วฉิงหงุดหงิดและโมโหยิ่งนัก ไม่รู้ควรทำอย่างไรดี

นอกประตู องครักษ์คนหนึ่งมารายงาน "ฝ่าบาท ซวนอ๋องแห่งแคว้นต้าเยียนส่งคนมาบอกว่า หากฝ่าบาททรงส่งซ่างกวนเจิ้นสองพ่อลูกให้เขา แคว้นเป่ยลี่และแคว้นต้าเยียนจะยังคงรักษาพันธสัญญาต่อไป หากฝ่าบทาทไม่ยอมส่งคนให้เขา ก็รอทำสงครามเลย!"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ซ่างกวนเจิ้นก็ตบหน้าตัวเองในทันที ข้าราชการอื่นๆต่างก็รู้สึกสะใจยิ่งนัก

ซ่างกวนเจิ้นคุกเข่าลงบนพื้น "ฝ่าบาท ซวนอ๋องนี้ดูเหมือนจะจับพวกข้าสองพ่อลูก แต่แท้จริงแล้วคือกำลังตบหน้าท่านต่างหาก สายสืบของต้าเยียนในแคว้นเป่ยลี่นั้นนับไม่ถ้วน พวกเขาคงรู้แล้วว่าหรูเฟยได้กลายเป็นสนมของท่านแล้ว แต่ก็ยังทำเช่นนี้ นี่เป็นการไม่เห็นท่านอยู่ในสายตาชัดๆ!"

เป่ยหมิงฉี่หัวเราะเยาะเย้ย "ซ่างกวนเจิ้นเจ้าช่างบิดเบือนข้อเท็จจริงเก่งจริงๆ ดึงเสด็จพ่อของข้าลงไปไปพัวพันด้วยเยี่ยงนี้ เจ้าคิดว่าเสด็จพ่อของข้าแก่จนสมองเลอะเลือนไปแล้วหรือ ยอมทำสงครามกับแคว้นต้าเยียนเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง เจ้าประเมินลูกสาวเจ้าสูงเกินไปหรือเปล่า"

ซ่างกวนเจิ้นถูกว่าจนพูดอะไรไม่ออก โกรธและแค้น "ฝ่าบาท ความจงรักภักดีที่กระหม่อมมีต่อท่าน เมื่อสิบปีก่อนท่านก็ควรรู้ดีแล้ว โปรดฝ่าบาททรงคิดทบทวน"

ประโยคเดียว ทำเอาเป่ยจิ่วฉิงที่เดิมทีก็ลังเลอยู่แล้วนั้นสีหน้าดูจริงจังและเครียดกว่าเดิม "เรื่องนี้สำคัญอย่างยิ่ง ข้าต้องคิดให้รอบคอบ เลิกประชุมเถอะ!"

เหล่าข้าราชการต่างก็ถอถออกไปอย่างรวดเร็ว เป่ยหมิงฉี่หันมองซ่างกวนเจิ้น ในดวงตานั้นมีเล่ห์เหลี่ยม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินออกไปตาม

ซ่างกวนเจิ้นถูกเรียกมาเข้าพบที่ห้องทรงพระอักษร

“ซ่างกวนเจิ้นเจ้ากล้ามาก กล้าขู่ข้า!” เป่ยจิ่วฉิงโกรธจัด

“ฝ่าบาท สิ่งที่กระหม่อมขอก็เพียงการรอดชีวิต หากฝ่าบาทไม่สามารถปกป้องพวกข้าพ่อลูกสองคนได้ หากกระหม่อมกับหรูเอ๋อร์เกิดขึ้น คนของข้าที่อยู่ในแคว้นต้าเยียนก็จะนำเรื่องที่ท่านร่วมมือวางแผนคิดร้ายพ่อแม่ของจวินหย่วนโยวกับอีกสองแคว้นนั้นพูดออกมา”