จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 430

“ขอบคุณมาก!” ชางหลันเย่ซาบซึ้งใจยิ่งนัก

หยุนถิงรีบตรวจอาการให้เขา แน่ใจว่าพิษในร่างชางหลันเย่หายหมดแล้วจริงๆ จากนั้นก็หยิบขวดนั้นขวดนี้มาทาใส่ตัวชางหลันเย่ แล้วถึงจะให้เจว๋เฟิงพาคนกลับไป

รอจนขันทีเอาอาหารมาส่งตอนเช้า พอเห็นชางหลันเย่ที่ล้มนอนกับพื้นด้วยสีหน้าซีดเผือด ขันทีน้อยตกใจยิ่งนัก

“เกิดเรื่องกับชางไท่จื่อแล้ว!”

เสียงร้องเอะอะตกใจไปทั่วทั้งวังหลวง

ฮ่องเต้เองก็ได้ยินข่าวเช่นกัน ตกใจมาก รีบเร่งรุดมาดูด้วยตัวเอง และยังส่งหมอหลวงมาดูอาการด้วย

ชางหลันเย่เป็นไท่จื่อของแคว้นชางเยว่ ตอนนี้เหลืออีกเดือนเดียวก็จะปล่อยเขากลับไปแล้ว ทำไมต้องมาเกิดเรื่องในเวลานี้ด้วย ไท่จื่อของแคว้นหนึ่งเกิดเรื่องขึ้น แคว้นชางเยว่ต้องไม่ยอมเลิกราแน่

พวกฮ่องเต้เร่งรีบร้อนมา สุดท้ายมาเห็นชางหลันเย่ที่ล้มนอนอยู่กับพื้น “ทำไมไม่หามคนขึ้นไปไว้บนเตียงล่ะ?”

“กราบทูลฝ่าบาท พวกเราไม่กล้าขยับ กลัวจะทำลายหลักฐานสถานที่ไป” ขันทีน้อยตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ

“เจ้าทำถูกแล้ว หมอหลวงรีบไปตรวจอาการชางไท่จื่อเร็ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงหลิวรีบเข้าไปช่วยจับชีพจรให้ชางหลันเย่ และจับชีพจรเส้นเลือดใหญ่ที่คอของเขา “กราบทูลฝ่าบาท ชีพจรและการหายใจของชางไท่จื่อไม่มีเลย เขาตายแล้ว!”

ฮ่องเต้ตะลึงทันที ถอยหลังไปสองก้าว ได้เหมยเฟยที่ตามหลังเขามาพยุงไว้ทัน “ฝ่าบาท เป็นอะไรหรือไม่เพคะ?”

ฮ่องเต้ถึงได้สติกลับมา “หมอหลวงหลิวท่านตรวจละเอียดแล้วจริงรึ?”

หมอหลวงหลิวถวายบังคมอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาท กระหม่อมตรวจละเอียดแล้วจริงๆ ให้หมอหลวงท่านอื่นมาลองตรวจดูหรือไม่?”

“พวกท่านสองคนไปตรวจดูสิ!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

หมอหลวงอีกสองคนรีบเข้าไปทันที แต่ผลก็เหมือนกัน คราวนี้ฮ่องเต้งงเป็นไก่ตาแตกเลย

“ฝ่าบาท ชางไท่จื่อสีหน้าซีดเผือด ริมฝีปากเขียวม่วง มุมปากมีเลือดไหลเป็นสีดำ เห็นได้ชัดว่าตายเพราะโดนพิษ!” หมอหลวงหลิวตอบอย่างนอบน้อม

“หมอหลวงหลิว ท่านแน่ใจว่าที่นอนอยู่นั่นคือชางหลันเย่รึ?” องค์ชายสี่เดินเข้ามาถาม

คำพูดเดียวทำฮ่องเต้ที่กำลังร้อนใจนิ่งสงบลงทันที รีบหันไปทางหน้าประตู “เจ้าสี่ มาได้อย่างไรกัน?”

“กราบทูลเสด็จพี่ กระหม่อมมารายงานเรื่องการค้า สุดท้ายกลับได้ยินว่าพระองค์มาที่เรือนของชางหลันเย่ ดังนั้นเลยเร่งรีบมา” องค์ชายสี่โม่ฉือชิงบอกพลางเดินเข้ามา

เขามองชางหลันเย่ จากนั้นใช้มือตบหน้าชางหลันเย่เล็กน้อย “หมอหลวงหลิว ท่านแน่ใจนะว่านี่ไม่ได้ปลอมแปลงใบหน้า ชางหลันเย่อยู่แคว้นต้าเยียนมาจะสิบปีแล้วไม่เคยเป็นอะไรเลย ทำไมจู่ๆก็มาตายเสียได้?”

หมอหลวงหลิวสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน เมื่อครู่เขาเอาแต่สนใจตรวจร่างกายชางไท่จื่อ ไม่ได้ตรวจดูใบหน้าเขาเลย

“เจ้าสี่พูดถูก เร็ว หมอหลวงหลิวตรวจให้ละเอียดเลย ขันทีที่รับใช้ชางไท่จื่อล่ะ ไปตรวจดูด้วยเร็ว!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

เหล่าหมอหลวงและขันทีต่างไปด้วยกันหมด ตรวจสอบอย่างละเอียดผลสุดท้ายที่ได้คือ “ฝ่าบาท นี่คือชางไท่จื่อ ไม่ได้ปลอมแปลงใบหน้า ใบหน้าของเขาไม่มีร่องรอยหน้ากากหนังมนุษย์หรือรอยต่อใดๆ”

“ฝ่าบาท ข้าน้อยสองคนรับผิดชอบดูแลชางไท่จื่อ รอยแผลและรอยปานที่แขนซ้ายและขาขวาของชางไท่จื่อและด้านหลังล้วนเหมือนกัน เป็นชางไท่จื่อแน่นอนไม่ผิด” ขันทีน้อยสองคนตอบอย่างนอบน้อม

คราวนี้ฝ่าบาทนิ่งสงบไม่ได้แล้ว “ใครกัน กล้ามาวางยาพิษชางหลันเย่ในพระราชวังของข้า โม่ฉีเฟิงสืบมาให้ข้า ไม่ว่าจะเป็นใคร ข้าจะไม่ละเว้นอย่างเด็ดขาด!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” โม่ฉีเฟิงรับคำสั่งทันที