จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 450

“หากเจ้าไม่อยากได้ข้าก็บังคับ!” หยุนถิงตะคอกอย่างเย็นชา

“อย่าเลย หายากนักที่คนขี้เหนียวเช่นเจ้าจะยอมให้เงินเยอะขนาดนี้ ข้าไม่ขอเกรงใจแล้ว!” ฟู่อี้เฉินเก็บตั๋วเงินนั้นเข้าในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง

ครั้งที่แล้วตอนงานเลี้ยงวันเกิดของแม่ทัพเฒ่าฟู่ เขาแพ้หยุนถิงไปเยอะมาก น่าอายยิ่งนัก ตอนนี้เป็นเรื่องยากที่จะชนะเงินของหยุนถิง ฟู่อี้เฉินก็ต้องดีใจอยู่แล้ว

แม้หยุนถิงจะบอกว่าแต่ละคนสามารถเข้าร่วมได้เพียงรอบเดียว แต่ฟู่อี้เฉินก็ยอมไม่ได้อยู่แล้ว จึงจงใจให้คนรับใช้หลายสิบคน ผลัดกันเอาไก่ไปเข้าร่วมการแข่งขัน

ไม่รู้ว่าวันนี้หยุนถิงเหยียบขี้หมาหรือเปล่า กลับแพ้มาหลายรอบติดต่อกัน ตั๋วเงินที่ให้ออกไปมีถึงร้อยตำลึง หมื่นตำลึงเลยทีเดียว

ฟู่อี้เฉินกำลังนับตั๋วเงินอย่างดีใจ "วันนี้ข้ารวยแล้ว ดีมากเลย!" ทันใดนั้นก็มีคนเตะเขาอย่างแรงจากด้านหลัง

“อ๊าก!” ฟู่อี้เฉินร้องลั่น และล้มลงกับพื้น

“ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลวคนไหนกล้าเตะก้นของข้า!” ฟู่อี้เฉินแยกเขี้ยวยิงฟันสาปแช่งด้วยความเจ็บปวด หันหลังไปมองข้างหลัง

หยุนถิงยื่นมองเขา "เจ้าเป็นคนแรกที่กล้าโกงต่อหน้าข้า!"

ฟู่อี้เฉินเดิมทีที่โกรธยิ่งนัก ก็รู้สึกอายอย่างมากในทันที "หยุนถิง นี่เจ้าพูดอะไรกัน เหตุใดข้าถึงไม่เข้าใจ？"

“กล้าโกงยังไม่กล้ายอมรับ หลงเอ้อตีเขาแรงๆเลย!”

ในความเป็นจริงหยุนถิงไม่ได้สนใจตั๋วเงินเหล่านั้น แต่โกรธที่ฟู่อี้เฉินอวดฉลาด จึงใช้ฟู่อี้เฉินเชือดไก่ให้ลิงดู

"ขอรับ!"

หลงเอ้อต่อยและเตะอย่างไร้ความปรานี เจ็บจนฟู่อี้เฉินร้องด้วยความเจ็บปวด ทำเอาทุกคนกลัวไปหมด และรีบถอยหลัง

หยุนถิงเห็นฟู่อี้เฉินถูกตีจนหน้าบวมเหมือนหัวหมู จึงค่อยบอกให้หลงเอ้อหยุด "ข้าเกลียดการโกงที่สุด ฟู่อี้เฉินหากต่อไปเจ้ายังทำแบบนี้อีก ข้าเห็นเจ้าครั้งหนึ่งก็ตีเจ้าครั้งหนึ่ง!"

“หยุนถิงไอ้บ้าเอ๊ย ข้าจะไม่สามารถประนีประนอมกับเจ้าได้โดยเด็ดขาด สักวันหนึ่งข้าจะให้เจ้าได้เจอดีแน่!” ฟู่อี้เฉินพูดอย่างโกรธเคือง

"ได้ ข้ารอไว้!" หยุนถิงกล่าวจากนั้นหันหลังและจากไป

คนอื่นๆ ต่างก็แยกย้ายกันไป และข่าวที่หยุนถิงตีฟู่ซื่อจื่อนั้นก็ถูกแพร่กระจายไปทั่วในทันที เพียงไม่นาน คนทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้กันหมดแล้ว

ระหว่างทางกลับ หลงเอ้อถามด้วยความงงงวยเล็กน้อย "ซื่อจื่อเฟย วันนี้ข้าลงมือหนักไปหน่อยหรือเปล่า？"

"ช่วงนี้ข้าได้ใจคนมากเกินไป สำหรับซื่อจื่อ ข้า และฝ่าบาทและต่างก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไรกัน ในเมื่อวันนี้ฟู่อี้เฉินมาเจอกับข้าพอดี แน่นอนว่าก็ต้องใช้เขากู้ชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่ดื้อด้านและหยิ่งยโสของข้าคืน!" หยุนถิงตอบ

“อย่างงี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้งข้าน้อยไปต่อยเขาสักสองสามหมักดีหรือไม่？” หลงเอ้อถาม

“ไม่ต้อง ฟู่อี้เฉินคนเดียวไม่พออยู่แล้ว ต้องคิดถึงวิธีอื่นดู”

ดังนั้นหยุนถิงจึงพาหลงเอ้อไปที่ที่เล่นการพนัน และต่อยคุณชายของหานเฉิงเซี่ยง จากนั้นก็ไปที่ร้านสุรา จากนั้นก็พบกับองค์หญิงเจ็ดที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายพอดี แค้นเก่าแค้นใหม่ หยุนถิงสั่งสอนนางจนเหลือเพียงเสื้อตัวเดียว ทำเอาองค์หญิงเจ็ดเสียหน้าและสาบานว่าจะหั่นหยุนถิงให้เป็นชิ้นๆ

เมื่อฝ่าบาทในพระราชวังได้ยินเช่นนี้ ก็รู้สึกแปลกประหลาด นัยน์ตาเย็นยะเยือก

"ฝ่าบาท เหตุใดจู่ๆคุณหนูหยุนถึงได้กำเริบเสิบสานและโอหังอวดดีเยี่ยงนี้ นี่ไม่เหมือนการกระทำของนางเลย?" ซูกงกงถามด้วยความสับสน

“ไม่เหมือนการกระทำของนาง เจ้ารู้จักนางดีมากหรือ？” ฝ่าบาทถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

คำเดียว ทำเอาซูกงกงตกใจแทบตาย คุกเข่าลงกับพื้น "ฝ่าบาทโปรดยกโทษให้บ่าวด้วย เป็นบ่าวที่พูดพลั้งปากไปเอง บ่าวงี่เง่า ฝ่าบาทได้โปรดลงโทษบ่าวด้วย!"