“ตายเสียเถอะ!” อีกคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาอย่างเย็นชา และกำลังจะจู่โจมเข้ามา
เซียวซ่างซูไม่มีวรยุทธ ไหนเลยจะยังมีเวลามาสนใจการโต้เถียงด้วยวาจา วิ่งหนีไปในความวุ่นวายทันที
เมื่อเห็นว่ากระบี่ยาวที่เปล่งประกายแสงเย็นชามืดมนเล่มนั้นฟันมาทางด้านหน้าของเขา เซียวซ่างซูตกใจจนเข่าอ่อน ปัสสาวะรดกางเกงไปโดยตรง หน้ามืดหมดสติไปทันที
“มีความกล้าแค่นี้ ก็กล้าวางแผนทำร้ายไท่จื่อ รนหาที่ตาย!” คนชุดดำคนหนึ่งกล่าวอย่างดูแคลน
“สับเขาเป็นชิ้นๆโดยตรง!”
พวกเขาสองคนไม่ใช่คนของหยางเฟยเลย แต่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชางหลันเย่ปลอมตัวมา จุดประสงค์ก็เพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างเซียวซ่างซูกับหยางเฟย
“ไท่จื่อสั่งการเอาไว้แล้ว จะฆ่าเขาไม่ได้ ตัดขาเขาทิ้งข้างหนึ่ง ปล่อยเขาไปตามยถากรรม!” คนคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา
“ตกลง”
ผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนยกมือขึ้นมาฟันลงไป ตัดขาของเซียวซ่างซูไปข้างหนึ่งโดยตรง ถึงได้จากไป
ทางด้านนี้ ชางหลันเย่ถูกเจว๋เฟิงประคองเข้าไปด้านในของที่พักเปลี่ยนม้า หาห้องๆหนึ่งและวางชางหลันเย่เอาไว้บนเตียง และหันหลังไปปิดประตูห้องลง
“ไท่จื่อ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว!”
ชางหลันเย่ที่อยู่บนเตียงถึงได้ลืมตาขึ้นมา ลุกขึ้นมานั่ง หยิบสิ่งที่เต็มไปด้วยเลือดออกมาจากบริเวณเอว
“เจ้าสิ่งนี้เหม็นคาวมาก!”
เจว๋เฟิงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “มีเพียงถุงเลือดที่ทำมาจากเลือดหมูเท่านั้นที่เหมือนเลือดมนุษย์ที่สุด ลำบากไท่จื่อแล้ว”
นี่คือสิ่งที่ชางหลันเย่กับเจว๋เฟิงหารือกันไว้ก่อนหน้านี้ จงใจนำเลือดหมูทำเป็นถุงเลือดใส่เอาไว้ตรงบริเวณเอวกับหน้าอก เช่นนี้ก็สามารถแสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บสาหัส หลอกลวงศัตรูได้!
“ไม่เป็นไร ความลำบากแค่นี้เมื่อเทียบกับความอัปยศอดสูที่ข้าได้รับตอนที่อยู่แคว้นต้าเยียน ไม่ควรค่าพอที่จะพูดถึงด้วยซ้ำ!” ชางหลันเย่กล่าวอย่างเย็นชา
ผู้ใต้บังคับบัญชาสองนายเข้ามารายงาน “ไท่จื่อ เซียวซ่างซูถูกเราสองคนทำลายขาข้างหนึ่งแล้ว ตอนนี้หมดสติไปแล้ว”
นัยน์ตาสีดำที่เย็นชาของชางหลันเย่ไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย “เซียวซ่างซูยังไม่สามารถตายได้ชั่วคราว ต้องมีคนเปิดโปงความผิดของหยางเฟยแทนข้า ดำเนินการตามแผนเดิม!”
“ขอรับ!”
ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้ากับชางหลันเย่ จากนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาคนนั้นก็นอนบนเตียง เจว๋เฟิงปลอมตัวให้เขาทันที
ชางหลันเย่สวมเสื้อผ้าของผู้ใต้บังคับบัญชา พาอีกคนหนึ่งจากไปทางประตูหลัง คนที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับออกมารับเขาทันที จากนั้นกลุ่มคนของชางหลันเย่ก็มุ่งหน้าไปยังเมืองหวู่หนิง
ทางด้านนี้ ไม่นานนักทหารสองนายนั่นก็ไปเชิญหมอมา เจว๋เฟิงให้แค่หมอเข้ามาเท่านั้น ไม่ได้ปล่อยให้คนอื่นๆเข้ามา
บรรดาองครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูชำเลืองมองคนที่นอนไม่ขยับเขยื้อนบนเตียง ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้า แต่ร่างกายที่นอนตะแคงอยู่ บวกกับมีเจว๋เฟิงเฝ้าอยู่ ย่อมจะไม่สงสัยเป็นธรรมดา
ใครจะไปคิดว่า ไท่จื่อของพวกเขาจะใช้กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล จากไปอย่างเงียบๆแล้ว
.......................
แคว้นต้าเยียน
ในที่สุดองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเทียนจิ่วก็พาทุกคนเร่งเดินทางมาถึงแคว้นต้าเยียน นางไม่มีเวลาสนใจจะพักผ่อน เข้าไปในวังโดยตรง
เซียจิ่วเซียวเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของนาง จะปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้นกับเขาไม่ได้เด็ดขาด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนางข้ามพิภพ
อัพต่อด้วยจ้า...
รอตอนต่อจ้า...
แต่ละบทที่่อ่านแล้ว ควรมีสีหรือเครื่องหมายที่แตกต่างกัน ผู้อ่านจะได้ทราบว่าเรืื่องนี้อ่านไปถึงบทไหนแล้ว...
รำคานโฆษณาที่เลื่อนเข้ามา เข้าใจได้ว่าต้องหารายได้ แต่ควรนำไปวางไว้ด้านล่างสุด ไม่ด้านซ้ายก็ด้านขวา จะได้ไม่เสียอารมณ์ในการอ่าน ปกติโฆษณาที่อยู่ระหว่างหน้าก็ใหญ่และมากอยู่แล้ว...
ขอร้องทงทีมงานช่วยอัพเดทจนจบด้วยนะคะ😭😭😭😭😭...
เรื่องนี้ทางทีมงานจะอัพเดทต่อมั้ยค่ะ😭...
รอตอนใหม่อยู่นะคะ😭🙏🏻...
เมื่อไหร่จะอัพเพิ่มค่ะหายไปเป็นเดือนแล้วนะ...
รอค่ะ ตามเรื่องนี้มานานมาก อัพตอนต่อจาก 1070 ให้หน่อยค่ะ...
สนุกมากค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะรบกวนลงต่อให้จบด้วยค่ะ กำลังสนุก...