จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 579

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” ผิงหนานอ๋องบอก

ฮ่องเต้ประทานรางวัลยกใหญ่ ผิงหนานอ๋องถึงได้ถอยออกมา

“ฝ่าบาท ที่ผ่านมาผิงหนานอ๋องรักใคร่องค์หญิงใหญ่นัก เหตุใดจู่ๆก็มาแตกหักกับนางได้ และยังเอาหลักฐานมามากมายเพียงนี้ คงมิใช่เป็นกลลวงหรอกนะ?” ขันทีคนสนิทถามเสียงเบา

“ข้าก็รู้สึกแปลกใจ ปกติผิงหนานอ๋องไม่สนใจงานราชการ เลือนลอยสบายอยู่หลายปี จู่ๆก็เป็นเช่นนี้ต้องมีสาเหตุแน่ เจ้าส่งคนสนิทที่ไว้ใจได้ออกไปสืบมาให้แน่ชัดสิ!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม องครักษ์ลับก็กลับมารายงาน “ฝ่าบาท ท่านอ๋องน้อยแห่งจวนผิงหนานอ๋องกลับมาแล้ว ขาและแขนขาดไปอย่างละข้าง เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ผิงหนานอ๋องยังเชิญหมอหลวงและท่านหมอไปรักษา

ข้าน้อยได้ยินมาว่า เพราะองค์หญิงใหญ่ไม่สนใจความเป็นความตายของท่านอ๋องน้อย ไปจวนคฤหาสน์ของจวินหย่วนโยวแต่กลับไม่ช่วยเขา อีกทั้งยังทอดทิ้งท่านอ๋องน้อยไว้แล้วจากไปเพียงลำพัง

บัดนี้ท่านอ๋องน้อยกลับมาแล้ว ฟ้องผิงหนานอ๋อง ผิงหนานอ๋องรักลูกยิ่งนัก ไม่อาจทนต่อความใจไม้ไส้ระกำขององค์หญิงใหญ่เช่นนี้ได้ ถึงได้มาเปิดโปงองค์หญิงใหญ่!”

ฮ่องเต้ถึงบางอ้อ “หลายปีมานี้ไม่ว่าองค์หญิงใหญ่จะเย่อหยิ่งจองหองอย่างไร ผิงหนานอ๋องไม่เคยก้าวก่ายใดๆ บัดนี้องค์หญิงใหญ่กลับไม่สนใจความเป็นความตายของเซียจิ่วเซียว นั่นน่ะลูกชายโทนของผิงหนานอ๋องนะ ผิงหนานอ๋องแตกคอกันกับองค์หญิงใหญ่ ก็ประหยัดแรงข้าไปได้มากโข”

“ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง!”

ไม่ถึงสองวัน หลันซิงก็ได้สืบเรื่องที่องค์หญิงใหญ่ยักยอกทรัพย์สิน ทุจริตติดสินบน และยังแอบสร้างอาวุธ ซ่องสุมกำลังพลโดยละเอียดแล้ว

ทำเอาฮ่องเต้แคว้นเทียนจิ่วเดือดดาลหนัก “ปลดฐานันดรองค์หญิงใหญ่ ลดลงเป็นสามัญชน ปลดฐานันดรพระชายาผิงหนานอ๋องออก ขับออกจากบันทึกตระกูลตระกูลเซีย

ริดทรัพย์สินสมบัติส่วนตัวขององค์หญิงใหญ่ทั้งหมด ยึดกองทัพของนาง จัดการกำจัดอำนาจขององค์หญิงใหญ่ในราชสำนัก กองทัพและทั้งแคว้นเทียนจิ่วนี่หมด อย่าให้เหลือ!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

วันนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงแห่งแคว้นเทียนจิ่วล้วนสะเทือนเลือนลั่นไปตามๆกัน ขุนนางราชสำนักมากมายโดนจับกุมตัว นายกองแม่ทัพมากมายในกองทัพล้วนโดนควบคุมตัว เหมืองแร่โดนกองทัพหลวงรวบริบ กองทหารที่แอบซ่องสุมกำลังพลก็โดนฆ่าตายหมด---

สรุปคือ ที่ริบทรัพย์ก็ริบทรัพย์ ที่เนรเทศไปชายแดนก็ไป ที่ความผิดหนักหนาก็โดนประหารเก้าชั่วโคตรเลย ทั่วทั้งแคว้นเทียนจิ่วลือลั่นไปตามๆกัน

เวลาแค่ไม่กี่วัน เครือข่ายขององค์หญิงใหญ่ทั้งหมดล้วนโดนสำเร็จโทษ ไม่มีใครหนีรอดเลย

เริ่นเซวียนเอ๋อร์ได้ยินเรื่องนี้แล้ว ทั้งสะใจและพอใจนัก

อาจารย์ ในที่สุดข้าก็ได้ล้างแค้นให้ท่านแล้ว

เริ่นเซวียนเอ๋อร์ไปลงเข็ม ดูอาการให้เซียจิ่วเซียวตามเดิมทุกวัน เพราะการบาดเจ็บถึงกระดูกนั้น หมอหลวงยังไม่มีหนทางรักษา เริ่นเซวียนเอ๋อร์ยอมรักษาเซียจิ่วเซียวถือว่าดีมากแล้ว ผิงหนานอ๋องย่อมไม่สงสัยอยู่แล้ว

ส่วนองค์หญิงใหญ่ที่อยู่ไกลถึงแคว้นต้าเยียนโดนขังอยู่ในคุกหลวง ไม่ได้รู้เลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนดูแลมาในแคว้นเทียนจิ่วปลายปีมานี้โดนฮ่องเต้ขุดถอนรากถอนโคนหมดแล้ว

หลายวันก่อนที่พึ่งโดนขัง องค์หญิงใหญ่ไม่กังวลเลยสักนิด นางไม่เชื่อว่าฮ่องเต้แคว้นต้าเยียนจะกล้าทำอะไรตน

แต่พอเวลานานเข้า องค์หญิงใหญ่ไม่เห็นมีคนมาช่วยตนเองสักที และไม่เห็นฮ่องเต้ต้นเยียนมีความเคลื่อนไหวอะไร เพียงแต่ขังนางไว้เช่นนี้ องค์หญิงใหญ่เริ่มร้อนใจแล้วเช่นกัน

“ใครก็ได้ ข้าจะพบฮ่องเต้ของพวกเจ้า รีบไปรายงานเร็ว!” องค์หญิงใหญ่ร้องเสียงดังอีกครั้ง

ผู้คุมที่เฝ้าคุกอยู่ได้ยินกันหมด แต่ไม่มีใครสนใจเลย

“ฝ่าบาทบอกปล่อยนางไว้เช่นนั้น มิต้องสนใจ พวกเรากินต่อไป!” ผู้คมคนหนึ่งพูดขึ้น

“แน่นอนอยู่แล้ว คิดว่าตนเป็นใคร ไม่ดูว่านี่มันที่ไหน!”

ผู้คุมสองคนกำลังพูดกัน ขันทีน้อยคนหนึ่งที่มาส่งข้าวเดินเข้ามา “พี่ชายทั้งสอง ลำบากแล้ว” พูดพลาง หยิบเหล้าออกมากาหนึ่งจากในกล่องอาหาร