จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 589

“พ่อหนุ่มบริการไม่เลว ฝีมือการนวดใช้ได้ ต่อไปถ้าทำงานไม่ได้แล้ว ก็ยังมีฝีมือมาหาเลี้ยงตัวเองได้!” หยุนถิงแสร้งพูด จากนั้นก็รู้สึกเจ็บขา

“ไอ้โหย เจ้ากล้าหยิกข้า พ่อหนุ่มบังอาจมากนะ!”

จวินหย่วนโยวสีหน้าดำทะมึนนัก นังหนูนี่ต้องจงใจแน่ ซื่อจื่ออย่างเขากลับถูกนางพูดเป็นคนที่ใช้ฝีมือนวดหาเลี้ยงตนเอง นางจะวาดหวังให้ตนดีหน่อยมิได้รึ

“หากพูดเหลวไหลอีก ข้าจะมิเกรงใจแล้วนะ” จวินหย่วนโยวทำหน้าตึง

“กล้าจริงนะ ยังไม่เกรงใจอีกแหน่ะ ท่านลองไม่เกรงใจให้ข้าดูสิ?” หยุนถิงเบ้ปากบอก

เธอไม่เชื่อหรอกว่า จวินหย่วนโยวจะกล้าทำอะไรตน

วินาทีต่อมา จวินหย่วนโยวพลันลุกขึ้น เข้าใกล้หยุนถิง “เจ้าหาเรื่องเองนะ!”

หยุนถิงยังไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหล่อเหลาของจวินหย่วนโยวก็แนบเข้ามาหาแล้ว และจูบปิดปากเธอทันที

ไม่เหมือนความอ่อนโยนอย่างปกติ กลับเพิ่มเติมความเร่าร้อนบ้าอำนาจขึ้นหลายส่วน

หยุนถิงขมวดคิ้ว จะผลักเขาออก และถอยไปด้านหลัง สุดท้ายออกแรงมากไป เลยหงายหลัง

ถ้าเป็นปกติก็ไม่เป็นไร แต่นี่เธอท้องอยู่แล้วจู่ๆหงายหลัง ต้องเป็นอันตรายกับลูกแน่

จวินหย่วนโยวมือไวโอบไหล่หยุนถิงไว้ได้ทัน “ระวังหน่อย ตอนนี้เจ้าเท่ากับสองคนนะ”

“ก็ท่านรังแกข้านี่!” หยุนถิงมองค้อนเขา ลูบท้องตนอัตโนมัติ “ลูกเอ๋ย พ่อเจ้ารังแกแม่ ไว้เจ้าออกมาแล้วต้องสั่งสอนเขาแทนแม่ด้วยนะ!”

จวินหย่วนโยวขบขันยิ่งนัก “เจ้าคิดว่าเขาออกมาแล้ว จะสั่งสอนข้าได้รึ?”

“แน่นอน มิเคยได้ยินรึว่า ลูกแท้ๆน่ะใช้รับมือคนที่ไม่ยอมเขาทุกอย่างน่ะล่ะ!” หยุนถิงพูดอย่างได้ใจ

จวินหย่วนโยวเหล่มองหน้าท้องนาง “เจ้าหนู รอเจ้าออกมา เราค่อยมาสู้กันสักตั้งแล้วกัน!”

หยุนถิงกำลังจะหัวเราะว่าเขาโง่งม สุดท้ายท้องกลับโดนถีบหนึ่งที “ไอ้โหย เขาถีบข้านะ นี่รับคำท้าท่านแล้วล่ะ”

จวินหย่วนโยวนรีบวางมือทาบหน้าท้องนางทันที “เจ้าหนู ข้าคือท่านพ่อนะ!”

จากนั้นจวินหย่วนโยวก็รู้สึกได้ว่ามือของตนโดนเตะหนึ่งที ยินดียิ่งนัก “ถิงเอ๋อร์ เขาเตะข้าแล้วจริงๆ!”

หยุนถิงมองค้อนเขาทันที “ท่านพี่ ลูกเรารังเกียจท่านแหน่ะ”

“เหลวไหล ลูกชายข้าต้องชอบข้าอยู่แล้ว”

หยุนถิงขี้เกียยจเถียงกับเขาแล้ว เธอยกเท้าเปียกๆวางบนเท้าจวินหย่วนโยว “ซื่อจื่อ ข้าเหนื่อยแล้ว”

“ข้ากำลังพูดกับลูกชายอยู่นะ เจ้ารอประเดี๋ยวก่อน”

“ท่านพี่ พอท่านมีลูกก็ไม่รักข้าแล้วรึ?” หยุนถิงแกล้งเย้าเขา

จวินหย่วนโยวรีบหยิบผ้าด้านข้างมาเช็ดเท้าของหยุนถิงให้แห้งทันที “มิใช่แน่นอน เจ้าสำคัญที่สุดในใจข้า ลูกชายสำคัญเป็นอันดับสอง!”

“หากเป็นลูกสาวเล่า?”

“เช่นนั้นลูกสาวสำคัญเป็นอันดับสอง ลูกชายสำคัญเป็นอันดับสาม!” จวินหย่วนโยวตอบ

“ท่านพูดเช่นนี้ต่อหน้าลูก ไม่กลัวเขาไม่พอใจรึ?”

“ไม่หรอก ลูกของเราจะต้องรักท่านแม่ของพวกเขาที่สุดเหมือนข้าแน่!”

หยุนถิงหัวเราะแผ่วเบา เอนพิงอ้อมกอดจวินหย่วนโยว พลางหลับตาลง

“ถิงเอ๋อร์ ข้าคิดดีแล้ว หากเป็นลูกชายให้ชื่อว่าจวินเทียน ยืนหยัดผงาดสู้ฟ้า หากเป็นลูกสาวให้ชื่อว่าจวินเหยียน งดงามเลิศล้ำ งดงามเหมือนเจ้า เจ้าคิดว่าอย่างไร?” จวินหย่วนโยวตอนนี้วาดภาพยิ่งนัก