จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 611

เสี่ยวเอ้อเดินเข้ามา"ไม่ทราบว่าลูกค้าหาผู้จัดการร้านของพวกข้าทำไมหรือ เป็นเพราะเนื้อย่างนี้ไม่ถูกปากหรือเปล่า?"

"เสี่ยวเอ้ออย่าได้เข้าใจผิด ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าปิ้งย่างนี้รสชาติดีเกินไป จึงอยากพบผู้จัดการร้านสักหน่อย!" องค์หญิงหนานชวนกล่าว

"ได้เลย ข้าน้อยจะไปเรียกให้เดี๋ยวนี้เลย!" เสี่ยวเอ้อไปทันที

ไม่นาน ชายวัยกลางคนที่อายุประมาณสี่สิบกว่าๆก็เดินเข้ามา"แม่นาง ข้าเองผู้จัดการร้านของที่นี่ ได้ยินว่าพวกท่านพอใจกับปิ้งย่างของพวกข้ามาก กับแกล้มนี้ส่งให้แม่นางกิน!"

"ขอบคุณผู้จัดการร้าน พูดตามตรง ข้าเป็นเจ้าเมืองของเมืองหนานชวน ที่พวกข้านั้นไม่มีปิ้งย่างรสชาติดีเช่นนี้ ไม่ทราบว่าผู้จัดการร้านยินดีที่จะไปเปิดสาขาในเมืองของข้าหรือไม่ หรือว่าเจ้าเป็นพ่อครัว ส่วนร้านและแรงงานข้ามาจัดหาเอง?” องค์หญิงหนานชวนพูดอย่างตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม

สีหน้าของผู้จัดการร้านแข็งทื่อ รีบโค้งคำนับทันที"ที่แท้เป็นองค์หญิงหนานชวนนั่นเอง ข้าน้อยเสียมารยาทแล้ว แต่ว่าเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไม่ได้ ต้องไปถามแม่นางของข้า"

ขณะที่พูด หยุนซูก็เดินเข้ามาจากข้างนอก ผู้จัดการหลิวก็พูดขึ้นทันทีว่า "คุณหนูสาม ท่านนี่คือองค์หญิงหนานชวน นางอยากพูดคุยเรื่องธุรกิจกับท่าน!"

หยุนซูเดินมาทันที"องค์หญิงหนานชวนมาเยือน เป็นเกียรติของข้ายิ่งนัก โต๊ะนี้ก็ถือว่าข้าเป็นคนเลี้ยงองค์หญิงหนานชวนเอง กินดื่มอย่างตามสบาย มิต้องเกรงใจ!"

องค์หญิงหนานชวนมองดูหยุนซู หน้าตาละเอียดอ่อน ออร่าสง่างาม ไม่ต้อยต่ำไม่สูงส่ง ซึ่งทำให้นางประหลาดใจเล็กน้อย

"ตัวน้อยนิดเดียวเช่นเจ้ากลับบริหารจัดการร้านที่ใหญ่ขนาดนี้อยู่ แถมยังทำได้อร่อยขนาดนี้ ข้านับถือยิ่งนัก มา ขอคารวะเจ้าแก้วหนึ่ง!" องค์หญิงหนานชวนกล่าวเทสุราให้นางชามหนึ่ง จากนั้นตัวเองก็ยกขึ้นดื่ม

หยุนซูขมวดคิ้ว แต่ก็ยกชามนั้นขึ้นมา

“คุณหนูสาม ข้าดื่มแทนท่าน” ผู้จัดการหลิวพูดด้วยความเป็นห่วง

“ขอบคุณลุงหลิว ข้าไม่เป็นไร” หยุนซูเชยคางดื่มมันลงไป ทันทีที่สุราลงคอก็ไออย่างรุนแรงทันที

เมื่อองค์หญิงหนานชวนเห็นเช่นนี้ "ทำไมไม่บอกแต่แรกว่าเจ้าดื่มสุราไม่ได้ เป็นข้าเองที่บุ่มบ่ามไป ขอโทษ"

ลุงหลิวยื่นน้ำเปล่าชามหนึ่งให้ หยุนซูดื่มไปสองสามจิบ จึงค่อยรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย"ยากนักที่องค์หญิงหนานชวนจะมาเยือนที่ร้านปิ้งย่างนี้ของข้า และสนใจธุรกิจขนาดเล็กนี้ของข้า ข้าจะทำให้ท่านผิดหวังได้อย่างไร! "

“ดี ด้วยคำพูดนี้ของเจ้า เจ้าคนนี้ข้าคบแน่นอน”องค์หญิงหนานชวนกล่าวอย่างกล้าได้กล้าเสีย

"ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก"

หยุนซูนั่งลง ทั้งสองก็พูดคุยกัน ในระหว่างการสนทนานี้ ทั้งสองก็พบว่าพวกนางมีความชอบความสนใจที่เหมือนกันหลายอย่าง เจอกันครั้งแรกก็รู้สึกสนิทเหมือนเป็นเพื่อนเก่า พูดคุยกันอย่างมีความสุขยิ่งนัก อารมณ์ขององค์หญิงหนานชวนดีขึ้นมากในทันที

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน จ้าวเฉินเยวียนและจ้าวจิ่นที่อยู่นอกประตูก็เดินเข้ามา

จ้าวจิ่นมองเห็นองค์หญิงหนานชวนที่นั่งอยู่ตำแหน่งด้านในอย่างเร็ว รีบเดินไป"พี่หนานชวนท่านก็มากินปิ้งย่างหรือ ข้ากับพี่ใหญ่ได้ยินมาว่าปิ้งย่างร้านนี้ไม่เลวนัก จึงลองมาชิงดู หากไม่ถือสาก็นั่งด้วยกันเถอะ”

“แน่นอน ข้าไม่ถือสาอยู่แล้ว คนยิ่งเยอะก็ยิ่งสนุก” หนานชวนพูดอย่างตรงไปตรงมา

"หนานชวน ผู้นี้คือ？" จ้าวเฉินเยวียนมองดูหยุนซูที่อยู่ข้างๆ

นางสวมชุดม่วง หน้าตาละเอียดอ่อนและสง่างาม ออร่าสง่างามมีกลิ่นหอมและบริสุทธิ์ราวกับดอกกล้วยไม้ อ่อนโยนและสง่างาม

"นางคือหยุนซู เจ้ากรมของร้านปิ้งย่างนี้ เป็นเพื่อนใหม่ที่ข้าพึ่งคบ หยุนซู นี่คือจ้าวเฉินเยวียนกับจ้าวจิ่น" องค์หญิงหนานชวนแนะนำ

“เจ้าหรือน้องสามของหยุนถิง？” จ้าวเฉินเยวียนถามโดยจิตใต้สำนึก และเมื่อพูดคำนี้ออกมา เขาก็ตระหนักได้ว่าตัวเองบุ่มบ่ามไป

"คุณหนูซูอย่างได้ถือสาไปเลย ข้าได้ยินมาว่าในเมืองหลวงมีร้านปิ้งย่างอยู่ร้านหนึ่งเป็นน้องสามของคุณหนูหยุนเป็นคนเปิดเอง ขายดียิ่งนัก หลายคนมาที่นี่ก็เพราะเลื่อมใสในชื่อเสียง ตื่นเต้นจนลืมบันยะบันยังไป คุณหนูซูอย่างได้ถือสาเลย”