จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 644

เสียงหญิงชราสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลลงเป็นสาย เสียใจยิ่งนัก เพราะความฮึกเหิมจึงทำให้สั่นเทาไปทั้งตัว

ทั้งตัวหยุนถิงแข็งทื่อแล้ว คาดไม่ถึงนางไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของบิดา ตอนนั้นมารดาของนางก็ไม่ใช่เสียชีวิตเนื่องจากคลอดลูกลำบาก แต่ว่าถูกคนใช้หนอนกู่ทำร้าย เป็นผู้ใดกันแน่ที่ทำร้ายมารดา

รับรู้เรื่องราวพวกนี้กะทันหัน ทันใดนั้นหยุนถิงงงงวยแล้ว

“ท่านเฒ่า ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านพ่อข้าเป็นผู้ใด?” เสียงหยุนถิงเย็นชาระดับหนึ่ง

มารดานางตั้งครรภ์ท้องโตแล้วบิดาไปอยู่ที่ใดกัน เหตุใดไม่สนใจไยดี และไม่ตามหา เป็นผู้ใดที่โหดร้ายไร้เยื่อใยปานนี้กันแน่

หญิงชราถอนหายใจแล้ว “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ข้าเคยถามคุณหนูหลายหน แต่นางไม่ยอมบอก”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นข้าจะค้นหาให้กระจ่างเอง ทั้งคนที่ทำไม่ดีกับท่านแม่ในตอนนั้นและคนที่แอบฆ่าท่านแม่ด้วย ข้าจะไม่ปล่อยไปสักคนเดียว!” เสียงของหยุนถิงน่าสะพรึงกลัว เผยความดุร้ายส่วนหนึ่งออกมา ทำให้คนตัวสั่นเทากัน

“ช่างดีเหลือเกิน เวลานี้คุณหนูที่อยู่อีกโลกรู้เข้าคงต้องตายตาหลับแล้วเป็นแน่” หญิงชราร้องไห้รำพึงรำพัน

หยุนถิงรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก “ท่านเฒ่า ท่านไปด้วยกันกับข้าเถิด หลายปีนี้ท่านเฝ้าอยู่ที่นี่ และเฝ้าข้าเพื่อท่านแม่ข้า ข้าซาบซึ้งใจมาก ต่อไปให้ข้าจะมาปกป้องท่านแทน”

เสียงที่เคร่งขรึม จริงจังที่สุด

หญิงชราดูประทับใจมาก “ตอนนั้นคุณหนูมีพระคุณช่วยชีวิตข้าไว้ น่าเสียดายแค่ว่าตอนนั้นข้าไร้ความสามารถ------”

“ท่านเฒ่าไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง หลายปีนี้ท่านศึกษาพิษหนอนกู่ และเฝ้าคุ้มครองที่นี่เพื่อท่านแม่ของข้า เป็นที่น่าประทับใจจริงๆ ถ้าท่านแม่ยังมีชีวิตอยู่ ต้องหวังว่าท่านจะมีชีวิตบั้นปลายอันสงบเป็นแน่

ต่อไปมาติดตามข้าเถิด หนำซ้ำข้าต้องการท่านด้วย ท่านก็อยากแก้แค้นแทนท่านแม่ข้ากระมัง!” หยุนถิงพูดอย่างจริงจังและลึกซึ้งอย่างยิ่ง

น้ำตาของหญิงชราร่วงหล่นเปาะแปะ มองหยุนถิงที่หน้าตาเหมือนกับคุณหนูตรงหน้าคนนี้อยู่ ประทับใจและซาบซึ้งใจมาก “ได้ คนแก่อย่างข้าถ้าหากก่อนตายได้แก้แค้นแทนคุณหนู ข้าก็ตายอย่างไม่เสียใจแล้ว”

หญิงชราพูดอะไรมากมายกับหยุนถิงต่ออีก ตอนที่หยุนถิงออกมา ก็ผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้ว

“ถิงเอ๋อร์ เจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง?” จวินหย่วนโยวมองเข้ามาอย่างเป็นห่วง

“ท่านพี่ ข้าสบายดี ท่านเฒ่าเป็นคนของท่านแม่ข้าทางนั้น ต่อไปก็เป็นคนของข้าหยุนถิง และเป็นคนกันเองแล้ว” หยุนถิงประกาศอย่างจริงจัง

“ถิงเอ๋อร์ว่าเช่นไร ก็ว่าตามนั้น!” จวินหย่วนโยวพูดประโยคนี้ออกมา ยืนยันสถานะของท่านเฒ่าเหมือนกัน

หญิงชรานึกไม่ถึงว่าจวินหย่วนโยวจะเห็นด้วยกับหยุนถิงปานนี้ นึกถึงก่อนหน้านี้นางได้ยินว่าจวินซื่อจื่อเอ็นดูคุณหนูหยุนเพียงผู้เดียว และหลังจากนางหายตัวไป ในสองปีนี้เหมือนตายทั้งเป็น เดินเหินไม่ได้ วินาทีนี้กลับทำให้หญิงชรามองด้วยสายตาอึ้งทึ่ง

“ท่านเฒ่า ขอให้ท่านช่วยตรวจรักษาสามีข้าด้วย เขาเป็นคนที่ข้ารักมากที่สุดในชีวิตนี้ และเป็นคนที่ข้าเชื่อใจมากที่สุด ฉะนั้นท่านเฒ่ากรุณาช่วยข้าด้วย!” หยุนถิงพูดอย่างเคร่งขรึมยิ่งนัก

“คุณหนูหยุนไม่ต้องเกรงใจเจ้าค่ะ ในเมื่อท่านเป็นลูกของคุณหนู และเป็นห่วงเขาเช่นนี้ ข้าจักต้องช่วยรักษาเขาสุดกำลังแน่” หญิงชราเอ่ยปาก

“ขอบคุณมากหญิงชรา”

จวินหย่วนโยวยื่นมือออกมา หญิงชราช่วยจับชีพจรให้เขา

จับชีพจรคราวนี้ หญิงชราตื่นตกใจอย่างยิ่ง นางเบิกดวงตาโตฉับพลันมองทางจวินหย่วนโยวอย่างไม่อยากเชื่อ “เป็นไปได้เช่นไร จะต้องเป็นข้าจับชีพจรผิดแล้ว------”

“ท่านเฒ่า เกิดอะไรขึ้น ท่านพบอะไรเข้าแล้วใช่หรือไม่?” ทั้งหัวใจหยุนถิงบีบรัดหมดแล้ว

หญิงชราช่วยจวินหย่วนโยวจับชีพจรต่อไป จากนั้นสีหน้าเคร่งเครียดไร้ที่เปรียบ “ในร่างกายเขามีหนอนพิษกู่จริงๆ หนำซ้ำยังเป็นราชาหนอนกู่ผีเสื้อโลหิต ชีพจรนี้เหมือนกับฮูหยินในตอนนั้นนักเชียว”

พูดแบบนี้ ทุกคนตื่นตกใจ