จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 691

หลังจากสิ้นเสียง เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างก็ตกตะลึงกันหมด และเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันด้วยเสียงที่เบาทันที

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หยุนถิงพูดนั้นเป็นความจริง หากพวกเขาเป็นอีกสามแคว้นนั้น ก็คงไม่ปล่อยโอกาสดีๆที่จะโจรตีแคว้นเทียนจิ่วนี้ไปอย่างแน่นอน

พวกเขาล้วนเป็นขุนนางคนสำคัญของแคว้นเทียนจิ่ว ตำแหน่งราชการสูงและเงินเดือนมาก อยู่ดีกินดีชนเคยชินแล้ว หากตกเป็นคนสิ้นแคว้นจริง เช่นนั้นขุนนางพวกเขาเหล่านี้คงต้องถูกสังหารทิ้งเป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน

เมื่อนึกถึงเช่นนี้ เหล่าขุนนางชั้นสูงต่างก็มีความคิดของตัวเอง ไม่มีผู้ใดที่ยอมทิ้งชีวิตที่อยู่อย่างเป็นสุขนี้ไป แล้วไปเป็นคนสิ้นแคว้นที่ถูกกดขี่

“ซื่อจื่อเฟยพูดถูกยิ่งนัก กระหม่อมยอมสนับสนุนองค์หญิงสามให้สืบทอดบัลลังก์มังกร!” ขุนนางชั้นสูงคนหนึ่งรีบสนับสนุนทันที

เหล่าขุนนางชั้นสูงต่างก็พูดเห็นด้วย เพราะไม่ว่าใครจะเป็นฝ่าบาทพวกเขาก็ยังเป็นขุนนางชั้นสูงเหมือนเดิม ในเมื่อสามารถหลีกเลี่ยงภัยที่จะทำให้สิ้นแคว้นได้ ทำไมไม่เลือกองค์หญิงสาม แถมเมื่อครู่องค์หญิงสามยังช่วยพวกเขาไว้ หากไม่มีองค์หญิงสามตอนนี้พวกเขาคงกลายเป็นซากศพแล้ว

เมื่อได้ยินการสนับสนุนของทุกคน เริ่นเซวียนเอ๋อร์ก็น้ำตาไหลด้วยความตื่นเต้น

นางไม่ชอบการแย่งชิงและแข่งขันในราชสำนัก เบื่อหน่ายกับอุบายและการปากหวานก้นเปรี้ยวเป็นที่สุด ดังนั้น นางจึงอยู่แต่ในนอกเมืองโดยตลอด ตอนนี้เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เยี่ยงนี้ นางอยากปฏิเสธก็ยังไม่มีเหตุผลเลย

เพราะนางเป็นเพียงสายเลือดเดียวของราชวงศ์แห่งแคว้นเทียนจิ่ว จะทนดูแคว้นเทียนจิ่วสิ้นแคว้นโดยไม่ทำอะไรจริงหรือ

“ขอบคุณทุกการสนับสนุนของเหล่าขุนนาง เพียงแต่ว่าข้ามิเข้าใจเรื่องของทางการ ต่อไปคงต้องให้เหล่าขุนนางทั้งหลายหนักใจแล้ว พวกข้าร่วมผ่านวิกฤตินี้ไปด้วยกัน!” เริ่นเซวียนเอ๋อร์กล่าว

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าเอง” กู้จิ่วเยวียนพูดปลอบโยน

“มีเซ่อเจิ้งอ๋องคอยช่วยเหลือ แคว้นเทียนจิ่วของพวกข้าจะต้องกลับมารุ่งเรืองเหมือนแต่ก่อนอย่างแน่นอน!” ขุนนางคนหนึ่งกล่าว

"เรื่องสำคัญนี้ก็ต้องรีบทำให้เสร็จ พรุ่งนี้จัดพิธีขึ้นครองราชย์กันเถอะ! แม้ว่าเวลาจะเร่งรีบไปหน่อย แต่แคว้นจะอยู่โดยปราศจากจักรพรรดิมิได้ ขอองค์หญิงสามขึ้นครองบัลลังก์ให้เร็วที่สุด!" เฉิงเซี่ยงเสนอ

“ตามที่ใต้าเท้าเฉิงเซี่ยงกล่าว ฝ่าบาทและองค์ชายหลายท่านเกิดเรื่อง ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการรักษาจิตใจของผู้คนให้มั่นคง และงานจัดพิธีขึ้นครองราชย์ในวันพรุ่งนี้ก็มอบให้เฉิงเซี่ยงเป็นคนจัดการ” กู้จิ่วเยวียนกล่าว

“พ่ะย่ะค่ะ!” เฉิงเซี่ยงและคนอื่นๆ ถอยออกไปอย่างเคารพ และรีบไปเตรียมการทันที

ขุนนางคนอื่นๆ ถอนออกไป เริ่นเซวียนเอ๋อร์ก็ล้มลงกับพื้นทันที มองดูศพที่เต็มอยู่บนพื้น และน้ำตาไหลออกมา

กู้จิ่วเยวียนอยากไปปลอบโยนนาง แต่ถูกหยุนถิงห้ามเอาไว้ "ปล่อยให้นางร้องไห้เถอะ ร้องออกมาถึงจะดีขึ้นหน่อย ไม่ร้องมีแต่จะทำให้อัดอั้นจนป่วย พรุ่งนี้เซวียนเอ๋อร์ขึ้นสู่บัลลังก์ อาจทำให้ทหารในกองทัพไม่พอใจหรือเกิดข้อสงสัย เพราะสตรีขึ้นครองราชย์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน"

“ความกังวลของซื่อจื่อเฟยข้าเข้าใจดี ผู้นำในกองทัพนั้นเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้ามาก่อน ทหารส่วนใหญ่ที่ติดตามข้ามาในอดีตนั้นต่างก็อยู่ในตำแหน่งสำคัญ หากข้าออกหน้า พวกเขาก็จะไม่สงสัยเซวียนเอ๋อร์” กู้จิ่วเยวียนตอบ

“มีเซ่อเจิ้งอ๋องอยู่ กองทัพก็สบายใจ ขั้นตอนต่อไปก็คือประชาชน จักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ต้องมีนโยบายใหม่ ยืมพู่กัน หมึก กระดาษ และหินหมึกให้ข้าได้หรือไม่”

“ซื่อจื่อเฟยเชิญไปในห้องโถงใหญ่!”

"หยุนหลี เจ้าดูแลเซวียนเอ๋อร์!" หยุนถิงพูดจบและเดินไปที่ห้องโถงใหญ่

โม่เหลิ่งเหยียนก็เดินตามเข้าไป จากนั้นก็ได้ยินหยุนถิงกับกู้จิ่วเยวียนปรึกษาหารือเกี่ยวกับนโยบายการปกครองแคว้น ดวงตาที่มืดทึบของโม่เหลิ่งเหยียนก็ฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย

สมกับเป็นหยุนถิงจริงๆเลย อาวุธและกระสุนที่แรงและทรงพลังขนาดนั้น ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม และแม้กระทั่งเรื่องการปกครองแว่นแคว้นนั้นก็รู้เยอะเช่นนี้ แถมแต่ละคำเฉียบแหลมและครอบคลุม นางเป็นหญิงที่หายากและล้ำค่ายิ่งนัก

โม่เหลิ่งเหยียนเพียงแค่ชื่นชมเท่านั้น คนที่หยุนถิงรักคือจวินหย่วนโยว เขารู้มาตลอด

กู้จิ่วเยวียนก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมากกับคำเสนอแนะของหยุนถิง กลยุทธ์การปกครองแว่นแคว้นที่ดีเช่นนี้แม้ว่าเขาเองก็ไม่อาจคิดออกได้ ต่อให้คิดออกมาก็คงไม่ดีและทั่วถึงเช่นนี้ แต่ซื่อจื่อเฟยกลับสามารถพูดออกมาอย่างง่ายดายเช่นนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฮ่องเต้แคว้นต้าเยียนถึงได้ให้ความสำคัญกับนางมากขนาดนี้ จวินซื่อจื่อก็ใส่ใจนางมากเช่นนี้ สตรีผู้เฉลียวฉลาดเช่นนี้หาได้ยากนัก

ในขณะนี้ กู้จิ่วเยวียนรู้สึกดีใจมากที่เซวียนเอ๋อร์กับหยุนถิงเป็นมิตรกัน เพียงแค่สิ่งที่หยุนถิงพูดในเมื่อกี้ ก็มีความกล้าหาญที่ทำให้คนน่าตกใจได้แล้ว และช่วยเริ่นเซวียนเอ๋อร์นั่งอยู่บนบัลลังก์ได้อย่างมั่นคง

หยุนถิงเขียนกลยุทธ์ทั้งหมดที่ตัวเองคิดออกได้ และสุดท้ายก็มอบให้กู้จิ่วเยวียน "พระราชวังกับเซวียนเอ๋อร์ต้องลำบากเซ่อเจิ้งอ๋องแล้ว ข้าก็ออกมานานมาก ต้องกลับไปดูเด็กๆแล้ว"

“ซื่อจื่อเฟยไว้ใจ ข้าจะดูแลเซวียนเอ๋อร์อย่างดีแน่นอน ขอบคุณซื่อจื่อเฟย!” กู้จิ่วเยวียนกล่าวขอบคุณ