จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 693

คนอื่นๆ ต่างก็หัวเราะเยาะเมื่อถูกแกล้ง "โธ่ นี่ยังเป็นฟู่ซื่อจื่อปีศาจน้อยที่มีชื่อเสียงของแคว้นต้าเยียนอยู่หรือไม่ ถูกเด็กคนหนึ่งทำให้กลัวจนตกใจเช่นนี้" หยุนหลีหัวเราะออกมาดังลั่น

“จริงจนไม่อาจจริงได้อีกแล้ว ฟู่อี้เฉินเจ้าก็มีวันนี้ด้วยหรือ ต่อไปเด็กคนนี้ก็คือดวงชะตาไม่ถูกกับเจ้า” โม่ฉือชิงดูความครึกครื้นอย่างไม่แยแส

องค์หญิงหนานชวนทำหน้าประหลาดใจ ที่แท้ฟู่อี้เฉินกลับหนอนนี่เอง

จวินเสี่ยวเหยียนเห็นเขากำลังร้องขอความเมตตาจริง ๆ จึงโบกมือน้อยที่อวบนั้นเพื่อส่งสัญญาณ แต่เดิมหนอนกู่ที่เกาะอยู่บนตัวของฟู่อี้เฉินนั้นก็คลานลงมาอย่างเชื่อฟัง

เมื่อฟู่อี้เฉินเห็นว่าหนอนกู่คลานออกไป หันหัวแล้ววิ่งหนีไป เพราะวิ่งเร็วเกินไป ฟู่อี้เฉินไม่ระวังก็เผลอล้มไปอย่างน่าเวทนา

ทุกคนหัวเราะออกมาดังๆ "หัวเราะอะไรกัน ระวังจะหัวเราะจนฟันหน้าหลุด!" ฟู่อี้เฉินตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว ลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งออกไป

เมื่อนึกถึงปีศาจน้อยแห่งแคว้นต้าเยียนถูกนังหนูน้อยคนหนึ่งทำให้ตกใจกลัว คนทนก็หัวเราะจนปวดท้องเลย

"เสี่ยวเหยียนเก่งมากเลย ต่อไปทำอย่างนี้แหละ ดูว่าต่อไปฟู่อี้เฉินจะอวดดีอย่างไรอีก!" โม่ฉือชิงสะใจยิ่งนัก

จวินเสี่ยวเหยียนหัวเราะคิคิ และวิ่งไปหาหยุนถิง "ท่านแม่ อุ้มอุ้ม!"

หยุนถิงรู้สึกปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง อุ้มลูกสาวขึ้นมา "เสี่ยวเหยียนของข้าเก่งปานนี้แล้วหรือ!"

“เก่ง เก่ง!” จวินเสี่ยวเหยียนโห่ร้อง

“ซื่อจื่อเฟย ในเมื่อปัญหาภายในของแคว้นเทียนจิ่วถูกกำจัดเรียบร้อยแล้ว ข้าพาเหล่าทหารกลับไปก่อน” องค์หญิงหนานชวนกล่าว

"ลำบากแล้ว ช่วยข้าขอบคุณแทนเหล่าทหารกันด้วย สิ่งนี้มอบให้เจ้า" หยุนถิงหยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาขณะที่พูด

องค์หญิงหนานชวนรับมาและเปิดออก ก็ตกตะลึงในทันที พลิกดูไปสองสามหน้าอย่างรวดเร็วและยัดมันเข้าไปในอกของนางเหมือนสิ่งล้ำค่าหนึ่ง "ขอบคุณซื่อจื่อเฟย ต่อไปมีอะไรที่ต้องการให้ช่วยบอกมาได้เลย ข้าจะภารกิจอันพึงปฏิบัติโดยไม่สามารถบอกปัดได้!"

“ได้ งั้นข้าก็ไม่เกรงใจกับเจ้าแล้ว!”

เมื่อมองดูองค์หญิงหนานชวนจากไป หยุนถิงก็หันไปมองจวินหย่วนโยว "ท่านพี่ พวกข้าออกมานานมากแล้ว กลับแคว้นต้าเยียนกันเถอะ"

"ตามที่เจ้ากล่าว!" Jจวินหย่วนโยวกล่าว

ไม่ถึงเวลาหนึ่งก้านธูป หลิงเฟิงและคนอื่นๆก็เก็บข้าวของและใส่ไว้บนรถม้าเสร็จ หยุนถิงและพรรคพวกก็นั่งรถม้าแล้วจากไป

พิธีขึ้นครองราชย์ของเริ่นเซวียนเอ๋อร์จัดขึ้นในวันนี้ ซึ่งทำให้ทั่วทั้งแคว้นเทียนจิ่วตกตะลึงกันไปหมด เพราะสตรีขึ้นครองราชย์นั้นเป็นเรื่องที่มิเคยมีมาก่อน

ในวันที่จักรพรรดิองค์ใหม่เสด็จขึ้นครองราชย์ ก็ได้ทรงประกาศใช้นโยบายใหม่ ๆ หลายข้อ เกษตรกรทุกคนได้รับการยกเว้นภาษีเป็นเวลาสามปี สนับสนุนให้ทำการค้าขาย นักธุรกิจทุกคนจะได้รับการสนับสนุนและเงินอุดหนุนจากราชสำนัก ถ้าไม่รู้จะทำการค้าขายเล็กๆน้อยๆอะไร ก็สามารถเข้าร่วมได้ เข้าร่วมโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายแถมยังจะสอนกลวิธีการทำการค้าขายด้วย-----

ทันทีที่นโยบายเอื้อประโยชน์ประชาชนเช่นนี้ออกมา คนทั้งแว่นแคว้นต่างก็ตกตะลึงกันหมด ผู้คนปรบมือว่าดี ไม่มีผู้ใดสงสัยฐานะของจักรพรรดิหญิงองค์ใหม่ท่านนี้อีกต่อไป แต่กลับนับถือและชื่นชมจักรพรรดิองค์ใหม่เป็นอย่างยิ่ง

นายพลและทหารของกองทัพล้วนเป็นคนที่ติดตามเซ่อเจิ้งอ๋องมาก่อน เนื่องจากเซ่อเจิ้งอ๋องช่วยองค์หญิงสามบริหารราชการแผ่นดิน เหล่านายพลและทหารย่อมไม่สงสัยอยู่แล้ว

แต่ก็อาจมีทหารบางส่วนที่ไม่พอใจอยู่บ้าง แม้ว่าองค์หญิงสามจะมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่จะเป็นผู้นำของแคว้นหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ยิ่งนัก

หยุนถิงให้ส่งคนไปขนกล่องขนาดใหญ่ห้ากล่องไปยังค่ายทหารโดยตรง ด้านในเต็มไปด้วยอาวุธที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน องครักษ์ลับแสดงพลังของอาวุธให้พวกเขาเห็น ณ จุดนั้นทันที เหล่าทหารต่างก็ตกตะลึงกันหมด

“นี่เป็นสิ่งที่องค์หญิงสามส่งให้พวกเจ้า นี่คือพิมพ์เขียวของอาวุธ สร้างตามพิมพ์เขียว ทุกคนล้วนมีส่วน!” องครักษ์ลับทิ้งประโยคหนึ่งไว้แล้วจากไป

เดิมที่ทหารเหล่าที่สงสัยเริ่นเซวียนเอ๋อร์นั้น ต่างก็ตกตะลึงกับพลังของอาวุธนั้นกันหมด และไม่กล้าสงสัยอีกต่อไป

วันนี้ เริ่นเซวียนเอ๋อร์จัดพิธีขึ้นครองราชย์ โดยมีพิธีที่ซับซ้อนหลายประการ และเมื่อนางว่างอีกทีก็ค่ำแล้ว

เดิมที นางอยากให้คนไปแจ้งหยุนถิงและคนอื่นๆ เพื่อที่จะได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับพวกเขา แต่ก็ได้ยินกู้จิ่วเยวียนบอกว่าหยุนถิงพวกเขาจากไปแล้ว ริ่นเซวียนเอ๋อร์รู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก

เพื่อนแท้จริงก็คือคนที่คอยให้ความช่วยเหลือ ยามที่เจ้าลำบากและต้องการที่สุด บุญคุณนี้ เริ่นเซวียนเอ๋อร์จะจดจำไว้ในใจตลอดไป