จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 716

แต่โม่ฉือหานยังไม่ทันได้โล่งใจ ในป่าไม่ไกลก็มีเสียงเคลื่อนไหวขึ้นมา

สีหน้าโม่ฉือหานมืดมนอย่างมาก ในมือถือดาบไว้ค่อนข้างแรง

แย่ที่สุด ตัวบ้าอะไรมาอีก

จู่ๆ ค้างคาวมากมายบินมาโจมตี

“ทุกคนระวัง” โม่ฉือหานตะโกนพูดขึ้น สีหน้ายิ่งเคร่งขรึมขึ้นมา ปกติค้างคาวออกหากินตอนกลางคืน ทำไมถึงมาปรากฏตอนกลางวัน น่าแปลกประหลาดยิ่งนัก

นายพลคนอื่นกับพวกทหารต่างตกใจมาก เพิ่งผ่านการเจองูมาเมื่อกี้ ตอนนี้ก็มาเจอค้างคาว ช่างโชคร้ายจริงๆ

“อ้าก รีบหนีเร็ว ทุกคนรีบหนีเร็วๆ” ทหารคนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นมา

ทหารคนอื่นกับพวกนายพลต่างก็กระวนกระวาย พวกเขายังไม่ทันได้ชักดาบ ค้างคาวพวกนั้นก็พุ่งมาโจมตีพวกเขาแล้ว

ทุกคนกรีดร้องเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง สิ้นหวังกับการที่จะมีชีวิตอยู่ อยากหลบก็ไม่มีที่จะให้หลบ หลายคนถูกค้างคาวโจมตีล้มนอนกลิ้งกับพื้น

แม้แต่โม่ฉือหานก็ถูกค้างคาวตัวหนึ่งกัด ยังกัดถูกตรงคอพอดี

เขาเจ็บปวดจนขมวดคิ้ว ดาบในมือรีบตวัดมา ฟันค้างคาวตัวนั้นขาดเป็นสองท่อน

แต่ตรงคอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง โม่ฉือหานขมวดคิ้วแน่น เหลือบมองเห็นแม่น้ำที่อยู่ไม่ไกล โม่ฉือหานรู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที

“ทุกคนรีบไปที่แม่น้ำ”

ทุกคนได้ยินแบบนี้ ก็อดกลั้นความเจ็บปวด หลบเลี่ยงค้างคาวแล้วรีบไปที่แม่น้ำ

ส่วนโม่ฉือชิงใช้วิชาตัวเบากระโดดลอยไปที่แม่น้ำ พร้อมมุดหัวลงไปในน้ำ

เดิมค้างคาวที่จู่โจมเขา ทำได้เพียงบินวนบนผิวน้ำไม่กี่รอบ สุดท้ายก็บินจากไป

เมื่อคนอื่นเห็น ต่างก็รีบวิ่งไปยังแม่น้ำนั่นอย่างสุดชีวิต จากนั้นก็กระโดดลงน้ำ จึงค่อยหลุดพ้นจากการโจมตีของค้างคาว

หยุนเสี่ยวลิ่วที่หลบซ่อนตัวอยู่เห็นภาพนี้ ก็พูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่ง่ายที่จะได้เห็นหลีอ๋องตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ หากพี่สาวใหญ่ได้เห็นก็ยิ่งดี”

“สิ่งที่เจ้ากระทำพวกนี้ ทหารองครักษ์ได้ไปกราบทูลรายงานฮ่องเต้แล้ว ถึงตอนนั้นถิงเอ๋อร์ก็จะต้องรู้แน่” หยุนไห่เทียนพูดขึ้นมา

“พี่ชายใหญ่พูดถูก พวกเราจะต้องทำให้หลีอ๋องมีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ยาก จนอยากตายก็ตายไม่ได้” หยุนเสี่ยวลิ่วพูดขึ้นมาอย่างสะใจ

เสี่ยวอันจื่อเก็บขลุ่ย เมื่อกี้เขาเป็นคนควบคุมค้างคาว ก่อนหน้านี้เขาควบคุมอินทรีทอง ต่อมาเสี่ยวอันจื่อก็เริ่มฝึกฝนควบคุมนก ตอนนี้มีความเชี่ยวชาญแล้ว

“เจ้าหกพูดถูก คนที่เคยทำร้ายคุณหนูใหญ่ จะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด” เสี่ยวอันจื่อเห็นด้วย

“งั้นเราจัดการต่อ”

“พวกเจ้าทั้งสองต่างลงมือแล้ว ตอนนี้ถึงคราวข้าแล้ว” หยุนไห่เทียนพูดพร้อมกับหยิบผ้าดำขึ้นมาคลุมหน้า

“ดีเลย งั้นเราสองคนรอดูความสนุก” หยุนเสี่ยวลิ่วพูดขึ้นมา

ในที่สุดโม่ฉือหานที่อยู่ในน้ำก็หลุดพ้นจากค้างคาว จากนั้นก็ออกมาจากน้ำ เปียกไปหมดทั้งตัว เส้นผมก็เปียกหมด สภาพย่ำแย่อย่างที่สุด

และตรงคอของเขาก็บวมอย่างมาก ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า เป็นเหมือนดั่งถังน้ำ ตลกขบขันที่สุด

โม่ฉือหานเพิ่งได้ออกมาหายใจ จู่ๆก็มีคนสวมชุดดำคนหนึ่งพุ่งมีโจมตี

โม่ฉือหานรีบหลบ แต่คนคนนั้นดุเดือดมาก จู่โจมตรงส่วนสำคัญ โม่ฉือหานต่อสู้กับหยุนไห่เทียนขึ้นมาทันที