ประโยคเดียว ทำเอาทั่วทั้งร้านเนื้อย่างตกตะลึงกันหมด โดยเฉพาะคนที่รับประทานอาหารอยู่ที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง ต่างก็ตกใจกลัวจนถอยออกไปอย่างไกลเลย
แต่พวกเขาก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้จากไป เพียงแค่มุงดูอยู่ในไม่ใกล้ไม่ไกล
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าจะตายเพราะกินเนื้อย่างจริง?” หนึ่งในผู้มุงดูคนหนึ่งพูด
“เป็นไปไม่ได้ ร้านเนื้อย่างของคุณหนูสามเปิดมานานขนาดนี้แล้ว ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย ต้องเป็นเพราะคนคนนี้มีปัญหาอย่างแน่นอน”
“เขากินเนื้อย่างไปถึงได้เป็นแบบนี้ หากเจ้าจะบอกว่าเนื้อย่างนี้ไม่มีปัญหา ข้าไม่เชื่อ”
“งั้นเจ้าก็กินเหมือนกันนี่นา ทำไมไม่เห็นเจ้าเป็นไร?”
ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ดุเดือดของผู้คน ผู้จัดการร้านก็ตั้งสติได้ในทันที "เด็กๆ ไปเชิญหมอมา แจ้งให้คุณหนูสาม คนอื่นๆห้ามเข้าใกล้"
บ่าวรับใช้ชายสองสามคนรีบมาในทันที กั้นอยู่ตรงหน้าของผู้มุงดูเหล่านั้น เว้นที่ว่างหนึ่งออกมา
หยุนซูที่อยู่ในหลังลานได้ยินเช่นนี้ ก็รีบมาทันที เมื่อเห็นคนที่นอนน้ำลายฟูมปากอยู่บนพื้น หยุนซูเองก็ตกตะลึงยิ่งนัก
“เป็นอย่างนี้ได้อย่างไร ไปหาพี่ใหญ่ข้าเร็ว” หยุนซูพูด
“ขอรับ!” บ่าวรับใช้ชายคนหนึ่งรีบไปทันที
คนที่ล้มลงกับพื้นชักไปทั้งตัว พูดไม่ออก และน้ำลายฟูมปาก ทำเอาคนดูตกใจกลัวกันหมด
หยุนซูไม่รู้ทักษะทางการแพทย์ ก็ไม่กล้าไปขยับเขาไปมั่ว กลัวตัวเองจะยิ่งช่วยยิ่งยุ่ง บรรยากาศในร้านเนื้อย่างตึงเครียดยิ่งนัก คนอื่นๆจะไปมีอารมณ์กินเนื้อย่างได้อย่างไร ต่างก็มุงมาดูกันหมด
ท่ามกลางฝูงชนนอกร้าน สาวใช้ขององค์หญิงห้าเห็นฉากนี้ มุมปากมีความได้ใจ คราวนี้คุณหนูซูตายแน่เลย
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ คนเยอะจัง เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เสียงหนึ่งที่สงสัยดังขึ้น
ทุกคนต่างก็หลีกทางให้ และหยุนซูที่กำลังรีบร้อนก็เห็นชายในชุดคลุมสีฟ้า หน้าตาหล่อเหลา สง่างามกำลังเดินเข้าไปอย่างอยากรู้อยากเห็น
ข้างหลังเขา ตามด้วยหมอหลวงคนหนึ่ง
“เสียนอ๋อง?” หยุนซูขมวดคิ้ว
เขามาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร
“เสด็จแม่ของข้าป่วยหนัก ข้าได้เชิญหมอหลวงไปรักษาให้เสด็จแม่ บังเอิญผ่านมาที่นี่จึงมาดูหน่อย มีอะไรต้องการให้ข้าช่วยบอกมาได้เลย!” เสียนอ๋องพูดอย่างถ่อมตนและมีมารยาท
“โปรดท่านอ๋องให้หมอหลวงท่านนี้ช่วยรักษาด้วย คนคนนี้กินของที่ร้านข้า จู่ๆก็เกิดเรื่องขึ้น ข้าได้ให้คนไปเชิญพี่ใหญ่ของข้าแล้ว แต่ก่อนนางจะมาถึงก็ยังต้องใช้เวลาหน่อย หมอหลวงโปรดช่วยด้วย!” หยุนซูคำนับทันที
"คุณหนูซูเกรงใจเกินไปแล้ว หมอหลวงหวัง เจ้าไปดูหน่อย!" เสียนอ๋องกล่าว
"พ่ะย่ะค่ะ!" หมอหลวงหวังรีบวิ่งไปทันที และทำการตรวจดูให้คนคนนั้น
เมื่อทุกคนเห็นเสียนอ๋องกับหมอหลวงหวังอยู่ ก็รู้สึกโล่งใจในทันที ต่างก็มุงเข้ามาดู
“คุณหนูสามไม่ต้องเป็นห่วง ทักษะทางการแพทย์ของหมอหลวงหวังนั้นยอดเยี่ยม ต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน” เสียนอ๋องพูดปลอบโยน
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น” หยุนซูกังวลยิ่งนัก อยู่ดีๆทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้
หมอหลวงหวังทำการตรรจและรักษาให้คนคนนั้น หลังจากตรวจเสร็จแล้วก็จับชีพจร จากนั้นจึงค่อยพูดว่า "คนคนนี้อาหารเป็นพิษ บวกกับตัวเขาเองก็เป็นโรคลมบ้าหมูอยู่แล้ว ถึงได้ชักแบบนี้ ข้าจะทำการฝังเข็มให้เขา หากช้ากว่านี้เกรงว่าอาจเสียชีวิตได้"
ทุกคนตกตะลึง "อาหารเป็นพิษ นั่นก็เป็นเพราะกินเนื้อย่างนะสิ?" คนหนึ่งพูด
หมอหลวงหวังก็บอกแล้ว ทีนี้ทุกคนต่างก็หันไปมองเนื้อย่างบนโต๊ะด้วยความสงสัย
สีหน้าของหยุนซูแย่มาก นางก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ ทีนี้อธิบายไม่ชัดเจนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนางข้ามพิภพ
อัพต่อด้วยจ้า...
รอตอนต่อจ้า...
แต่ละบทที่่อ่านแล้ว ควรมีสีหรือเครื่องหมายที่แตกต่างกัน ผู้อ่านจะได้ทราบว่าเรืื่องนี้อ่านไปถึงบทไหนแล้ว...
รำคานโฆษณาที่เลื่อนเข้ามา เข้าใจได้ว่าต้องหารายได้ แต่ควรนำไปวางไว้ด้านล่างสุด ไม่ด้านซ้ายก็ด้านขวา จะได้ไม่เสียอารมณ์ในการอ่าน ปกติโฆษณาที่อยู่ระหว่างหน้าก็ใหญ่และมากอยู่แล้ว...
ขอร้องทงทีมงานช่วยอัพเดทจนจบด้วยนะคะ😭😭😭😭😭...
เรื่องนี้ทางทีมงานจะอัพเดทต่อมั้ยค่ะ😭...
รอตอนใหม่อยู่นะคะ😭🙏🏻...
เมื่อไหร่จะอัพเพิ่มค่ะหายไปเป็นเดือนแล้วนะ...
รอค่ะ ตามเรื่องนี้มานานมาก อัพตอนต่อจาก 1070 ให้หน่อยค่ะ...
สนุกมากค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะรบกวนลงต่อให้จบด้วยค่ะ กำลังสนุก...