จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 799

เหล่าศิษย์เห็นภาพนี้พากันอึ้งตะลึงอยู่นานก็ไม่ได้สติกลับมาสักที

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ นี่คือสำนักหมอเทวดานะ สำนักที่ดีที่สุดที่เรียนวิชาแพทย์ของเขตทะเลนิรนาม จะโหดร้ายนองเลือดเช่นนี้!” ศิษย์คนหนึ่งทนไม่ไหวพูดออกมา

“นี่มันเอาคนเป็นมาทำยาฝึกกู่นี่นา ต่อไปหากพวกเราโดนขังอยู่ที่นี่ ก็เท่ากับอยู่มิสู้ตายน่ะสิ!”

“อาจารย์ช่างชั่วร้ายยิ่งนัก เสียแรงที่ก่อนหน้านี้ข้าเลื่อมใสเขายิ่งนัก นี่มันโยนพวกเราเข้ากองไฟชัดๆ!”

“สำนักหมอเทวดานี่สัตว์เดรัจฉานในคราบคนชัดๆ ทำกับคนเป็นอย่างทารุณเช่นนี้ ไม่คู่ควรเป็นคนด้วยซ้ำ!”

“แต่ตอนนี้พวกเราถูกพิษแล้ว จะทำอย่างไรดี?”

ทุกคนต่างหันมองโอจื่อโฝวราวกับมดที่กำลังดิ้นพล่านในกะทะร้อนทันที

ต่อให้ในหมู่ศิษย์จะมีหลายคนนักที่เป็นคนสนิทของผู้อาวุโสอวี๋ ก่อนหน้านี้พวกเขายังสงสัยว่าโอจื่อโฝวกุเรื่องขึ้น แต่พอเห็นภาพนองเลือดเช่นนี้แล้ว คนสนิทเหล่านั้นก็แตกตื่นทันที

เพราะเรื่องมันเกี่ยวกับความเป็นความตายของพวกเขา

“ศิษย์พี่ใหญ่ ก่อนหน้านี้มีเรื่องกันไป ข้ามีตาหามีแววไม่เอง ขอร้องท่านช่วยถอนพิษให้พวกเราด้วย ชี้หนทางรอดให้พวกเราด้วย!” ศิษย์คนหนึ่งในนั้นบอกอย่างรู้สึกผิด

“ขอศิษย์พี่ใหญ่ช่วยพวกเราด้วย!” เหล่าศิษย์พากันอ้อนวอน

ในเมื่อโอจื่อโฝวรู้เรื่องทั้งหมด และยังบอกทุกอย่างแก่ทุกคน วินาทีนี้ย่อมกลายเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของทุกคนไปโดยปริยาย

“ห้องของอาจารย์มีห้องลับห้องหนึ่ง ในนั้นเก็บยาไว้มากมายนัก บางทีอาจจะมียาถอนพิษ แต่ว่าในนั้นมีหนอนกู่และหนอนพิษมากมายนัก อีกครู่ทุกคนเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังฟังคำสั่งข้าล่ะ!” โอจื่อโฝวแค่นเสียงเย็น

ในเมื่ออาจารย์ใจร้ายก่อน ดังนั้นก็อย่าหาว่าตนไร้น้ำใจล่ะ

“พร้อมเชื่อฟังศิษย์พี่ใหญ่ขอรับ!” ทุกคนเห็นด้วยกันอย่างพร้อมเพรียง

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกคนช่วยพวกเขาออกมากันเถอะ พวกเขาเคยเป็นศิษย์ร่วมสำนักของเรา และก็เป็นศิษย์ของสำนักหมอเทวดาเหมือนกัน ล้วนเป็นอาจารย์ที่ทำให้พวกเขาเป็นเช่นนี้!” หายากนักที่โอจื่อโฝวพูดจาดีเช่นนี้

หากเป็นเมื่อก่อน ใครจะเป็นจะตายเกี่ยวอะไรกับเขากัน แต่เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของโลกและความโหดร้ายของมนุษย์ในหลายวันนี้ ทำให้เขาเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของผู้อาวุโสอวี๋ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเมื่อก่อนตนนั้นโง่งมแค่ไหน

“ใช่ แต่หนอนมากมายบนตัวพวกเขานัก หนอนพวกนี้คือหนอนกู่กระมัง?” ทุกคนเริ่มสงสัย

“ข้ามียาไล่หนอนกู่!” จิ่วฟ่างบอก รีบพูดสถานที่ออกมา และให้คนไปนำมา

โชคดีที่หยุนถิงคาดเดาเหตุการณ์ไว้ก่อนแล้ว เลยเหลือไว้ให้เขามากนัก

ทุกคนช่วยศิษย์ในคุก และตามโอจื่อโฝวไปห้องลับของผู้อาวุโสอวี๋อีก ใช้ประโยชน์จากผงยาขับไล่หนอนกู่ที่หยุนถิงเหลือไว้ วางยาหนอนกู่เหล่านั้นตายหมด โอจื่อโฝวเจอยาถอนพิษในห้องลับจริงๆ

เขาแบ่งให้คนทั้งหมด ศิษย์ที่เข้าสำนักใหม่คนละเม็ด คนที่อยู่มานานหน่อยก็สองหรือสามเม็ด ทุกคนพากันกินเข้าไปหมด ไม่นานพิษบนแขนก็โดนกำจัดไป

“ขอบคุณศิษย์พี่ใหญ่ที่ช่วยชีวิต!” ทุกคนซาบซึ้งในตัวโอจื่อโฝวยิ่งนัก

วินาทีนี้เห็นทุกคนขอบคุณตนจากใจจริงแล้ว โอจื่อโฝวรู้สึกตื้นตันใจนัก

ในที่สุด ตนก็ได้เป็นคนดีกับเขาสักครั้งหนึ่ง

“ในเมื่อพิษของทุกคนถูกถอนไปหมดแล้ว รีบไปกันเถอะ หากอาจารย์กลับมารู้เรื่องทั้งหมด ต้องฆ่าพวกเจ้าปิดปากแน่!” โอจื่อโฝวบอก

ศิษย์ทั้งหมดได้ยินดังนั้นก็ตกใจยิ่งนัก ในหมู่พวกเขามีหลายคนรับหน้าที่รับส่งศิษย์อยู่แล้ว คุ้นเคยเส้นทางทางน้ำดี รีบพาทุกคนจากไปทันที

ผางซิงและโจวปู้เองก็ตามคนส่วนใหญ่ไปเช่นกัน หากมิใช่ศิษย์พี่ใหญ่เปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของอาจารย์ น่ากลัวว่าจนตายพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเรือนอวี๋จะชั่วร้ายปานนี้

ศิษย์ตระกูลโอสองคนที่พึ่งส่งมาใหม่ก็ตกใจไม่น้อย พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้เข้ามายังสำนักหมอเทวดาเพื่อมาเชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูล แต่ไม่คิดเลยว่าสำนักหมอเทวดาจะเป็นเช่นนี้ ตีให้ตายพวกเขาก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ รีบตามทุกคนไปทันที

พอเห็นทุกคนจากไป โอจื่อโฝวไม่ได้ตามไป กลับหมุนตัวเดินกลับเข้าไปข้างใน

“เจ้าไม่ไปรึ?” จิ่วฟ่างถามเสียงเย็นจากด้านหลัง