จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 805

ผู้อาวุโสอวี๋ถลึงตาโต ตกใจแทบตาย เขาดิ้นรนอยากจะหลบออกไป ร้องขอความเมตตา ตะโกนอย่างสุดชีวิต แต่กลับทำได้แค่อ้าปากไม่หยุด ส่งเสียงออกมาไม่ได้ ความหวาดกลัวและความตื่นตระหนกบนใบหน้าสมจริงเช่นนี้

เขาฝีกวิชากู่มาหลายปี ย่อมรู้อยู่แล้วว่าหนอนกู่ผีเสื้อโลหิตคือหนอนกู่ที่มีพิษที่สุด โหดเหี้ยมที่สุด ทำให้คนรู้สึกตายทั้งเป็นมากที่สุดในจำนวนหนอนกู่

ไม่อย่างนั้น เขาก็ไม่ยืนกรานที่จะจับตัวจิ่นฉิงไปฝึกวิชากู่ ทั้งๆที่รู้ว่าจิ่วฟ่างให้ความสำคัญต่อจิ่นฉิง

ให้ตายอย่างไรผู้อาวุโสอวี๋ก็คิดไม่ถึงว่า ตัวเองฝึกวิชากู่มาทั้งชีวิต สุดท้ายกลับถูกพิษกู่ที่ตัวเองฝึก

เขามองไปทางหยุนถิงอย่างวิงวอน ขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต แต่หยุนถิงไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ

หนอนกู่ผีเสื้อโลหิตสามตัวนั่นคลานเข้าไปในบาดแผลของผู้อาวุโสอวี๋ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า พริบตาเดียวก็เข้าไปในร่างกายของเขา เขาเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยวไปหมด

หยุนถิงถึงได้หยิบเข็มเงินที่แทงจุดใบ้ของเขาออก “อย่างไรเจ้ากับข้าก็เคยเป็นศิษย์อาจารย์ เจ้าน่าจะมีคำพูดอยากจะพูดกับข้าใช่ไหม!”

“รีบช่วยข้าเร็ว ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ควรใช้เจ้าเป็นร่างฝึกกู่ในการฝึกวิชากู่ เป็นเพราะข้าสมควรตายเอง ข้ามีตาหามีแววไม่ ขอร้องเจ้ารีบช่วยข้าเร็ว ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไรข้าล้วนรับปากเจ้าทั้งนั้น” ผู้อาวุโสอวี๋ร้องขอความเมตตาทันที

เพราะว่าเป็นห้องลับ หน้าประตูก็มีประตูหินขนาดใหญ่ปิดผนึกเอาไว้ ไม่ว่าคนข้างในจะร้องโหยหวนอย่างไร คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ยินอยู่ดี มิเช่นนั้นฮูหยินเจ้าทะเลเซียวหรูซื่อก็ไม่วางใจเช่นนี้

“ไอ๊หยา นี่ยังใช่อาจารย์ที่ทำท่าทางเยาะเย้ยถากถางข้าเมื่อครู่นี้อยู่หรือ ท่านเป็นถึงผู้อาวุโสอวี๋แห่งสำนักหมอเทวดาเชียวนะ แสร้งทำเป็นอ่อนน้อมต่อข้าเช่นนี้ ช่างลำบากท่านแล้วจริงๆ!” หยุนถิงกล่าวเยาะเย้ย

สีหน้าของผู้อาวุโสอวี๋ไม่น่าดูสุดขีด กระดากอายอย่างยิ่ง นึกถึงความได้ใจและคิดว่าแผนการบรรลุผลเมื่อครู่ของตัวเอง เวลานี้ก็ถูกตบหน้าอย่างแรงจริงๆ

แต่เขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ภายในร่างกายก็มีหนอนกู่ผีเสื้อโลหิตอีก หากในเวลาครึ่งก้านธูปไม่นำหนอนกู่ผีเสื้อโลหิตออกมา รอให้พวกมันรวมกับเลือดของตัวเองเมื่อไหร่ เช่นนั้นเขาก็จะตายทั้งเป็นจริงๆ ดังนั้นผู้อาวุโสอวี๋จึงได้แต่ยอมอ่อนข้อเท่านั้น

“ถิงหยุนอาจารย์ผิดไปแล้ว เป็นเพราะอาจารย์เลอะเลือนไป แต่หากอาจารย์ไม่ทำตามคำสั่งของฮูหยินเจ้าทะเล คนที่จะตายก็จะเป็นอาจารย์ ชีวิตนี้อาจารย์ฝึกกู่มานับไม่ถ้วน มีหนอนกู่ที่ล้ำค่ามากมาย แล้วก็ยังมียาโอสถ ขอเพียงเจ้าต้องการ ทั้งหมดนั่นให้เจ้าหมดเลย!” ผู้อาวุโสอวี๋เผยไพ่ตายออกมา

“อาจารย์กำลังพูดถึงยาโอสถและหนอนกู่ในห้องลับที่อยู่ในเรือนของท่านใช่ไหม ของพวกนั้นล้ำค่ามากจริงๆ ดังนั้นข้าจึงฉวยโอกาสตอนที่เจ้าสอนฝึกวิชากู่เอามันไปหมดแล้ว

ตอนนี้ห้องลับของเจ้า ไม่เหลืออะไรแล้ว อีกอย่างนับตั้งแต่นาทีที่ข้าขึ้นเรือออกจากเรือนอวี๋ ศิษย์พี่จิ่วฟ่างก็ช่วยจิ่นฉิงไปแล้ว

และศิษย์พี่ใหญ่โอจื่อโฝวก็น่าจะพาลูกศิษย์เหล่านั้นไปที่เขตต้องห้ามหลังเขาของเรือนอวี๋ เปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงที่โหดเหี้ยมอำมหิตของเจ้าแล้ว ส่วนพิษที่เจ้าวางในอาหาร ข้าก็ได้ให้ยาถอนพิษแก่ศิษย์พี่จิ่วฟ่างแล้ว

เรือนอวี๋ของเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าวางแผนมานานหลายปี ทางหนีทีไล่ทุกอย่างที่เจ้าเตรียมเอาไว้ให้ตัวเอง ล้วนถูกลูกศิษย์สองคนของเจ้าจุดไฟเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านแล้ว!” หยุนถิงกล่าวเย้ยหยัน

คนทั้งคนของผู้อาวุโสอวี๋ชะงักงันไป “ไม่ จิ่วฟ่างกับจื่อโฝวไม่มีวันทรยศข้าเด็ดขาด! จิ่วฟ่างติดตามข้ามาที่เกาะเทียนหลงแล้วแท้ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างนี่ล้วนเป็นแผนร้ายของเจ้า หรือว่าจิ่วฟ่างคนนั้นคือตัวปลอม?”

“เจ้าพูดถูกแล้ว จิ่วฟ่างคือตัวปลอมจริงๆ เจ้าจับตัวคนที่ศิษย์พี่จิ่วฟ่างให้ความสำคัญที่สุดมาฝึกวิชากู่ เจ้าคิดว่านาทีที่เขาเห็นจิ่นฉิง ยังจะสามารถทำงานให้เจ้าต่ออีกหรือ

มีคืนหนึ่งในห้องของเจ้ามีหัวขโมยโผล่มา วันรุ่งขึ้นเจ้ากลับพบว่าโอจื่อโฝวผิดปกติ ก็เลยนำเขาไปทิ้งที่หลังเขาทันที

ความจริงหัวขโมยในคืนนั้นก็คือจิ่วฟ่าง และโอจื่อโฝวก็แค่ถูกข้าป้อนยาบางอย่างไปเท่านั้น ข้าก็แค่ต้องการให้พวกเขาเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้า!”

คำพูดทุกคำของหยุนถิงกล่าวออกมาจากสละสลวย บดขยี้ฟางเส้นสุดท้ายในใจของผู้อาวุโสอวี๋ไปอย่างสิ้นเชิง

ผู้อาวุโสอวี๋ที่เดิมทียังมีความหวังเล็กน้อยชะงักงันไปในชั่วพริบตา ทรุดตัวอยู่บนพื้น ใบหน้าราวกับขี้เถ้าที่ดับมอดแล้ว

“ไอ้สารเลวที่สมควรตายอย่างเจ้า ที่แท้เจ้าก็เป็นคนวางแผนทุกสิ่งทุกอย่างนี่ เจ้าถึงกับร่วมมือกับจิ่วฟ่างมาหลอกลวงข้า ฉินเจี่ยที่สมควรตายนี่ ข้าจะไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด!” ผู้อาวุโสอวี๋โกรธจนพูดจาสะเปะสะปะ