จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 834

“หากข้ากลัว ก็ไม่โยนดอกไม้ของนางลงไปหรอก เจ้าน่าจะรู้นะว่า ในใจข้ามีเพียงเจ้าเท่านั้น!” จวินหย่วนโยวตอบออกมาอย่างเปิดเผย

คำสารภาพรักอย่างเปิดเผยเช่นนี้มีเพียงจวินหย่วนโยวที่พูดออกมาได้ แต่หยุนถิงกลับรู้สึกลื่นหูนัก

“สามีของข้า ใครก็อย่าหวังจะหมายมาด” หยุนถิงพูดอย่างพอใจ

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว เหนื่อยมานานขนาดนี้ พวกเราพักผ่อนเถอะ” จวินหย่วนโยวบอก โอบหยุนถิงเข้าอ้อมกอด

หยุนถิงมีสีหน้าเขินอาย “แต่ข้าไม่อยากนอน ทำยังไงดี?”

“งั้นก็นอนเป็นเพื่อนข้า” จวินหย่วนโยวอุ้มหยุนถิงขึ้นมาเอาดื้อๆ มุ่งตรงไปทางเตียง

เขาวางหยุนถิงลงบนเตียง ถอดเสื้อนอกออกพลางนอนลง และยื่นมือรั้งหยุนถิงมาไว้ในอ้อมกอด คลุมผ้าห่มให้ จากนั้นก็หลับตาลง

สองวันมานี้จวินหย่วนโยวเองก็เหนื่อยมากเช่นกัน หยุนถิงยุ่ง เขาก็คอยอยู่เป็นเพื่อนข้างๆ อยู่เป็นเพื่อนก็เหนื่อยมากนะ

ฟังเสียงลมหายใจหนักหน่วงของเขา หยุนถิงรู้ว่าเขาเหนื่อยมากจริงๆ นางดมกลิ่นใสสะอาดเฉพาะตัวของจวินหย่วนโยวแล้ว หยุนถิงก็หลับตามไป

เพียงแต่ทั้งคู่หลับจนถึงกลางดึก จู่ๆก็โดนเคาะประตูปลุกกลางดึก

“ศิษย์พี่จิ่วฟ่าง ศิษย์พี่จิ่วฟ่างเกิดเรื่องแล้ว!” ด้านนอกประตู ศิษย์คนหนึ่งตะโกนอย่างร้อนรน

จวินหย่วนโยวที่หลับอยู่พลันเบิกตาโพล่งขึ้นมา สีหน้าไม่ค่อยพอใจ เวลานี้ใครกันที่หาเรื่องตาย กล้ามารบกวนการพักผ่อนของถิงเอ๋อร์

“ท่านพี่ไปดูเถอะ ไม่แน่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ” หยุนถิงที่สะลึมสะลือบอกออกมา

“ได้ ข้าไปดูหน่อย เจ้านอนต่อเถอะ” จวินหย่วนโยวลุกขึ้นใส่เสื้อคลุม และเดินออกไป

ประตูห้องเปิดออกพอดี ยังไม่ทันรอให้จวินหย่วนโยวเอ่ยปาก ศิษย์ด้านนอกคนนั้นก็น้ำลายฟูมปากทันที “ศิษย์พี่จิ่วฟ่าง ช่วย ช่วยข้าด้วย!”

ต่อให้จวินหย่วนโยวไม่ชอบความสกปรกแค่ไหน เห็นคนมาสลบตรงหน้าก็ยังยื่นมือไปพยุงเขาไว้

หยุนถิงที่อยู่บนเตียงได้ยินเช่นกัน ตื่นฉับพลัน รีบพุ่งลงจากเตียง ยังไม่ทันใส่เสื้อคลุม ก็รีบจับชีพจรศิษย์คนนั้นทันที

“ไม่ได้การ เขาถูกพิษ พิษร้ายนัก รีบพยุงเขาเข้ามาเร็ว” หยุนถิงรีบควักยาถอนพิษขวดหนึ่งออกมาจากในมิติ เทออกมาหนึ่งเม็ดให้เขากินลงไป

หยุนถิงหยิบเข็มเงินออกมาตรวจดูน้ำลายที่ฟูมปากของคนผู้นั้น และเปิดตาเขาขึ้นดู พลางยื่นมือไปบีบปากเขาอ้าออกดมดู สีหน้าไม่น่าดูขั้นสุด

“ถิงเอ๋อร์ เจ้าทำอะไรน่ะ?” สีหน้าจวินหย่วนโยวเย็นชาลงทันที

ไม่ว่าชายคนไหนเห็นเมียตนดมปากชายอื่น ก็รับไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

“ข้าแค่อยากแน่ใจว่าเขาถูกพิษอะไร เขาโดนชีโถวอูพิษนี้ร้ายนัก กินลงไปไม่ถึงหนึ่งวันต้องตายแน่ๆ แถมยังหายากนัก ปกติมักจะอยู่ในทะเล”

พอพูดถึงตรงนี้ สายตาหยุนถิงชะงัก นางเดาได้แล้ว่วาใครวางยาพิษ

“พึ่งบอกว่าอาจจะมาหาเรื่องท่าน ผ่านไปไม่ถึงคืนก็แก้แค้นท่านแล้ว วี่รั่วยีผู้นี้ช่างเจ้าคิดเจ้าแค้นชั่วร้ายเสียจริง นี่กล้าเอาชีวิตคนมาล้อเล่น!”

จวินหย่วนโยวเองก็ไม่คิดว่า วี่รั่วยีจะเร็วขนาดนี้ “พวกเขาเดือดร้อนก็เพราะข้า ถิงเอ๋อร์ เจ้าช่วยพวกเขาถอนพิษเถอะ”

“วางใจเถอะ ข้ายังไม่ถึงขั้นพบเจอแล้วไม่ช่วย ข้าคิดว่าการที่นางทำอย่างนี้ น่าจะเป็นเพราะอยากโยนความผิดให้ท่าน ตอนนี้ข้าจะปรุงยาถอนพิษละ”

หยุนถิงพูดพลางใช้สติเข้าไปในมิติ แลผสมยาถอนพิษกับยาถอนพิษหลายอย่างเข้าร่วมกัน ปรุงยาออกมา

ไม่นาน ยาถอนพิษสองขวดใหญ่ก็ทำเสร็จ

“ท่านพี่ พวกเราสองคนคนละขวด รีบจัดการเถิด จะให้แผนการร้ายของนางสำเร็จไม่ได้!” หยุนถิงยื่นมาให้หนึ่งขวด