จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 835

“อันที่จริงข้าเป็นคนที่ผู้อาวุโสอวี๋ให้มาอยู่ในเรือนตะวันตก เพื่อคอยคุ้มครองความปลอดภัยของทุกคนอย่างลับๆ” หยุนถิงอธิบาย

หากบอกความผิดของผู้อาวุโสอวี๋กับพวกเขาตอนนี้ คงไม่มีใครเชื่อ ตอนนี้เรือนอวี๋โดนทำลายแล้ว คนพวกนี้น่ากลัวว่าต่อให้ตายก็คงคิดไม่ถึงว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของผู้อาวุโสอวี๋เป็นอย่างไร

อาศัยแค่คำพูดตนฝ่ายเดียว จะทำให้ทุกคนโกรธขึ้งเปล่าๆ

ก่อนหน้านี้นางเคยได้ยินมาว่า วี่รั่วยีคนนี้ไม่ใช่คนไม่มีสมอง นางต้องแก้แค้นแน่ แถมยังใช้พิษร้ายขนาดนี้ บางทีนางอาจจะจับสังเกตอะไรได้ ยังไงซะต้องคุมใจทุกคนก่อนค่อยว่ากัน

พอเห็นนางพูดอย่างนี้ เหล่าศิษย์ก็เชื่อกัน

“งั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าอาจารย์และสหายถิงหยุนไปไหน?” ศิษย์คนหนึ่งถาม

หยุนถิงส่ายหัวบอก “ไม่รู้ แต่ตอนข้าเห็นอาจารย์ครั้งสุดท้าย คือตอนที่เขาไปมอบของขวัญให้ฮูหยินเจ้าทะเล ได้ยินไกลๆว่าพวกเขาทะเลาะกัน เรื่องอื่นข้าไม่รู้เลย”

คำพูดนี้จริงครึ่งเท็จครึ่ง ปล่อยทุกคนคาดเดากันไปเองละกัน

คราวนี้ศิษย์ทุกคนเซ็งแซ่ราวหม้อระเบิด ต่างพากันสงสัยว่า อาจารย์จะโดนฮูหยินเจ้าทะเลฆ่าหรือเปล่า เพราะขนาดคุณหนูใหญ่ยังทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ออกมาได้เลย

“พูดแผนของเจ้าออกมา” จวินหย่วนโยวพูดอย่างเย็นชา

“ในเมื่อคุณหนูใหญ่อยากให้ร้ายพวกเรา พรุ่งนี้นางต้องมีแผนการอีกแน่ หากนางให้ร้ายปรักปรำศิษย์พี่จิ่วฟ่างจริงๆ เช่นนั้นพวกเราก็แสร้งทำเป็นหลงกลและถือโอกาสเปิดโปงนางต่อหน้าทุกคน แบบนี้ท่ามกลางธารกำนัล ต่อให้เป็นฮูหยินเจ้าทะเลก็จะเข้าข้างนางไม่ได้” หยุนถิงอธิบาย

“เยี่ยมเลย ถึงเวลานั้นพยานและหลักฐานพร้อมสรรพ ดูสิว่านางจะแก้ตัวอย่างไร!” เหล่าศิษย์พากันยกนิ้วโป้งให้หยุนถิง และพากันชมเชย

“วุ่นมานานขนาดนี้ ทุกคนคงเหนื่อยมากแล้วแน่ๆ ไปพักผ่อนกันเถอะ พรุ่งนี้ยังมีศึกหนักรออยู่นะ” หยุนถิงบอก

“ได้!” ทุกคนพากันแยกย้ายกลับไปพักผ่อนที่ห้องตน

หยุนถิงกับจวินหย่วนโยวกลับไปที่ห้องพัก จวินหย่วนโยวมองมา “ถิงเอ๋อร์ ในเมื่อวี่รั่วยีกล้าใส่ความข้า คงรู้ฐานะของข้าแล้วแน่ๆ

มีเรื่องหนึ่งข้ายังไม่ทันได้บอกเจ้า ก่อนหน้านี้ที่ข้ากับหลิงเฟิงระเบิดห้องลับของเซียวหรูซื่อ พอออกมาได้ยินว่าเจ้าไม่เป็นไร ก็สลบไปเลย

ต่อมาได้ยินหลิงเฟิงบอกว่า เดิมเขาจะตามเจ้ามารักษาข้า แต่ระหว่างเจอกับวี่รั่วยีพอดี นางเป็นคนรักษาให้ข้า

ข้าคิดว่า ถึงวิชาแปลงโฉมของเจ้าจะร้ายกาจ แต่วี่รั่วยีก็รู้วิชาแพทย์ บางทีนางอาจจะรู้ฐานะของข้าตอนข้าสลบก็ได้”

ก่อนหน้านี้จวินหย่วนโยวไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ แต่ตอนนี้เห็นการกระทำของวี่รั่วยีแล้ว คือไม่เหลือทางรอดให้ตนเลย

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง นางน่าจะอยากเปิดโปงท่านพรุ่งนี้ต่อหน้าทุกคน ดังนั้นข้าจะไม่ให้โอกาสนี้กับนางหรอก” สายตาหยุนถิงฉายแววเหี้ยมเกรียมขึ้น

นางรีบให้จวินหย่วนโยวใช้วิชาตัวเบาพานางไปที่ชายทะเล เสียงผิวปากดังขึ้นเรียกอินทรีทองมา และให้มันส่งสาสน์ไปเมืองสือ

มองดูอินทรีทองที่บินจากไป จวินหย่วนโยวอดทอดถอนใจไม่ได้ “ถิงเอ๋อร์ อินทรีทองของเจ้านี่มาได้ทันเวลาพอดีเลยนะ”

นับจากตอนนี้ถึงฟ้าสางก็แค่ไม่ถึงสองชั่วยาม ต่อให้เร่งรีบส่งสาสน์ แต่รอบด้านมีแต่ทะเล ถ้ามีเรือออกวี่รั่วยีต้องรู้แน่ ในเมื่อนางวางแผนการเหล่านี้ไว้ ต้องมีคนคอยจับตาดูที่ท่าเรือแน่

วินาทีนี้จวินหย่วนโยวเลื่อมใสในตัวหยุนถิงนัก และทอดถอนใจตนเองที่ทำบุญมาด้วยอะไรถึงได้แต่งงานกับถิงเอ๋อร์

“แน่นอนอยู่แล้ว ไว้กลับไปข้าจะให้ท่านเสียหลายตัวนะ ข้าได้ยินว่าระยะนี้มีอินทรีทองเกิดใหม่หลายตัว ไว้กลับไปท่านก็ให้พวกมันรับท่านเป็นนาย แบบนี้ต่อไปหากท่านต้องการส่งสาสน์ พวกมันนะแม่นยำและรวดเร็วกว่าคนเสียอีก” หยุนถิงบอก

ก่อนหน้านี้นางเคยบอกว่าจะให้อินทรีทองกับจวินหย่วนโยว แต่เขากลับบอกว่า เขาอยู่ติดกับถิงเอ๋อร์ตลอด หากจะส่งสาสน์ ให้ถิงเอ๋อร์เรียกอินทรีทองมาก็ได้แล้ว เขาไม่ได้ใช้หรอก

อันที่จริงจวินหย่วนโยวแค่ไม่อยากตัวห่างกับหยุนถิงเท่านั้น