จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 836

พอคำนี้ออกมา ทุกคนที่ตามมาด้วยก็พากันซุบซิบวิจารณ์ เพราะหรงเอ๋อร์เป็นสาวใช้คนสนิทของวี่รั่วยี เป็นประเภทไปไหนก็ตามไปด้วย พวกเขาล้วนรู้จักกันหมด

หากบอกว่าหรงเอ๋อร์หยิบดอกกล้วยไม้ผิดไปนั้น ไม่มีใครเชื่อจริงๆ แต่ติดที่คุณหนูใหญ่กับฮูหยินเจ้าทะเลอยู่ที่นี่ด้วย พวกเขาเลยไม่กล้าพูดอะไร

สีเลือดบนใบหน้าวี่รั่วยีค่อยๆถดถอยออกไปเรื่อยๆ จิ่วฟ่างน่าตายนักวันนี้จงใจเป็นศัตรูกับตนใช่ไหม

พอคิดถึงความเย็นชาของเขาเมื่อคืน ยังซัดหรงเอ๋อร์กระเด็นไปอีก วี่รั่วยีโกรธจนตัวสั่นเทา

“จิ่วฟ่าง ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาเรื่องดอกกล้วยไม้ แต่เป็นเจ้าโดนคนปลอมแปลงมา แถมยังฆ่าศิษย์คนอื่นของเรือนตะวันตก บัดนี้คนพวกนี้ล้วนนอนอยู่ในเรือน เจ้ายังกล้าไม่ยอมรับอีกรึ

ขอร้องท่านแม่จับตัวจิ่วฟ่างขึ้นมา สืบสวนอย่างเข้มงวด ต้องล้างแค้นให้เหล่าศิษย์ของเรือนอวี๋ให้ได้นะ!” วี่รั่วยีพูดด้วยความเห็นใจ

จิ่วฟ่างเห็นนางทำท่าทางอ่อนแอเสแสร้งด้วยสีหน้าเย็นชา แต่กลับไม่พูดอะไร

เซียวหลันสั่งการด้วยสีหน้าเย็นชา “ใครก็ได้ ไปดูศิษย์เหล่านั้นสิ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”

“ขอรับ!” คนพวกนั้นที่ตามมารีบไปตรวจอาการดูทันที และตรวจดูว่าพวกเขายังหายใจหรือไม่ จากนั้นพากันตกใจยิ่งนัก

“ฮูหยิน พวกเขาไม่หายใจแล้วจริงๆ” ทุกคนรีบกลับมารายงานทันที

วี่รั่วยีสีหน้าสาแก่ใจ “เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีกหรือไม่?”

“งั้นขอถามคุณหนูใหญ่หน่อย ข้าฆ่าพวกเขาได้อย่างไรกัน?” จิ่วฟ่างถามเสียงเย็น

“ข้า ข้าจะรู้ได้อย่างไร ยังไงซะเจ้าก็จะตายแล้ว ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะแก้ตัวอย่างไรอีก” วี่รั่วยีย่อมพูดความจริงไม่ได้อยู่แล้ว

“งั้นข้าบอกคุณหนูใหญ่เอง พวกเขาโดนชีโถวอูพิษร้ายนี้เติบโตอยู่รอบๆเกาะเทียนหลงเท่านั้น เพราะว่าเป็นพิษร้าย ดังนั้นฮูหยินเจ้าทะเลเลยให้คนเฝ้าเอาไว้ เพื่อป้องกันคนเกิดเรื่อง

ระยะเวลาในการเดินเรือจากเรือนอวี๋มาเกาะเทียนหลงต้องใช้เวลาสามวัน นับจากขึ้นเกาะเทียนหลงมา ข้าก็อยู่ในเรือนตะวันตกนี่ตลอด จะมีแค่เดินเล่นรอบๆเท่านั้น ขอถามหน่อยว่าข้าจะไปเอายาพิษนี้มาได้อย่างไร

ชีโถวอูแช่อยู่ในน้ำมานานปี ดังนั้นฤทธิ์ของพิษเลยอ่อนมาก หากอยากจะวางยาพิษให้ศิษย์มากมายขนาดนี้ตาย จะอย่างไรก็ต้องเอาชีโถวอูมาตากแดดให้แห้งบดเป็นผงและใช้ในปริมาณมากถึงจะได้

มันมิใช่อะไรที่ทำเสร็จในเวลาแค่ไม่กี่วันแน่ อย่างน้อยต้องมีเป็นเดือน หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ข้ายังอยู่ที่เรือนอวี๋ ดังนั้นคุณหนูใหญ่ต่อให้จะใส่ความข้าก็ช่วยพูดให้สมเหตุสมผลหน่อยถึงจะดีนะ!”

จิ่วฟ่างเน้นย้ำทีละคำ แถมเป็นเหตุเป็นผลทุกคำ มันทำให้คนอื่นล้วนเห็นด้วย ทุกคนที่เดิมเชื่อวี่รั่วยี วินาทีนี้เริ่มสงสัยนางด้วย

ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินไปทางศิษย์คนหนึ่งที่นอนอยู่บนพื้น ตรวจสอบร่างกายเขา สุดท้ายได้ข้อสรุปว่า “ฮูหยิน เขาโดนพิษชีโถวอูจริงๆ”

สีหน้าเซียวหลันเองก็ไม่น่าดูนัก นางให้คนเฝ้าชีโถวอูนี่ไว้ตลอด ไม่เคยให้ผู้ใดเข้าใกล้เลย นอกจากวี่รั่วยีแล้ว คนอื่นคงไม่หาญกล้าได้หรอก

วี่รั่วยีนี่ช่างบังอาจนัก ต่อให้นางอยากแก้แค้นที่โดนปฏิเสธ จะวางยาพิษฆ่าคนคนเดียวก็ได้แล้ว แต่นี่กลับฆ่าคนมากมายขนาดนี้ ช่างชั่วร้ายยิ่งนัก สันดานเดียวกับแม่นางไม่มีผิด ดูท่าตนคงเก็บนางไว้ไม่ได้อีกแล้ว

“ใครก็ได้ นำตัวจิ่วฟ่างออกไป ข้าจะสอบสวนด้วยตัวเอง!” เซียวหลันออกคำสั่ง

“รอประเดี๋ยวก่อนท่านแม่ เขาจงใจแปลงโฉมเป็นจิ่วฟ่าง ลอบเข้ามาปะปนในเกาะเทียนหลง ไม่แน่อาจจะมาลอบฆ่าท่านแม่ก็ได้!” วี่รั่วยีพูดต่อไป

เซียวหลันเหล่มองจิ่วฟ่างอย่างระแวง “ข้าจะไม่มีวันยอมอนุญาตให้ใครหน้าไหนมาฆ่าคนเป็นผักปลาภายใต้สายตาข้าเด็ดขาด ยีเอ๋อร์ ในเมื่อเจ้ามั่นใจ ก็ให้เจ้าเป็นคนเปิดโปงเสียเลย!”

“เจ้าค่ะ ท่านแม่” วี่รั่วยีรีบให้คนคุมตัวจิ่วฟ่างกดไว้ทันที

ครั้งนี้จิ่วฟ่างไม่ได้ดิ้นรน และไม่ได้ขัดขืน ยอมให้องครักษ์เหล่านั้นจับเขากดไว้โดยดี