จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 9

มุมปากจวินหย่วนโยวกระตุก ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอสตรีใจกล้าเช่นนี้

หยุนเซี่ยงฟังแล้วหน้าแดงก่ำ หันหน้าหนีไปทางอื่นไม่กล้ามอง รู้สึกเสียใจที่นั่งรถม้าคันเดียวกับพวกเขา แต่เพื่อการแต่งงานของบุตรสาว หยุนเซี่ยงได้แต่ทนหน้าด้านพูดต่อ

“ซื่อจื่อขออภัย ถิงถิงเป็นแก้วตาดวงใจของกระหม่อม โดนตามใจจนเคยตัว ในเมื่อบุตรสาวมีสัมพันธ์ทางกายกับซื่อจื่อแล้ว มิทราบซื่อจื่อคิดจะมามอบสินสอดเมื่อใดกัน?”

“พรุ่งนี้ฮ่องเต้จะยกเลิกสัญญาแต่งงานระหว่างหลีอ๋องกับคุณหนูหยุน วันมะรืนข้าจะไปมอบสินสอด” จวินหย่วนโยวพูดอย่างเคร่งขรึม

“ซื่อจื่อตรงไปตรงมายิ่งนัก เช่นนั้นกระหม่อมจะรอข่าวดีจากท่าน ยังไงซะบุตรสาวออกเรือนก็ต้องการเวลาตระเตรียมสักเล็กน้อย” หยุนเซี่ยงพูดอย่างพอใจ

“ท่านพ่อยังต้องตระเตรียมสิ่งใดอีกเล่า พรุ่งนี้ซื่อจื่อมามอบสินสอด มะรืนก็แต่งงานเลย ถึงเวลานั้นท่านเชิญสหายทั่วทั้งเมืองหลวงมาร่วมดื่มกินเหล้ามงคลก็ได้แล้ว หากเป็นเครือญาติที่อยู่ไกลหน่อยก็ไม่ต้องแจ้งดอก?” หยุนถิงรีบบอก

หยุนเซี่ยงขมวดคิ้วหน้าดำทะมึน ทำหน้าอยากตาย “ลูกเอ้ย ต่อให้เจ้าออกเรือนเป็นครั้งที่สองก็มิต้องรีบร้อนเพียงนี้กระมัง?”

“ซื่อจื่อไม่รังเกียจข้านี่นา นี่ข้าแค่กลัวซื่อจื่อจะกลับคำมิใช่รึไง จะได้มิต้องคิดเพ้อฝันต่อไป” หยุนถิงอธิบาย

หยุนเซี่ยงแทบอยากจะหารูมุดลงไป ขายขี้หน้าจริงๆ ทำไมเขาถึงมีบุตรสาวที่ไม่รู้จักเหนียมอายเช่นนี้นะ

“ท่านพ่อ ท่านรีบกลับไปส่งคนไปนำสินสมรสที่จวนหลีอ๋องกลับมาเถิด จากนั้นก็ตระเตรียมสินสมรสให้ข้า ถึงจะเป็นการออกเรือนครั้งที่สองข้าก็ไม่อยากทำให้ตนเองรู้สึกไม่ดี ท่านต้องช่วยข้าจัดให้ครึกครื้นยิ่งใหญ่นะ” หยุนถิงกำชับ

“วางใจเถอะ งานสมรสของลูกสาวข้า พ่อต้องจัดให้ยิ่งใหญ่แน่นอน”

“เช่นนั้นข้าจะไปรอข่าวดีของท่านที่จวนซื่อจื่อ ท่านพ่อกลับดีๆนะ” หยุนถิงเอ่ยปาก

ด้านหน้าจะถึงจวนซื่อจื่อแล้ว หยุนถิงตามจวินหย่วนโยวลงจากรถม้า คนขับรถม้าส่งหยุนเซี่ยงไป

พอเห็นบุตรสาวเดินเข้าไปในจวนซื่อจื่อโดยไม่หันกลับมาเลย หยุนเซี่ยงถอนหายใจ ลูกสาวที่แต่งออกเปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกไปจริงๆ นางยังมิได้แต่งเลยแต่กลับรีบร้อนปานนี้ เขาลืมถามเรื่องที่นางรู้วิชาแพทย์ไปเลย ครั้งหน้าเจอหน้าต้องถามเรื่องนี้ให้ละเอียด

จวนซื่อจื่อ

หยุนถิงเดินเข้าไปอย่างรู้ทาง นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องโถงอย่างหมดสภาพ ท่านั่งไม่ดีเลย “วันนี้รับมือฮ่องเต้เหนื่อยนัก นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าพูดจาต่อหน้าฮ่องเต้ ดูท่าฮ่องเต้ก็ไม่น่ากลัวขนาดนั้นนี่นา”

“หัวใจคนเรายากจะคาดเดา โดยเฉพาะหัวใจฮ่องเต้ ต่อไปเจ้าไปพระราชวังให้น้อยลงหน่อยแล้วกัน” จวินหย่วนโยวเอ่ยเตือน

วันนี้หยุนถิงช่วยฮ่องเต้แก้ปัญหาเมืองหนานหยวนไป ต้องทำให้ฮ่องเต้สงสัยแน่ เพราะทั่วทั้งราชสำนักยังคิดไม่ออกถึงวิธีการ หญิงนางนี้น่ากลัวจะไม่รู้ว่าตนกำลังตกอยู่ในอันตราย

หยุนถิงหันหัวมองมา “ซื่อจื่อ นี่ท่านเป็นห่วงข้ารึ ข้าดีใจนัก ซาบซึ้งนัก ท่านพูดอีกสิ”

สายตาจวินหย่วนโยวเผยแววหน่ายใจ “เจ้านี่ต่อไปอย่าได้เผยความฉลาดให้มันมากไปนักล่ะ โดยเฉพาะต่อหน้าฮ่องเต้ คนผู้นั้นมิใช่ย่อยๆเลย”

“ก็ได้ ครั้งหน้าข้าจะแสร้งทำโง่ซึมต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ละกัน”