จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 902

สีหน้าของรั่วเฟิงซีแย่ลง นางคิดไม่ถึงเลยว่า พ่อจะสงสัยตัวเอง

หยุนถิงเห็นทั้งหมดนี้อยู่ในสายตา เอ่ยปากพูดว่า "เฟิงซีเจ้าบอกว่าเมื่อคืนฮูหยินรองสวยชุดเจ้าสาวของเจ้าไม่ใช่หรือ เอาเสื้อนั้นออกมาให้ข้าดูหน่อย"

"ได้!" รั่วเฟิงซีให้สาวรับใช้ไปเอามาทันที

หยุนถิงตรวจสอบดูอย่างละเอียด จากนั้นเหลือบมองคนรับใช้ในห้อง "ใต้เท้าเฉิงเซี่ยง ให้พวกเขาถอยออกไปหมด"

"อืม พวกเจ้าออกไปให้หมด!" รั่วเฉิงเซี่ยงเองก็เข้าใจความหมายของหยุนถิง จึงเอ่ยปากทันที

"ขอรับ!" คนรับใช้ทั้งหมดถอยออกไป และพ่อบ้านก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูห้อง

"ยาพิษนี้ถูกวางไว้บนชุดนี้ ระหว่างทางมาเฟิงซีบอกข้าว่า เมื่อคืนฮูหยินรองเคยสวมชุดนี้ ดังนั้นถึงได้พิษกำเริบในขณะนี้

ยาพิษนี้ร้ายแรงยิ่งนัก ไม่มียาถอนพิษ ผู้ที่ถูกพิษนั้นจะเจ็บปวดมากจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ และตายทั้งเป็น เลือดเนื้อทั้งกายจะหลุดออกมาจนตาย ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าโหดเหี้ยมยิ่งนัก" หยุนถิงตอบ

ประโยคหนึ่งเหมือนดั่งเรื่องที่ไม่คาดฝันทำให้ตกใจอย่างมาก และกระแทกมาใส่ใจของรั่วเฉิงเซี่ยงอย่างแรง เขาทั้งคนตกตะลึง เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อและมองดูชุดเจ้าสาวที่ถูกตัดเสียแล้วนั้น

"ชุดนี้ฝ่าบาททรงเป็นคนพระราชทานให้ หรือว่าเขาไม่อยากแต่งงานกับเฟิงซี อยากใช้ชุดนี้กำจัดตระกูลรั่วทิ้ง？" รั่วเฉิงเซี่ยงพูดเองเออเอง

ตระกูลรั่วตระหง่านมาเป็นร้อยปี ขุนนางที่ถูกจักรพรรดิสามองค์ทรงให้ความสำคัญ จงรักภักดีต่อจักรพรรดิมาโดยตลอด ทำไมถึง?

"ไม่ใช่เป่ยหมิงฉี่ หากเขาต้องการจะจัดการกับตระกูลรั่ว เพียงแค่หาเหตุผลมาหนึ่งอย่างก็สามารถปลดตำแหน่งของเฉิงเซี่ยงได้ จำเป็นต้องใช้วิธีที่โหดร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร!" หยุนถิงทำเสียงเชอะ

คำเดียวปลุกคนช่างฝัน รั่วเฉิงเซี่ยงเห็นด้วยอย่างยิ่ง "ซื่อจื่อเฟยพูดถูก ฝ่าบาททรงเป็นคนที่ทำอะไรก็อย่างรวดเร็วและเฉียบขาด ก่อนหน้านี้เสถียรภาพราชสำนักอย่างเด็ดขาด ทรงให้รางวัลและลงโทษในราชสำนักเลย ไม่เคยใช้วิธีที่โหดร้ายเช่นนี้ เป็นกระหม่อมที่คิดมากไปแล้ว”

“ใต้เท้าเฉิงเซี่ยงคิดเช่นนี้ก็สมเหตุสมผลดี เพราะชุดเจ้าสาวนี้เป็นชุดแต่งงานของคุณหนูใหญ่ เรื่องนี้ข้าจะให้เป่ยหมิงฉี่ตรวจสอบให้อย่างชัดเจน กล้าวางยาพิษต่อหน้าต่อตาเขา เขาเองก็คงอยากรู้มากเหมือนกันว่าผู้ร้ายเป็นใคร!” หยุนถิงกล่าว

จู่ๆรั่วเฉิงเซี่ยงก็ทำความเคารพอย่างสูงให้หยุนถิง "ขอบคุณที่ซื่อจื่อเฟยช่วย จวนตระกูลรั่วของข้าซาบซึ้งจนหาที่สุดมิได้ หากในอนาคตซื่อจื่อเฟยมีความต้องการอะไร จวนตระกูลรั่วก็จะทำอย่างสุดความสามารถเลย!"

การกระทำของซื่อจื่อเฟยไม่เพียงแต่ทำให้จวนตระกูลรั่วหลีกเลี่ยงผลที่ที่ทำลายชุดเจ้าสาวเท่านั้น แถมยังสามารถสืบหาผู้ร้าย เป็นเรื่องที่ยิงธนูดอกเดียวได้เหยี่ยวสองตัวเลยทีเดียว

"ใต้เท้าเฉิงเซี่ยงเกรงใจเกินไปแล้ว" หยุนถิงกล่าว

"ถิงเอ๋อร์ พวกข้าควรกลับไปแล้ว" จวินหย่วนโยวที่ไม่พูดมาโดยตลอด เอ่ยปากพูดขึ้น

"อืม!"

รั่วเฉิงเซี่ยงกับรั่วเฟิงซีมองดูจวินซื่อจื่อกับซื่อจื่อเฟยขึ้นรถม้าและจากไป จากนั้นจึงค่อยแอบถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

"เฟิงซีครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมาก จวินซื่อจื่อกับซื่อจื่อเฟยไม่ใช่คนธรรมดา หากสามารถผูกสัมพันธ์กับพวกเขาจะเป็นประโยชน์ต่อตระกูลรั่วของพวกข้าเป็นอย่างมาก เจ้าต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี!" รั่วเฉิงเซี่ยงกำชับ

"อืม!"

รั่วเฟิงซีตอบ แต่ในใจกลับคิดว่าคนเช่นจวินซื่อจื่อกับซื่อจื่อเฟยนั้นจะเป็นคนที่นางสามารถผูกสัมพันธ์ได้อย่างไร พวกเขาก็แค่เห็นแก่หน้าฝ่าบาทเท่านั้น

พระราชวัง

จวินเสี่ยวเทียนกับจวินเสี่ยวเหยียนกำลังเล่นไล่จับผีเสื้อในอุทยาน ในไม่ไกลนางกำนัลคนหนึ่งเอาว่าวที่สวยงามไว้แล้วเดินเข้ามา

จวินเสี่ยวเหยียนถูกดึงดูดทันที "ช่างเป็นว่าวที่สวยงามจริงๆเลย"

ว่าวนั้นแตกต่างจากว่าวทั่วไป ที่ใช้เพียงกระดาษขาววาดลวดลาย แต่ว่าวตัวนี้เป็นแบบสามมิติ เป็นผีเสื้อตัวหนึ่งที่สวยงาม

ในมือของนางกำนัลถือเชือกยาวครึ่งเมตรไว้ ว่าวผีเสื้อถูกลมพัดขึ้น กระพือปีก ราวกับผีเสื้อตัวใหญ่ที่กระพือปีก แปลกใหม่เฉพาะตัวยิ่งนัก

“บ่าวมาส่งว่าวให้จวิ้นจู่น้อยเพคะ” นางกำนัลยื่นว่าวผีเสื้อให้อย่างนอบน้อม