จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 908

ดวงตาแสนสวยของหยุนถิงเคร่งขรึม นางไม่ได้ตามไป แต่กลับกวาดมองดูทุกคนในห้องโถงอย่างเย็นชา

รั่วเฟิงซีถูกพิษในเวลานี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน ต้องมีคนวางยาพิษแน่ และคนที่วางยาพิษนี้ก็อยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้

“หมอหลวง เรียกหมอหลวงมาเร็ว!” ขันทีข้างๆ ตะโกนทันที

คนทั้งห้องโถงตกใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ และวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ในทันที

“ทำไมจู่ๆ ฮองเฮาถึงกระอักเลือด นี่เป็นพิธีแต่งตั้งฮองเฮา นี่เป็นสิ่งที่อัปมงคล” ขุนนางชั้นสูงคนหนึ่งพูดโดยไม่รู้ตัว

"สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเลย หรือว่านี่เป็นสัญญาณเตือนของฟ้าว่าคุณหนูรั่วไม่เหมาะที่จะเป็นฮองเฮา!"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็อยู่ไม่นิ่งในทันที

"หลิ่วซ่างซูเจ้าอย่าใส่ร้ายลูกสาวของข้า ลูกสาวของข้าเป็นฮองเฮาที่ชะตากรรมกำหนดไว้แล้ว นางเป็นฮองเฮาที่ฝ่าบาททรงแต่งตั้งด้วยตนเอง ทั่วทั้งแคว้นเป่ยลี่ไม่มีคนที่สูงศักดิ์กว่านาง!" รั่วเฉิงเซี่ยงทำเสียงเชอะอย่างเผด็จการ

“ต่อให้สูงศักดิ์เพียงใดก็กระอักเลือดแล้ว จะสามารถมีชีวิตรอดหรือไม่ก็ยังไม่รู้เลย ข้าว่านี่เป็นเพราะฟ้าทนดูไม่ไหวแล้ว” หลิ่วซ่างซูโต้กลับ

“ไม่แน่อาจเป็นเจ้าที่วางยาพิษให้ฮองเฮาก็ได้ ตอนนั้นเจ้าเป็นคนเสนอแนะลูกสาวเจ้าให้กับฝ่าบาท แต่ฝ่าบาทกลับไม่ชอบลูกสาวเจ้า เจ้าถึงได้คิดแค้นอยู่ในใจ!” รั่วเฉิงเซี่ยงเปิดโปงทันที

สีหน้าของหลิ่วซ่างซูแย่ลงทันที ฝ่าบาทเลือกฮองเฮา เขาเคยเสนอแนะลูกสาวตัวเองจริง แต่น่าเสียดายที่ฝ่าบาทไม่ชอบ แม้แต่เฟยก็ไม่ถูกแต่งตั้ง ซึ่งทำให้หลิ่วซ่างซูขุ่นเคืองใจ

"เจ้ากล้าใส่ร้ายข้า ข้าสู้สุดชีวิตกับเจ้า!" หลิ่วซ่างซูกระโจนไปหารั่วเฉิงเซี่ยงด้วยความโกรธ

ขุนนางเก่าทั้งสองต่อสู้กันในทันที และข้าราชการคนอื่นๆต่างก็ตกใจกลัวกันหมด และตกอยู่ในความโกลาหล

กู้สวิ๋นอวี่ที่อยู่ข้างๆยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ คราวนี้รั่วเฟิงซีต้องตายอย่างแน่นอน ตำแหน่งฮองเฮาจะเป็นของนาง ใครก็อย่าคิดที่จะแย่งมันไป

หมี่รุ่ยสาวใช้ข้างนางเงยหน้าขึ้นมองหยู่อ๋องที่อยู่ไม่ไกล ทั้งสองมองหน้ากัน แม้ว่าจะแค่ชั่วครู่ก็ละสายตาออกแล้ว แต่ก็ถูกหยุนถิงเห็นเข้าจนได้

ที่แท้เป็นแผนการของคนเหล่านี้เอง กู้สวิ๋นอวี่เพราะอิจฉารั่วเฟิงซีนางยังพอเข้าใจ แต่ทำไมสาวรับใช้ของเขาถึงได้มีการสื่อสารผ่านดวงตากับหยู่อ๋อง

กับหยู่อ๋อง หยุนถิงเข้าใจไม่มากนัก และทันใดนั้นใจของนางก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น

หยุนถิงเข้าใกล้จวินหย่วนโยวทันที และพูดด้วยน้ำเสียงที่มีทั้งสองได้ยินเท่านั้น "ท่านพี่ หรือว่าหยู่อ๋องคิดจะก่อกบฏ？"

จวินหย่วนโยวส่งสายตาที่ให้นางสบายใจ "ไม่ต้องห่วง เขาทำอะไรไม่ได้!"

"ซื่อจื่อเฟย บ่าวหาท่านเจอสักที ฝ่าบาทเชิญท่านไปดูฮองเฮา!" ขันทีคนหนึ่งเดินมาและพูดอย่างกระวนกระวายใจ

"อืม!" หยุนถิงลุกขึ้นจูงเด็กออกไป จวินหย่วนโยวก็ตามไปทันที

เดิมทีหยู่อ๋องยังกังวลว่าจวินหย่วนโยวกับหยุนถิงจะออกมือ แต่ตอนนี้เห็นพวกเขาจากไปตามขันที ก็รู้สึกโล่งใจทันที

"องค์หญิง พวกข้าก็ไปดูกันเถอะ" หมี่รุ่ยเสนอแนะ

“อืม ข้าจะไปดูกับตาว่ารั่วเฟิงซีตายอย่างไร!” กู้สวิ๋นอวี่ลุกขึ้นทันที

ห้องโถงด้านข้าง

เป่ยหมิงฉี่เห็นรั่วเฟิงซีที่กระอักเลือดนั้นหมดสติไปแล้ว สีหน้าซีดลง และยิ่งโกรธมากทันที

"ทหาร!"

เถียนต้งผู้บังคับบัญชาของกองทหารหลวง รีบเข้ามาทำความเารพอย่างเคารพ "ฝ่าบาทมีคำสั่งการใด？"

"สั่งคำสั่งของข้าปิดห้องโถงทั้งหมด และประตูของพระราชวัง ห้ามให้ใครออกไป เจ้าพาคนไปตรวจสอบให้ชัดเจนด้วยตนเอง วันนี้เรื่องที่ฮองเฮาถูกพิษนั้น ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องหาผู้ร้ายออกมาให้ได้!” เป่ยหมิงฉี่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว