จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 948

เพียงแต่มือที่ง้างขึ้นของฉินเฟยยังไม่ได้ทันได้สัมผัสใบหน้าหลินหลานเทียน ข้อมือก็โดนหลานเฟยหลินหลานเทียนคว้าหมับ และสะบัดฝ่ามือตบกลับไปก่อนทันที

“เพี๊ยะ!”

“อ๊า!” ฉินเฟยหวีดร้องออกมา และถลึงตาใส่อย่างเคียดแค้น “หลินหลานเทียน เจ้ากล้าตบข้า!”

“เจ้าเริ่มก่อนนะ ข้าแค่ตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้นเอง” หลินหลานเทียนบอกอย่างไม่แยแส

ฉินเฟยเป็นลูกสาวภรรยาเอกแห่งจวนเฉิงเซี่ยง ถูกฉินเฉิงเซี่ยงประคบประหงมตั้งแต่เล็ก เติบโตมาอย่างเป็นแก้วตาดวงใจของทุกคน เคยโดนเหยียดหยามเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน นางเคียดแค้นยิ่งนัก พุ่งเข้าหาหลินหลานเทียนทันที

“หลินหลานเทียน นังแพศยา ข้าจะฆ่าเจ้า!”

แต่นางไหนเลยจะเป็นคู่ต่อสู้ของหลินหลานเทียน นางที่เติบโตมาอย่างสุขสบายและไม่เป็นวรยุทธ์ พริบตาก็โดนหลินหลานเทียนซัดไม่หยุด

“ฉินเฟย ข้าไม่ชอบหน้าเจ้ามาหลายปีแล้ว วันนี้เจ้าหาเรื่องเองนะ!” หลินหลานเทียนไม่ยั้งมือไว้อีก

สนมนางอื่นพอได้ยินความเคลื่อนไหวทางนี้ ก็พากันมาห้อมล้อม

คนทั่วทั้งเมืองหลวงของแคว้นชางเยว่ต่างรู้กันดีว่า ฉินเหลียนซินไม่ถูกกับหลินหลานเทียนตั้งแต่เล็ก คนหนึ่งทำทีอ่อนแอเสแสร้ง อีกคนก็หยาบกร้านกระด้าง ทั้งสองคนแก่แย่งชิงดีกันอย่างหนัก

รั่วชูกำลังจะไปส่งของให้ฝ่าบาท ผ่านมาเห็นฉากนี้พอดี

“พี่หญิงรั่วชู ไปกราบทูลฝ่าบาทดีหรือไม่ พวกนางตบกันไปอย่างนี้ต้องเกิดเรื่องแน่เลย?” สาวใช้กระซิบถามเสียงเบา

รั่วชูเหล่มองสองคนที่กำลังตบตีกันอุตลุด พลางพยักหน้าแผ่วเบา “เจ้าไปเถอะ”

จากนั้นมีเสียงหวีดร้อง ฉินเฟยล้มลงไปกองกับพื้นทันที หน้าล้มคะมำลงไปทันที เจ็บจนสีหน้าซีดเผือด อยากจะจับหลินหลานเทียนสับเป็นชิ้นๆยิ่งนัก

“หลินหลานเทียน ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

“พร้อมรอทุกเมื่อ!” หลินหลานเทียนบอกอย่างไม่แยแส

ฉินเฟยเคียดแค้นเดือดดาลยิ่งนัก แต่ก็รู้ว่าตนมิใช่คู่ต่อสู้ของหลินหลานเทียน นางหันไปเห็นรั่วชูที่ยืนดูอยู่ ก็เดือดจัดทันที

นางเคยให้คนลอบไปสืบแล้ว ฝ่าบาททรงสนิทสนมกับขุนนางหญิงผู้นี้นัก บวกกับคำซุบซิบเมื่อครู่ของสนมนางอื่น ฉินเฟยริษยาเดือดดาล พยายามลุกขึ้นมาอย่างอดกลั้นความเจ็บ เดินไปหารั่วชู ยกมือขึ้นตบหน้านางฉาดใหญ่ทันที

“เพี๊ยะ!” เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังสนั่น ทำเอาทุกคนพากันตกใจนัก

รั่วชูรู้สึกเพียงแสบร้อนผ่าวไปทั้งแก้ม นางไม่ได้ถาม แต่ยืนอยู่ไม่ขยับอย่างนอบน้อม

“เจ้ามิใช่ขุนนางหญิงที่ฝ่าบาททรงใส่ใจรึ วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้า!” ฉินเหลียนซินสู้หลินหลานเทียนไม่ได้ เลยระบายความโกรธทั้งหมดลงที่ตัวรั่วชู ตบฉาดเดียวมันน้อยไป ยกมือขึ้นตบไปอีกฉาดหนึ่ง

เดิมหลินหลานเทียนจะขวาง แต่เหลือบเห็นฝ่าบาทที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ไม่ไกลนัก มือที่จะยื่นออกไปขัดขวางหยุดลงทันที

“ฉินเฟย นางเป็นขุนนางหญิงข้างกายฝ่าบาทนะ เจ้าตบนางมิเท่ากับตบหน้าฝ่าบาทรึ?” หลินหลานเทียนแกล้งพูดเสียงดังอย่างกลัวเรื่องจะไม่บานปลาย

“ขุนนางหญิงแล้วอย่างไร ก็เป็นคนรับใช้อยู่ดี ข้ายังสู้คนรับใช้คนหนึ่งมิได้รึ วันนี้ข้าจะสั่งสอนนาง!” ฉินเฟยพูดพลางตบไปอีกที

“หยุดบัดเดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงตะคอกดังอย่างเย็นเยียบไม่พอใจดังมา ชางหลันเย่ก้าวเท้ายาวเข้ามา และยกมือขึ้นตบจนหน้าฉินเหลียนซินหันล้มไปกับพื้นทันที

“อ๊า! ฝ่าบาท!” ฉินเฟยร้องกรี๊ด พอเห็นฝ่าบาทที่จู่ๆก็โผล่มา ก็มองมาอย่างน่าสงสารทันที “ฝ่าบาท พวกนางร่วมมือกันรังแกหม่อมฉัน ขอฝ่าบาทให้ความเป็นธรรมกับหม่อมฉันด้วยนะเพคะ!”

“ฉินเฟย เจ้ามันหน้าไม่อายจริงๆ ฝ่าบาทมิได้ตาบอดหรอกนะ” หลินหลานเทียนรีบเปิดโปงนางทันที