จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 168

สนามรบบนเกาะร้าง

ตอนนี้การต่อสู้ของกองกำลังทั้งสองฝ่ายรู้ผลแล้ว ฝ่ายของหลงซานถงเก้าสิบหกคน มีคนหนีไปได้แค่ห้าคนเท่านั้น ส่วนที่เหลือได้ถูกจัดการจนล่วงลงไปกองกับพื้นจนหมด มีหลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องให้หน่วยพยาบาลมารับตัวไป

ตูมม!

เงาร่างหนึ่งถูกซัดกระเด็นลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรง จนเกิดเป็นหลุมกว้างเกือบสองเมตร ต้นไม้ที่ขวางทางอยู่ยังกลายเป็นเศษซาก

อั่ก!

หลงซานถงกระอักเลือดออกมาคำโต ตอนปะทะกันเมื่อครู่ เขาพลาดท่าถูกปรมาจารย์ตระกูลจ้าวสองคนลอบโจมตี จนได้รับบาดเจ็บสาหัส

“ พี่รอง…คุณยอมแพ้เถอะ ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน ฉันไม่อยากลงมือรุนแรงเลยจริงๆ ” หลงเป่ยหู่พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

ที่จริงทางฝ่ายพวกเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ขนาดว่าพวกเขาทั้งห้าคนรุมอีกฝ่ายคนเดียว ยังมีสองคนได้รับบาดเจ็บหนัก การต่อสู้แบบสูญเสียทั้งสองฝ่ายแบบนี้ ตัวเขาอยากจบมันให้เร็วที่สุด

ขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสูงสุดไม่ได้รับมือง่ายเลยจริงๆ…

“ เหอะ…พี่น้องงั้นเหรอ แล้วตอนที่พวกแกวางแผนยกหลานสาวของฉันให้ไอ้เศษสวะตระกูลจ้าวนั่น ทำไมไม่คิดถึงความเป็นพี่น้องบ้าง ” หลงซานถงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

เมื่อได้ยินแบบนั้นพวกปรมาจารย์ตระกูลจ้าวก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เพราะไอ้เศษสวะคนนั้นคือนายน้อยของตระกูลพวกเขา

“ พี่รอง…คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก นายน้อยจ้าวเขารักหลานสาวของคุณจริงๆ ตอนนี้เขาได้เปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว คุณก็ต้องให้โอกาสเขาหน่อยสิ ”

“ อีกอย่าง…หลงซูฉีก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว แทนที่จะปล่อยให้เธอไปรักกับคนที่ไม่คู่ควร สู้ให้พวกเราเป็นคนเลือกให้เองไม่ดีกว่าเหรอ ” หลงเป่ยหู่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ทำให้ปรมาจารย์ตระกูลจ้าวที่ฟังอยู่มีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย

“ เหอะ…พวกแกขายหลานสาวฉันแลกเงินชัดๆ อย่ามาพูดให้ดูดีหน่อยเลย คนที่คู่ควรงั้นเหรอ ถ้าไอ้เศษสวะนั่นมันดีจริงทำไมแกไม่ให้ลูกสาวแกไปแต่งงานกับเขาล่ะ ” หลงซานถงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“ เรื่องนี้… ” หลงเป่ยหู่พูดไม่ออกทันที เขาเองก็ไม่อยากให้ลูกสาวต้องตกนรกทั้งเป็นหรอกนะ ความเหลวแหลกของนายน้อยตระกูลจ้าวคนนี้ ทุกคนย่อมรู้ดี

ฮ่า ฮา ฮ่า!

“ ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระ…วันนี้ต่อให้ฉันแพ้ ฉันก็จะไม่ให้พวกแกได้เปรียบ ” หลงซานถงหัวเราะเสียงดัง แล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

ทันใดนั้น

แววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเฉียบคม เขาหันไปมองจุดที่พวกหลงเฉียนอยู่

“ ฉัน…รังเกียจพวกทรยศที่สุด ”

ซูดดด!

พูดจบหลงซานถงก็สูดหายใจเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“ แย่แล้ว!...รีบหยุดเขา ” หลงเป่ยหู่ตะโกนขึ้นอย่างร้อนรน ปรมาจารย์ทั้งหมดพุ่งเข้าใส่หลงซานถงทันที

แต่…มันสายไปแล้ว

“ มังกรคำราม!! ”

โฮกกกก!

ทั้งหลงซานถงและร่างจำแลงมังกรเขียว คำรามออกไปยังทิศทางที่พวกหลงเฉียนยืนอยู่พร้อมกัน

บูมมมม!!

คลื่นเสียงความถี่สูงเกินกว่าที่มนุษย์จะรับไหว ระเบิดใส่พวกหลงเฉียนอย่างจัง

อ้ากก!ๆๆๆ

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมากมาย ครั้งนี้หลงซานถงทุ่มพลังทั้งหมดลงไปเต็มที่ นอกจากพวกทรยศทั้งหกคนแล้ว ยังมีกองกำลังของหลงเป่ยหู่โดนลูกหลงไปด้วยอีกสิบเอ็ดคน

แก้วหูของพวกเขาฉีกขาดจนเลือดไหลออกมาเป็นสาย นอกจากนี้อวัยวะภายในยังได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง จนหมดสติไปทันที

เพียงการโจมตีครั้งเดียว…ผู้เชี่ยวชาญสิบเจ็ดคนได้หมดสภาพไปเรียบร้อย

ทันใดนั้น

เปรี้ยง!ๆๆๆๆ ตูมๆ

การโจมตีจากปรมาจารย์ทั้งห้าคนซัดเข้าใส่หลงซานถงอย่างจัง ถึงแม้เขาจะใช้เคล็ดวิชาเกล็ดมังกรป้องกันไว้ แต่ก็ทนอยู่ได้เพียงไม่นาน ก่อนที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วหมดสติไป

การต่อสู้จบลงแล้ว…

“ พวกคุณสองคน…กลับไปเฝ้าที่ฐานของเราไว้ ที่เหลือฉันจัดการเอง การต่อสู้ครั้งนี้พวกเราชนะแน่นอน ” หลงเป่ยหู่หันไปบอกกับปรมาจารย์ตระกูลจ้าวสองคนที่ได้รับบาดเจ็บหนัก

จากนั้นเขาก็พาพวกที่เหลือบุกไปที่ฐานฝั่งตรงข้ามทันที…

ภายในห้องประชุม

บรรยากาศตอนนี้เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเกิดความวุ่นวายขึ้น เพราะกองกำลังของหลงซานถงพ่ายแพ้ อีกทั้งปรมาจารย์อย่างเขาก็ยังหมดสภาพต่อสู้ไปแล้ว

หลังจากนี้พวกกองกำลังของจ้าวเทียน จะต้องเจอกับกองกำลังผู้เชี่ยวชาญฝ่ายศัตรูที่มีปรมาจารย์ระดับกลางมาด้วยถึงสามคน

สำหรับคนส่วนใหญ่ที่กำลังดูอยู่ การต่อสู้ครั้งนี้มันจบแล้ว หลงซานถงแพ้แล้ว จ้าวเทียนก็ต้องแพ้เช่นกัน อีกทั้งเขายังต้องเสียเดิมพันทั้งหมดไปอีกด้วย

หลายคนลอบสังเกตสีหน้าของจ้าวเทียน รวมทั้งบรรพชนตระกูลหลงกับฉางกวนผิงด้วย พวกเขาต้องการเห็นสีหน้าโกรธแค้นหวาดกลัวของจ้าวเทียน มันคงทำให้พวกเขารู้สึกดีมาก

แต่ทว่า…ทุกคนกลับต้องผิดหวัง

สีหน้าของจ้าวเทียนไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย สายตาของเขาจ้องมองไปยังภาพที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

เวลาทั้งหมด 55 นาที

ฝ่ายหลงซานถง (155)

ฝ่ายหลงเป่ยหู่ (215)

‘ อีกห้านาที ’

จ้าวเทียนคิดขึ้นในใจ มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา ไม่ได้สนใจพวกที่แอบมองมาแม้แต่น้อย

ในสายตาของพวกบรรพชนตระกูลหลงนั้น จ้าวเทียนคงกำลังแกล้งปั้นหน้านิ่งไม่สนใจ เพราะกลัวเสียหน้า อย่างไรการเดิมพันครั้งนี้พวกเขาก็ชนะแน่นอนแล้ว เมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขากำลังจะได้รับ ก็ทำให้ทั้งคู่ฉีกยิ้มออกมาอย่างดีใจ

จากนั้นพวกเขาก็คอยสังเกตสีหน้าของจ้าวเทียนอยู่ตลอด อยากรู้ว่าเมื่อฐานของอีกฝ่ายถูกจัดการไป ยังจะยิ้มออกอีกไหม

‘ แกแสแสร้งต่อไปเถอะ…พอถึงตอนที่ต้องมอบสิ่งที่เดิมพันไว้ ฉันอยากรู้ว่าแกจะทำสีหน้ายังไง หึหึ ’

บริเวณที่นั่งตรงโซนที่สาม