จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 230

การที่กฎกติการอบชิงชนะเลิศถูกเปลี่ยนแปลง ก็ได้สร้างความแตกตื่นให้ทั้งคนดูและผู้เข้าร่วมการประลองอยู่แล้ว

แต่เมื่อเริ่มการต่อสู้ขึ้น ทุกคนต่างก็เห็นว่าผู้เข้าร่วมสามคนกลับร่วมมือโจมตีใส่หยางถิงเฟิงทันที เหมือนมีการวางแผนกันมาก่อน

เหตุการณ์นี้ ยิ่งทำให้ทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงกลโกงและความไม่โปร่งใสของการประลองอย่างเห็นได้ชัด

“ นี่มันอะไรกัน…เห็นได้ชัดว่าพวกเขาขี้โกง ไม่อยากให้ฉินหวงได้รับชัยชนะ ” องค์หญิงจูม่านฉีพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ เธอไม่คิดว่าภายในงานประลองอันยิ่งใหญ่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

“ ใช่แล้ว พวกสำนักเซียนมันหวาดกลัวพลังฝีมือจากตัวแทนโลกหมิงหลงของพวกเรา เลยใช้แผนชั่วแบบนี้ ” พวกผู้คุมกันขององค์หญิงพูดออกมาเสียงดังทำให้ปรมาจารย์ไร้สังกัดคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆโห่ร้องสนับสนุนขึ้นทันที

“ พวกเราไม่ยอม…แบบนี้มันไม่ยุติธรรม ”

“ ไอ้พวกขี้ขลาด…แน่จริงก็สู้กับฉินหวงตัวต่อตัวซิวะ ”

“ พวกแกไม่อายบ้างเหรอ…เป็นถึงขอบเขตเซียนในตำนาน กลับใช้แผนชั่วแบบนี้กับปรมาจารย์ขั้นกลาง ”

เสียงโห่ร้องด้วยความไม่พอใจแทบจะดังก้องไปทั่วสนามประลอง ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นทันที

“ หุบปาก! ”

!!

วูปป!

ชายชราที่เป็นผู้ตัดสิน หันมาตวาดเสียงดัง ด้วยความกดดันของขอบเขตเซียนขั้นสูงที่เขาปลดปล่อยออกมา ทำให้พวกปรมาจารย์ที่ก่อความวุ่นวายขึ้นตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

อั่ก!

บางคนที่พลังอ่อนด้อย ถึงกับได้รับบาดเจ็บภายในและต้องทรุดนั่งลงด้วยอาการไร้เรี่ยวแรง

“ การตัดสินใจของเจ้าสำนักทั้งห้า ใช่สิ่งที่คนแบบพวกแกจะมาต่อต้านได้งั้นเหรอ ถ้าไม่พอใจก็ไสหัวออกไปซะ ”

“ อย่าลืมว่า พวกแกเป็นคนเสนอหน้ามาเข้าร่วมงานชุมนุมกระบี่ของพวกเราเอง ไม่มีใครขอให้พวกแกมา ดังนั้นจงนั่งดูเงียบๆอย่างสงบเสงี่ยมไปซะ ” ชายชราผู้ตัดสินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เขากวาดตามองคนพวกนั้น จนเมื่อเห็นว่าไม่มีคนกล้าเสนอหน้าแล้ว ก็แค่นเสียงในลำคอด้วยความดูถูก

“ ศิษย์พี่หญิง…เรื่องนี้พวกเราจะทำยังไงดี ” กงเสี่ยวเหมยหันไปถามกงหมิงยู่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับชายคนนั้น

‘ ยิ่งได้เห็นเขาต่อสู้…ยิ่งทำให้ฉันคิดถึงจ้าวเทียน พวกเขาทั้งสองคนเหมือนกันมาก ’

“ คงไม่เป็นไรหรอก อย่าลืมว่านี่เป็นเพียงแค่การประลอง หากสู้ไม่ไหวก็แค่กระโดดลงจากเวทีก็พอแล้ว ฉันคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่กล้าสังหารคนหรอก ” กงหมิงยู่พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ภายในใจเธอกลับรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นท่าทีห่วงใยของกงเสี่ยวเหมย

‘ คงไม่ใช่ว่า…ศิษย์น้องเสี่ยวเหมยเกิดหลงรักฉินหวงขึ้นมาหรอกนะ ’

ทางด้านที่นั่งชมการประลองของสำนักหัวซาน

ไม่ใช่เพียงแค่คนจากโลกหมิงหลงเท่านั้นที่ไม่พอใจการเปลี่ยนแปลงกฎ แต่ศิษย์ฝ่ายกระบี่ของสำนักหัวซานเองก็ไม่ยอมรับเรื่องไร้ยางอายแบบนี้เช่นกัน

“ เห็นได้ชัด ว่าเป็นเพราะโจวซีห่าวตกรอบคัดเลือกไป เจ้าสำนักจึงใช้วิธีนี้จัดการศิษย์พี่ใหญ่หยางถิงเฟยของพวกเราไม่ให้มีผลงานดีกว่า ” ศิษย์อันดับสองของฝ่ายกระบี่พูดขึ้นด้วยความโมโห

“ ใช่แล้ว ฉันก็คิดแบบเดียวกับนาย พวกเราต้องไม่ยอมให้พวกมันทำได้สำเร็จ พวกเราต้องรีบรายงานผู้อาวุโสสูงสุดเพื่อให้จัดการเรื่องนี้ ” เมื่อตกลงกันได้ พวกเขาก็หยิบเอาแผ่นหยกสื่อสารออกมา

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ทำอะไร ก็ถูกสหายที่นั่งอยู่ข้างๆห้ามเอาไว้ก่อน

“ พวกนายไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก…ดูนั่นสิ ผู้อาวุโสสูงสุดได้ไปยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าสำนักแล้ว ”

เวลานี้บนที่นั่งแถวบนสุดของเจ้าสำนักทั้งห้า หยางเจี๋ยกุมกระบี่ในมือเอาไว้แน่นจนเห็นเส้นเอ็นปูดนูนขึ้นมาอย่างชัดเจน

หากไม่ใช่ว่าตอนนี้ตัวเขากำลังอยู่ในงานชุมนุมกระบี่ และยังมีเจ้าสำนักอื่นอีกสี่คนเฝ้ามองอยู่ เขาคงชักกระบี่ออกมาท้าสู้กับโจวไท่หยวนแล้ว

“ ไหนนายลองพูดใหม่อีกทีซิ… ”

“ จะให้ฉันพูดกี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิม…การประลองจะต้องดำเนินต่อไป ด้วยกฎใหม่ที่ประกาศออกไปก่อนหน้านี้ นายตัดใจซะเถอะ ” โจวไท่หยวนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ยิ่งหยางเจี๋ยแสดงท่าทีโกรธแค้นเท่าไหร่ เขายิ่งรู้สึกดีขึ้นเท่านั้น

“ เหอะ…ถ้าฉันไม่ยอม แล้วเข้าไปหยุดการประลองด้วยตัวเองล่ะ” หยางเจี๋ยชักกระบี่ออกมาอย่างช้าๆ แววตาดุดันจ้องไปที่โจวไท่หยวนอย่างท้าทาย