จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 412

จะยอมถอยกลับไปดีๆ หรือจะทิ้งชีวิตเอาไว้ คำประกาศนี้ของโฮ่วอี้ได้ทำให้สนามรบทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงัน

หากเป็นก่อนหน้าที่การต่อสู้จะเริ่มต้น คำพูดของเขาคงเรียกเสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากทั้งแม่ทัพและเหล่าทหารได้เป็นอย่างดี แต่ตอนนี้กลับไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำ

เพราะทุกคนได้ประจักษ์แล้วว่า…โฮ่วอี้สามารถทำได้อย่างที่พูดแน่นอน

“ ข้าคือแม่ทัพใหญ่แห่งวังสวรรค์หลี่จิ้ง ขอทราบนามสูงส่งของท่านได้หรือไม่ ” หลี่จิ้งพูดทำลายความเงียบขึ้น เขาอยากรู้ตัวตนของอีกฝ่ายจะได้วางแผนรับมือถูก

“ หึหึ…เจ้ายังไม่มีคุณสมบัติพอให้รู้ชื่อข้า ” โฮ่วอี้ตอบกลับไปอย่างไม่ไว้หน้า ทำให้อีกฝ่ายใบหน้าแข็งค้างทันที

“ บัดซบ! วาจาสามหาวยิ่งนัก ” นาจาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ พร้อมกับระเบิดจิตสังหารออกมา แต่ก็ถูกหลี่จิ้งคว้าไหล่ไว้ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

“ ดูไปแล้ว ท่านคงไม่ใช่ผู้อาวุโสในสำนักดาราสวรรค์สินะ ไม่ว่าพวกเขาจะเสนอผลประโยชน์อะไรให้ท่าน พวกข้าสามารถมอบให้มากกว่าเป็นสิบเท่า ขอเพียงท่านยอมถอนตัวออกไปเท่านั้น ”

“ เงื่อนไขนี้ ท่านเห็นว่าเป็นเช่นไร ” หลี่จิ้งพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร เขาแสดงความใจกว้างออกมาอย่างเต็มที่ เหมือนไม่ติดใจที่อีกฝ่ายเพิ่งจะสังหารกองทัพของตนไป

น่าเสียดายที่ความพยายามทั้งหมดของเขากลับสูญเปล่า โฮ่วอี้ไม่ใส่ใจข้อเสนอของเขาแม้แต่น้อย

“ อย่าต้องให้พูดซ้ำ รีบไสหัวกลับไปซะ ในตอนนี้ข้ายังอารมณ์ดีอยู่ ”

“ นี่เจ้า! คิดจะเป็นศัตรูกับวังสวรรค์หรืออย่างไร ภารกิจครั้งนี้มหาเทพอวี่หวงให้ความสำคัญเป็นที่สุด ข้าขอเตือนด้วยความหวังดี จงถอนตัวออกไปซะ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะกลายเป็นศัตรูกับแดนสวรรค์ทั้งหมด ”

“ ทั่วทั้งจักรวาล จะไม่มีสถานที่ให้เจ้าได้อยู่อย่างสงบอีกเลย ” เมื่อล่อลวงด้วยผลประโยชน์ไม่ได้ผล หลี่จิ้งก็เปลี่ยนมาข่มขู่ด้วยอำนาจแทน

ทันใดนั้น

“ หืม เป็นศัตรูกับแดนสวรรค์ทั้งหมดงั้นรึ นี่ข้าหูฝาดไปใช่ไหม ”

ชายชราตาเดียวผมขาวกก้าวเดินมาจากทะเลดวงดาวอย่างช้าๆ เขาสวมชุดเกราะสงครามสีทอง พร้อมกับคาดผ้าคลุมสีแดงที่ปลิวไสวดูน่าเกรงขาม พริบตาเดียวก็มาหยุดตรงด้านขวาทัพใหญ่ของวังสวรรค์

!!

“ โอดิน นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า จงกลับไปซะ ” หลี่จิ้งพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมส่งสัญญาณให้บุตรชายฝ่ายและขุนพลฝ่ายตนเตรียมรับศึก

“ เป็นแค่สุนัขรับใช้ กล้าดียังไงมาสั่งข้า! ” โอดินระเบิดจิตสังหารออกมาทันที เขาสะบัดชายผ้าคลุมไปด้านข้าง เกิดเป็นลำแสงสีทองขนาดใหญ่เชื่อมต่อเส้นทางไปยังอาณาจักของตน เรียกกองทัพเกราะดำนับล้านออกมาในคราวเดียว

ปู้นนนนน!

เมื่อเสียงแตรสงครามหยุดลง กองทัพวัลคิรี่หลายพันคนที่ สวมหมวกมีปีกและชุดเกราะสีทองสง่างาม ก็ควบม้าเพกาซัสพุ่งทะยานออกมาตั้งขบวนพร้อมรบ อยู่เบื้องหน้าราชันเทพของพวกตน

แต่ทว่า มันยังไม่จบเพียงเท่านี้

ที่ด้านหลังและด้านซ้ายของทัพของหลี่จิ้ง ก็มีร่างของหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีปรากกฎขึ้นพร้อมกับประตูมิติขนาดใหญ่สองบานที่เปิดออก ให้กองกำลังหลายแสนคนก้าวออกมาอย่างพร้อมเพียง

“ โอซิริส อามาเทราสุ พวกเจ้าก็คิดจะท้าทายอำนาจของวังสวรรค์เหมือนกันงั้นรึ ” หลี่จิ้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน เขารู้แล้วว่าเรื่องในวันนี้ไม่มีทางจบง่ายๆแน่

“ ท่านกล่าวเกินไปแล้ว พวกข้าเพียงมาชมดูความสนุกสนานเท่านั้น ” อามาเทราสุพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มผ่อนคลาย ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย

“ ใช่แล้ว ข้ามาที่นี่เพื่อยลโฉมจักรพรรดิเทพองค์ใหม่ ไม่ได้ต้องการเป็นศัตรูกับท่านแต่อย่างใด ” โอซิริสตอบกลับไปอย่างจริงใจ แต่สื่อความหมายชัดเจนว่ายืนอยู่ข้างจักรพรรดิองค์ใหม่

“ ท่านพ่อ พวกเรา… ” นาจาพูดเพียงครึ่งประโยคก็หยุดไว้ หากโอดินมาแค่คนเดียวเขายังพอรับมือได้ แต่ถึงแม้จะมั่นใจในความแข็งแกร่งตัวเองขนาดไหน ถ้าต้องสู้แบบสามต่อหนึ่งก็คงไม่ไหวเหมือนกัน

ไท่ซ่างเหล่าจินที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจยาว วันนี้เขาถูกขอร้องให้มาเป็นผู้ช่วยเท่านั้น อำนาจการตัดสินใจทั้งหมดอยู่ที่หลี่จิ้งเพียงผู้เดียว

ในเวลาเดียวกันทางฝ่ายสำนักดาราสวรรค์ ทั้งผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์ต่างพากันจ้องมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความสับสน ไม่รู้วาชะตากรรมของพวกตนจะเป็นอย่างไรต่อไป

“ พวกเจ้า มีความสัมพันธ์อย่างไรกับพวกที่มาใหม่งั้นเหรอ ” โฮ่วอี้ถามขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลิวจงเสียนก็หันไปสบตากับ จางซือเฉวียนซึ่งเป็นอาจารย์ป้าของตนเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาอย่างจริงจัง

“ เรียนอาจารย์ปู่ สามฝ่ายที่เพิ่งจะมาถึงคือ อาณาจักรเทวะตำนาน สำนักสวรรค์อเวจี และนิกายราชันสุริยันจันทรา ทั้งหมดนี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพวกเราเลยแม้แต่น้อย ”

“ เหอะ ไม่ใช่ทั้งมิตรและศัตรู แต่กลับกล้าฉีกหน้ามหาเทพอวี่หวงเพื่อช่วยเราแบบนี้ คงมีจุดประสงค์บางอย่างแอบแฝงแน่นอน ” พูดจบ โฮ่วอี้ก็หันกลับไปตรวจสอบสถานการณ์ของบุตรสาวดู

‘ อีกเพียงไม่กี่ลมหายใจ ซินเยว่ก็จะสร้างมรรคาจักรพรรดิสำเร็จแล้ว จะปล่อยให้เกิดปัญหาแทรกซ้อนอีกครั้งไม่ได้เป็นอันขาด ’