จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 47

จ้าวเทียนมองดูอักขระที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสับสน

‘ แม้ฉันจะไม่รู้ความหมายของมัน…แต่ฉันสัมผัสได้ว่ามันคือเขตอาคมผนึก ’

‘ หรือมันเป็นอักขระที่มาจาก 9ท้องฟ้า 10แผ่นดิน ’

โลกมนุษย์แห่งนี้นั้นเป็นเพียงโลกวัตถุระดับต่ำ เหนือขึ้นไปจะมีโลกทิพย์ที่ระดับสูงกว่าอีกขั้น ซึ่งถูกเรียกว่า10แผ่นดิน

10แผ่นดินนั้นเป็นโลกทิพย์ขนาดใหญ่ ที่มีลักษณะแตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม ยกตัวอย่างเช่น โลกแห่งเปลวเพลิง โลกแห่งน้ำแข็ง และโลกแห่งสายฟ้า เป็นต้น

การที่มนุษย์จะเข้าสู่โลกทิพย์ได้นั้นจะต้องถลายขอบเขตปราณนภา เข้าสู่ระดับปราณทิพย์ จึงจะสามารถเปิดช่องว่างมิติออกจากโลกวัตถุได้

ส่วน9ท้องฟ้านั้นเป็นโลกทิพย์ระดับสูงสุดก่อนที่จะขึ้นไปสู่แดนสวรรค์ ผู้ที่จะสามารถขึ้นไปได้จะต้องอยู่ในขอบเขตแดนเทพเท่านั้น

ในอดีตวิญญาณของเขาได้ถูกดึงไปที่แดนสวรรค์โดยตรง ด้วยฝีมือของท่านอาจารย์ ทำให้เขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับ 9ท้องฟ้า 10แผ่นดินมากนัก

!!

‘ นี่มัน…หญ้าโลหิตมังกร มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ’

จ้าวเทียนได้ก้มลงไปดูที่บนพื้น มีต้นหญ้าสีแดงเติบโตอยู่ติดกับเสาหิน มันมีขนาดประมาณ1ฝ่ามือ

หลังจากเดินดูรอบๆ เขาก็พบว่ามันมีเพียงสองต้นเท่านั้นที่ยังสามารถใช้ได้ จึงเด็ดใบมันมาเก็บไว้ทันที

‘ น่าเสียดาย…ส่วนใบของต้นอื่นถูกกินไปหมดแล้ว ถ้าจะรอให้มันงอกใหม่คงใช้เวลานับร้อยปี ’

‘ ไม่รู้ว่า…สิ่งมีชีวิตอะไรที่กินหญ้าโลหิตมังกรเข้าไป แต่ฉันคิดว่าตัวมันคงตายไปแล้ว ไม่มีทางที่สิ่งมีชีวิตปกติจะรองรับพลังอันมหาศาลของหญ้านี้ไหว ’

จากนั้นจ้าวเทียนก็ตรวจสอบบริเวณรอบๆดู เพื่อความรอบคอบ เผื่อยังมีบางสิ่งที่เขาพลาดไป

‘ ตอนนี้คงได้เวลาที่ฉันต้องกลับแล้ว…มีหญ้าโลหิตมังกรพวกนี้ เรื่องพิษมารกร่อนกระดูกก็ไม่ใช่ปัญหาเลย ’

เขาคิดขึ้นด้วยความยินดี ไม่เพียงแต่มันจะรักษาพิษได้เท่านั้น แต่มันยังทำให้ผู้ที่กินเข้าไปต้านทานหมื่นพิษอีกด้วย เพียงแต่คนที่จะใช้มันได้ จะต้องอยู่ในระดับปราณนภาขึ้นไปเท่านั้น

หากผู้ที่มีพลังต่ำๆกินมันเข้าไป เส้นโลหิตทั่วร่างจะระเบิดออกจนตาย

แต่สำหรับตัวจ้าวเทียนนั้นเป็นข้อยกเว้น เพราะเขาได้ยกระดับร่างกายตัวเองมาตลอด จนสามารถรองรับพลังของหญ้าโลหิตมังกรได้สบาย

!!

เฮือกก!

‘ ทำไมหัวใจฉันถึงสั่นไหวอย่างรุนแรง…ความรู้สึกนี้ อาจจะมีอันตรายร้ายแรงเกิดขึ้นงั้นเหรอ ’

จ้าวเทียนรีบว่ายน้ำกลับไปตรงช่องทางที่ลงมา เขาเร่งความเร็วอย่างเต็มที่เพราะความรู้สึกถึงอันตรายยังไม่จางหายไป

อีกทั้งมันยังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ…

ในตอนที่เขาเกือบจะถึงช่องทางที่เขาใช้ลงมา กระแสน้ำด้านหลังของเขาก็สั่นไหวอย่างรุนแรง

มันได้ผลักตัวเขากระเด็นไปด้านหน้าด้วยพลังอันมหาศาล…

!!

อั่ก!

‘ มันเกิดอะไรขึ้น…เพียงแค่แรงดันของกระแสน้ำ ถึงทำให้ฉันบอบช้ำภายใน ’

จ้าวเทียนกลืนเลือดที่กระอักออกมากลับลงไป เขาหันกลับไปมองตำแหน่งที่เขาจากมาด้วยสายตากังวล

ฟูววว

ตรงตำแหน่งของเสาหินนั้น เกิดเป็นกระแสน้ำวนอย่างรุนแรง

ภายใต้ส่วยลึกของความมืด ดวงตาสีทองขนาดเท่าหัวคนทั้งสองดวง

มันกำลังจ้องมองมาทางเขาด้วยจิตสังหาร…

ตอนนี้เขาได้รู้แล้ว ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีเขาอยู่เพียงคนเดียว มันกลับมีสัตว์อสูรขนาดใหญ่อยู่ด้วยอีกตัว

ฟูววว

เจ้าของดวงตาสีทองน่าสะพรึงกลัว ได้ขยับเข้ามาใกล้จ้าวเทียนด้วยความรวดเร็ว

กระแสน้ำยังคงสั่นไหวอย่างรุนแรง มันได้กระแทกตัวจ้าวเทียน ไปชนกับผนังหินที่อยู่ด้านหลัง

‘ ฉันไม่มีทางหนีทันแน่นอน…ต้องสู้เท่านั้น! ’

จ้าวเทียนฝืนอดทนต่ออาการบอบช้ำ แล้วใช้ขาค้ำยันกับผนังหินไว้

เตรียมตัวระเบิดพลังสังหารออกมา…

เมื่อเจ้าสิ่งนั้นมันเข้ามาใกล้จนสามารถมองเห็นรายละเอียดของมันได้ จ้าวเทียนก็มีใบหน้าแข็งค้าง

ร่างของอสรพิษยักษ์ขนาดมหึมา…

ลำตัวมันมีขนาดเท่ารถบรรทุก ปกคลุมด้วยเกล็ดหนาทึบสีดำทอประกายสีแดงจางๆ ส่วนความยาวของมันนั้นเขาไม่สามารถเห็นได้ชัด

โลกใบนี้…

มันไม่สมควรจะมีงูที่ใหญ่ขนาดนี้ใช่ไหม…

มองเห็นปากของมันกำลังอ้าออกกว้าง หมายจะกลืนกินเขาในคำเดียว เขี้ยวทั้งสองของมันยาวประมาณเมตรกว่าๆ ทั้งยังมีสีฟ้าคราม บ่งบอกว่ามีพิษร้ายแรง

เพียงแค่แรงกดดันของมัน ก็ทำให้กล้ามเนื้อของเขาสั่นไหวคล้ายจะแตกออก

‘ ฉันไม่สามารถปะทะกับมันโดยตรงได้ ’

ตึง!

จ้าวเทียนตัดสินใจถีบผนังเต็มแรง ดีดตัวพุ่งไปด้านข้างเกือบ10เมตร

ตูม!

อสรพิษยักษ์ชนเข้ากับผนังหินอย่างแรง แรงดันน้ำมหาศาลระเบิดออกมา

ด้วยแรงโจมตีขนาดนี้ แม้แต่แผ่นเหล็กหนาสองเมตร ยังถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ แต่น่าแปลกที่ผนังหิน กลับไม่มีแม้แต่ริ้วรอย

หลังจากที่มันโจมตีพลาดเป้า ก็ส่ายหัวเล็กน้อยด้วยความมึนงงเพราะแรงปะทะ นัยน์ตาสีทองขนาดใหญ่กวาดมองหาเหยื่อของมันอีกครั้ง

ตัวของจ้าวเทียนตอนนี้ได้ถูกผลักไปไกลเกือบร้อยเมตร จนลงไปกระแทกพื้นด้านล่าง ตอนนี้ตัวของเขาได้อยู่ห่างจากช่องทางออกเป็นสองเท่าจากทีแรก

ฟูววว

อสรพิษยักษ์พุ่งเขามาหาเขาด้วยความรวดเร็ว

‘ งูตัวนี้…แม้จะทรงพลังมาก แต่กลับทำตามสัญชาตญาณสัตว์ป่าเท่านั้น มันไม่ใช่สัตว์อสูรที่ผ่านการบำเพ็ญจนเกิดปัญญาด้วยซ้ำ ’

‘ แม้พลังของมันจะทัดเทียมกับผู้ฝึกตนขอบเขตปราณนภา แต่กลับไม่สามารถใช้พลังวิญญาณหรือพลังปราณได้ การโจมตีของมันมีแต่พละกำลังอันมหาศาลอย่างเดียว ’

‘ หรือว่า…เป็นมันที่กินหญ้าโลหิตมังกรเข้าไป จึงเปลี่ยนจากงูธรรมดาให้เป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลัง ’

ยิ่งคิดหาเหตุผล จ้าวเทียนก็ยิ่งรู้สึกไม่อยากเชื่อ…

ในระหว่างนี้เขาก็หลบการโจมตีของมันไปเรื่อยๆ เพราะมันทำได้เพียงพุ่งเข้าใส่เป็นเส้นตรงอย่างเดียว ไม่มีรูปแบบอื่น