จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 557

หนึ่งเดือนผ่านไป นับตั้งแต่ที่คณะผู้นำหลายสิบประเทศถูกลอบสังหาร และชีวิตของประชาชนนับล้านที่สูญเสียไปเพราะผลกระทบจากสงคราม โลกก็ได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของสิ่งมีชีวิตต่างมิติเป็นครั้งแรก

เหล่าเทพเจ้าอันโด่งดัง จากศาสนาหรือลัทธิความเชื่อๆต่าง ไม่ได้เป็นผู้มีเมตาคอยปกป้องสาวกเหมือนที่ได้บันทึกไว้ในหลักคำสอนแม้แต่น้อย

ในสายตาของเทพเจ้าส่วนใหญ่ มนุษย์ทุกคนเป็นเพียงเครื่องมือแสดงอำนาจของตน ซึ่งถ้ามีผลประโยชน์ล่อตาล่อใจ ก็พร้อมละทิ้งผู้ศรัทธาโดยไม่ลังเล

โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่สิ่งมีชีวิตทั่วทั้งโลก ถูกบีบบังคับให้คุกเข่าหมอบคลานอยู่บนพื้นด้วยความหวาดกลัวเกือบสิบนาที ไม่รู้ว่ามีผู้คนมากมายเท่าไหร่ที่ต้องบาดเจ็บล้มตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์และเครื่องบิน

ในเมื่อเทพเจ้ามองมนุษย์ธรรมดาไม่ต่างไปจากมดแมลง แล้วมีเหตุผลอะไรที่พวกตนจะต้องไปหลงบูชาอย่างงมงายอีก ทำให้นอกจากศาสนาพุทธ คริสต์ อิสลาม ที่ไม่มีเทพเจ้าจุติลงมาก่อความวุ่นวายแล้ว ศาสนาหรือลัทธิความเชื่ออื่นๆ ต่างพากันล่มสลายไปทันที

ตอนนี้ศรัทธาของผู้คนมากกว่า 90% ทั่วโลก ได้ถูกถ่ายโอนไปยังเจ้าของเสียงที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจของพวกตน ชายผู้เป็นตัวแทนของมวลมนุษยชาติลุกขึ้นต่อต้านเทพเจ้าและช่วยปลดปล่อยทุกคนออกจากพันธนาการได้สำเร็จ

ซึ่งภาพการต่อสู้ในวันนั้น ก็ได้ถูกหวังซินหยางนำมาตัดต่อเป็นคลิปวีดีโอสั้นๆเกือบสิบตอน ปล่อยไปตามสื่อทุกช่องทาง จึงเป็นสาเหตุที่ชื่อเสียงของจ้าวเทียนดังก้องไปทั่วโลกอีกครั้ง

โดยหลังจากคลิปถูกปล่อยไปไม่ถึงสามวัน สมาพันธ์เซียนก็เริ่มเคลื่อนไหวทันที พวกเขาได้ก่อตั้งรัฐบาลโลกขึ้น เพื่อควบรวมอำนาจการปกครองเป็นหนึ่งเดียว

ซึ่งขั้นตอนทุกอย่างก็ราบรื่นเป็นอย่างมาก เพราะประชาชนแต่ละประเทศได้ให้การยอมรับจ้าวเทียนอยู่แล้ว

เพื่อป้องกันวิกฤตการณ์ในอนาคต ทุกประเทศต้องละทิ้งความเห็นแก่ตัว เพื่อร่วมมือเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน นี่เป็นหนทางเดียวที่จะเอาชนะศัตรูจากภายนอกได้

นอกจากก่อตั้งสมาพันธ์โลก อีกมาตรการที่จ้าวเทียนหยิบมาใช้ก็คือ ส่งเสริมให้มนุษย์ส่วนใหญ่เข้าสู่วิถีแห่งการฝึกตน โดยเฉพาะเยาวชนและผู้เป็นกำลังรบสำคัญของโลก

ทำให้มีการเพิ่มหลักสูตรเสริมสร้างลมปราณเข้าไปในโรงเรียนระดับประถม มัธยม มหาลัย รวมไปถึงโรงเรียนเตรียมทหารต่างๆ ซึ่งก็ได้กระแสตอบรับอย่างล้นหลาม จนมีอาจารย์ไม่พอสอนเลยทีเดียว

เพราะเมื่อหายนะมาถึง แทนที่จะรอให้ผู้อื่นมาคอยปกป้อง มันจะดีกว่าไหมถ้าคุณแข็งแกร่งขึ้นจนสามารถปกป้องคนที่รักได้ด้วยตัวเอง

ในตอนนี้…โลกมนุษย์ได้ก้าวเข้าสู่ยุคสมัยแห่งผู้ฝึกตนอย่างเต็มตัวแล้ว

ณ คฤหาสน์ดาราสวรรค์

เมื่อแสงแดดยามเช้า สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระทบผิวกายจ้าวเทียน ทั่วทั้งร่างของเขาก็เปล่งประกายสีทองระยิบระยับ เคล็ดวิชาหมื่นตะวันถูกกระตุ้นให้โคจรหมุนเวียนอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง ก็สามารถทลายเข้าสู่ขอบเขตถัดไปได้ในที่สุด

‘ หืม นี่ฉันบรรลุเคล็ดวิชาหมื่นตะวันขั้นสูงสุดโดยไม่รู้ตัวงั้นเหรอ ’

จ้าวเทียนลืมตาขึ้นช้าๆ แม้สีหน้าจะดูสับสนอยู่บ้างแต่ก็ปกปิดความความยินดีเอาไว้ไม่มิด ที่ความแข็งแกร่งของตนยกระดับขึ้นอีกครั้ง

‘ อย่าบอกนะว่า เป็นเพราะเรื่องนั้น ’

เมื่อจ้าวเทียนเหลือบมองไปทางซ้าย ก็พบลี่เหยาเหยาที่กำลังนอนหลับใหลอย่างมีความสุขราวกับเป็นแมวน้อยขี้เซา ความน่ารักของเธอทำให้เขาเผลอหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

‘ ดูเหมือน การถือกำเนิดใหม่เป็นหงส์สวรรค์ดาราอมตะ จะทำให้เหยาเหยาได้รับร่างหยินบริสุทธิ์มาโดยไม่รู้ตัว เมื่อพวกเราใช้เคล็ดบำเพ็ญคู่ร่วมกันจึงได้รับประโยชน์มากมายขนาดนี้ ’

ในใจจ้าวเทียนนึกย้อนไปถึงงานแต่งงานเมื่อวาน แม้จะเป็นงานแต่งสายฟ้าแลบที่มีเวลาเตรียมการเพียงสัปดาห์เดียว แต่ก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะ มีแขกเข้ามาร่วมงานเกือบหมื่นคนเลยทีเดียว

ทั้งที่พวกเขาส่งการ์ดเชิญออกไปแค่ไม่กี่ร้อยใบ เพราะไม่ต้องการให้เกิดความวุ่นวาย จึงจำกัดไว้เพียงญาติสนิทมิตรสหาย ตลอดจนเหล่าผู้อาวุโสในสมาพันธ์เซียนเท่านั้น

แต่ทว่า

เมื่อถึงวันงานจริงๆ กลับมีคณะผู้แทนแต่ละประเทศทั่วโลก ยกขบวนกันมาต่อแถวเข้างานเรื่อยๆ แม้จะต้องยืนอยู่ด้านนอกสถานที่จัดงานก็ไม่เป็นไร

ขอแค่ได้มีโอกาสขึ้นไปมอบของกำนัลให้กับคู่บ่าวสาวบนเวทีก็พอ สุดท้ายกว่าพิธีจะจบลงก็ปาเข้าไปเกือบเจ็ดชั่วโมงเลยทีเดียว

ซึ่งเรื่องนี้จะโทษคณะตัวแทนจากประเทศต่างๆเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะพวกเขาก็ถูกกดดันจากรัฐบาลและประชาชนของประเทศตัวเองมาเหมือนกัน

จุ๊บ!

จ้าวเทียนจูบไปหน้าผากของหญิงคนรักอย่างแผ่วเบา พร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“ ตื่นเถอะที่รัก เช้าแล้วนะ ”

!!

“ นาย…นายเรียกฉันว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ชัดเลย ” ลี่เหยาเหยาถามขึ้นด้วยแววตาเปล่งประกาย อันที่จริงเธอตื่นนานแล้ว แต่พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก็รู้สึกเขินอายจนต้องแกล้งหลับต่อไป

“ ก็เรียกเธอว่า…ที่รักไง ”

“ เรียกอีกสิ (^///^) ”