จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 601

ย้อนกลับไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เมื่อมหาเทพอวี่หวงถูกเปลวเพลิงนิรันดร์จนดวงวิญญาณแตกสลาย เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ฝ่ายวังสวรรค์ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

โดยเฉพาะกับเทพเอ้อหลางเสินที่รู้สึกเหมือนฟ้าถล่มลงตรงหน้า จนแทบจะสูญเสียความหมายแห่งการมีชีวิตอยู่ไปเรียบร้อยแล้ว หนึ่งกษัตริย์ หนึ่งแม่ทัพ หากองค์ราชันเจ้าชีวิตสิ้นไปแล้ว แม่ทัพอย่างเขาจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร

สำหรับเทพเอ้อหลางเสิน มหาเทพอวี่หวงไม่ใช่เป็นเพียงแค่เจ้านายเท่านั้น ทั้งคู่ยังมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นอากับหลานกันอีกด้วย

ตั้งแต่ถือกำเกิด เทพเอ้อหลางก็ถูกปลูกฝังให้มีความจงรักภักดีต่อมหาเทพอวี่หวงอย่างเคารพบูชา เจตจำนงของมหาเทพอวี่หวงก็คือเจตจำนงของเขา หากมหาเทพอวี่หวงสั่งให้ไปทางซ้าย ต่อให้ต้องตายเขาก็จะไม่ยอมไปทางขวาเด็ดขาด

เรียกได้ว่า ตั้งแต่ยอมรับตำแหน่งขุนศึกคู่บัลลังก์ ทั้งชีวิตและดวงวิญญาณของเทพเอ้อหลางเสิน ก็ได้ถวายให้มหาเทพอวี่หวงไปจนหมด

“ มหาเทพอวี่หวงถูกสังหารแล้ว จงยอมแพ้ซะ! ” เทพีอามาเทราสุกับเทพโอซีริสประกาศออกมา เสียงของทั้งคู่ดังก้องไปทั่วสนามรบเทพมารบรรพกาล ส่งผลให้ขวัญกำลังใจของฝ่ายตรงข้ามตกต่ำลงอย่างชัดเจน

“ จักรพรรดินีหลินซินเยว่ชนะแล้ว ! พวกเราทั้งหมดเป็นผู้ชนะสงคราม… ” คังหลินกับหลิวจงเสียน ก็ตะโกนออกมาเช่นเดียวกัน ทำให้ฝ่ายพันธมิตรสำนักดาราสวรรค์พากันส่งเสียงโห่ร้องขึ้นด้วยความดีใจ

“ พวกเราชนะแล้ว!!! มหาเทพอวี่หวงถูกสังหารแล้ว ”

“ จักรพรรดินีหลินซินเยว่ ไร้เทียมทาน! ”

“ พวกเจ้าแพ้แล้ว จงคุกเข่ายอมจำนนซะ ”

“ ท่านแม่ทัพใหญ่ พวกเราจะทำเช่นไรดี ” หนึ่งในรองแม่ทัพถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ถึงแม้สถานการณ์ของพวกเขา เพิ่งจะกลับมาได้เปรียบเพราะการเข้าร่วมสงครามของแดนสุขาวดี แต่มันก็คงอยู่ไม่นานนัก หากจักรพรรดิเทพฝ่ายตรงข้ามเข้าร่วมการต่อสู้

“ ถอยเถอะ! ถ้าเป็นตอนนี้อาจจะยังพอทัน ในเมื่อองค์มหาเทพสิ้นแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้สูญเสียกำลังพลโดยเปล่าประโยชน์ ” เทพอะพอลโลกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง ก่อนจะเดินจากไปทันที

ตัวเขามาจากโอลิมปัสสไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของมหาเทพอวี่หวง จึงต้องคำนึงถึงผลประโยชน์และไพร่พลทหารฝ่ายตนเป็นสำคัญ

ชิ้งงง!

องครักษ์เทพชั้นสูงแปดนาย ชักกระบี่ออกมาขวางหน้าเทพอะพอลโลเอาไว้ ตราบใดที่แม่ทัพใหญ่ยังไม่อนุญาต ก็จะไม่ปล่อยให้มีผู้ใดจากไปเด็ดขาด

“ พวกเจ้าคิดจะทำอะไร! หรืออยากจะเป็นศัตรูกับเหล่าทวยเทพแห่งโอลิมบัสทั้งหมดงั้นรึ ” เทพอะพอลโลกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา ในเมื่อมหาเทพอวี่หวงพ่ายแพ้ไปแล้ว ข้อตกลงทุกอย่างก็เป็นอันจบสิ้นไปด้วย พวกเขาไม่จำเป็นต้องไว้หน้าอีกฝ่ายอีก

“ ปล่อยให้เขาไป ” เทพเอ้อหลางเสินกล่าวอนุญาตเบาๆ ทำให้พวกองครักษ์รีบถอยกลับไปทันที

“ เอ้อหลางเสิน ข้าขอเตือนเจ้าในฐานะที่เคยเป็นพันธมิตรกัน จงใช้โอกาสในตอนที่จักรพรรดินีหลินซินเยว่ยังไม่ปรากฏตัว รีบประกาศยอมแพ้แล้วนำกองทัพล่าถอยกลับไปวังสวรรค์ซะ อย่างน้อยพวกเจ้าก็ยังอาจจะรักษาฐานอำนาจบางส่วนเอาไว้ได้ ” เทพอะพอลโลกล่าวขึ้น พร้อมกับฉีกมิติหายไปในความว่างเปล่า

“ เหอะ! จะให้ข้ายอมแพ้งั้นรึ… ” เทพเอ้อหลางเสินแค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะหันไปจับจ้องหยวนสื่อเทียนจุน กับหลิงเป่าเทียนจุน

“ แล้วสามสำนักเต๋าของพวกท่านเล่า คิดจะจากไปด้วยหรือไม่? ”

บรรยากาศในกองบัญชาการเปลี่ยนเป็นหนักอึ้งทันที เนื่องจากแววตาของเทพเอ้อหลางเสินแดงก่ำดุจสัตว์ร้ายที่กำลังบ้าคลั่ง มันแฝงไปด้วยความกระหายเลือดอย่างชัดเจน

“ สามสำนักเต๋า ยินดีทำตามคำสั่งแม่ทัพใหญ่ ” หลิงเป่าเทียนจุนกัดฟันพูดขึ้น เพราะหากตอบไม่ถูกใจอีกฝ่ายคงต้องเกิดการต่อสู้เป็นแน่

“ ดีมาก พวกเรายินยอมเป็น หยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ จงติดตามข้าออกไปแก้แค้นให้องค์มหาเทพบัดเดี๋ยวนี้ ” เทพเอ้อหลางเสินประกาศออกมาเสียงดัง ทำให้พวกรองแม่ทัพรวมไปถึงเหล่าองครักษ์ตะโกนขึ้นพร้อมกัน

“ ยินยอมเป็นหยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์! ”

“ ยินยอมเป็นหยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์! ”

“ ยินยอมเป็นหยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์! ”

คำพูดประโยคนี้ดังกระหึ่มไปทั่วกองบัญชาการ มันได้ช่วยปลุกขวัญกำลังใจของเหล่าทหารขึ้นมากอีกครั้ง

แต่ทว่า……

ครืนนน! ตูมมม!

เกิดเสียงระเบิดดังสะนั่นหวั่นไหวขึ้นเหนือสนามรบ ส่งผลให้ห้วงมิติคู่ขนานพังทลาย พร้อมกับมีกายทิพย์สีทองขนาดมหึมาของพระยูไลถูกซัดกระเด็นลงมา กระแทกใส่กองกำลังฝ่ายวังสวรรค์จนบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก

จากนั้น ทั้งมหาเทพจูเซียนและจักรพรรดินีเทพหลินซินเยว่ก็ตามออกมาติดๆ ทั้งสองกวาดสายตาไปทั่วทั้งสนามรบอย่างเย็นชา ก่อนจะแยกย้ายกันไปประจำการณ์ที่ขุมกำลังของตนเอง

“ ในเมื่อมาถึงแล้ว ก็ปรากฏตัวออกมาเถอะ! ” มหาเทพจูเซียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด พร้อมกับแอบส่งสัญญาณบางอย่างให้จักรพรรดินีหลินซินเยว่

“ รู้ตัวด้วยงั้นรึ เอาเถอะ ยังไงชะตากรรมของพวกเจ้าก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ”