จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 80

หลังจบการต่อสู้ จ้าวเทียนกำลังปรับระดับพลังของตัวเองให้เป็นปกติ กระบวนท่าเมื่อครู่เขาคงใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียวในหนึ่งวัน เพราะมันใช้พลังเขาไปถึงเจ็ดส่วน

‘ ตอนฉันอยู่ที่ขอบเขตเทพโลกาในอดีต…กระบวนท่าลับสังหารทั่วทิศ ดวงดาวจะปลดปล่อยรังสีกระบี่ออกมาถึงสามสิบสาย ทุกกระบี่จะเท่ากับการโจมตีสุดชีวิตของตัวฉันเอง ’

‘ แม้ว่าพลังอันมหาศาลของเมล็ดพันธุ์สุริยัน จะทำให้ฉันใช้กระบวนท่านี้ได้ แต่พลังของมันก็ลดลงไปเกินครึ่ง ’

ในพื้นที่นี้นอกจากซากศพสองผู้อาวุโสก็มีเพียงแหวนมิติสองวงที่ไร้เจ้าของ จ้าวเทียนได้เผาทำลายซากศพทิ้ง แล้วเก็บแหวนขึ้นมาตรวจดู

‘ พื้นที่ด้านในเล็กมาก…เพียงยี่สิบตารางเมตรเท่านั้น ’

แหวนมิติของจ้าวเทียนที่ท่านอาจารย์สร้างให้นั้น มีพื้นที่เท่ากับสนามฟุตบอล เขาสามารถเก็บบ้านเข้าไปได้ทั้งหลังแบบสบายๆ แต่น่าเสียดายที่มันเก็บสิ่งมีชีวิตไม่ได้

‘ แหวนสองวงนี้ ฉันจะมอบให้ลี่เหยาเหยากับโม่ปิงหยู ’

ในขณะที่จ้าวเทียนกำลังตรวจดูแหวนของอู๋ซวน เขาก็พบกับของบางอย่างที่มันไม่สมควรจะมาอยู่ในนี้

‘ ปืนลำแสง!...ทั้งยังมีถึงสิบกระบอก นี่ควรเป็นอาวุธลับของประเทศจีน มันไปอยู่กับพวกสำนักโบราณได้ยังไง ’

‘ คนพวกนี้เป็นพวกของโจวจือหยวน…หรือว่า ’

แววตาเขาเปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้น

ฟิ้ววว!

เขาเหยียบกระบี่หายไปทันที ตอนนี้เขาต้องรีบกลับไปหาท่านตาให้เร็วที่สุด

ณ สถานที่ต่อสู้ของเหยียนซืออู่

โจวจือหยวนในสภาพบาดแผลเต็มตัว กำลังมองไปทางศัตรูตรงหน้าด้วยความเคร่งเครียด เขาต่อสู้กับอีกฝ่ายมานานแล้ว แต่กำลังเสริมกลับยังมาไม่ถึง

ตอนนี้ข้างกายเขามีพรรคพวกเพียงคนเดียว ทั้งยังเป็นแค่เซียนระดับกลางทำให้รับมือเหยียนซืออู่ไม่ไหว

“ ฉันไม่นึกเลยว่านอกจากแกจะรักษาพิษได้แล้ว…ยังจะมีฝีมือก้าวหน้าขึ้นอีก บอกฉันมาตามตรงแกรู้วิธีเข้าคลังสมบัติลับใช่ไหม ” โจวจือหยวนถามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ในสายตาของเขาตอนนี้สมบัติเหล่านั้นสำคัญที่สุด

“ ฉันไม่มีอะไรต้องพูดกับแก…วันนี้แกต้องตาย! ” เหยียนซืออู่ตอบด้วยเสียงเย็นชา หากไม่ใช่แผนการของอีกฝ่าย ลูกสาวเขาคงได้อยู่ร่วมกับหลานชายอย่างมีความสุข

“ ดาบทลายภูผา! ”

เปรี้ยง!

อั่ก

โจวจือหยวนกระเด็นออกไปเกือบร้อยเมตร เลือดพุ่งออกจากปากเป็นสาย มือที่จับกระบี่ของเขาสั่นสะท้านอย่างแรง

‘ ไอ้บ้านี่มันต้องรู้วิธีอื่นที่ใช้เข้าคลังสมบัติลับแน่นอน…ไม่อย่างนั้นพลังของมันไม่มีทางเพิ่มเยอะขนาดนี้ ’

แม้จะอยู่ขอบเขตเซียนระดับสูงสุดเท่ากัน แต่อีกฝ่ายกลับแข็งแกร่งกว่าเขามาก แม้แต่พิษมารกร่อนกระดูกก็ใช้กับอีกฝ่ายไม่ได้ผล

ทันใดนั้นโจวจือหยวนก็หันไปสบตากับพรรคพวกที่อยู่ไม่ไกล

‘ ฉันรอกำลังเสริมไม่ไหวแล้ว…คงมีแต่ต้องใช้สิ่งนั้นถึงจะพลิกสถานการณ์ได้ ’

แววตาเฉียบคมของเหยียนซืออู่เหมือนสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังถ่วงเวลามาโดยตลอด

‘ หรือว่ามันกำลังรอกำลังเสริม…คงไม่ใช่ว่าพวกเซียนจากห้าขุนเขากระบี่ก็ยังอยู่ในโลกภายนอกด้วยนะ ’

เมื่อคิดไปถึงตรงนี้เหยียนซืออู่ก็โหมโจมตีอย่างดุร้ายทันที ก่อนหน้านี้เพราะเขาไม่ต้องการได้รับบาดเจ็บจึงไม่ได้ทุ่มสุดตัว

แต่ตอนนี้…เขาจะใส่พลังทั้งหมดไปที่การโจมตีแล้ว

“ คลื่นดาบคลั่ง! ”

เปรี้ยงๆๆๆ!

คมดาบดุจคลื่นยักษ์ซัดเข้าใส่โจวจือหยวนอย่างต่อเนื่อง

วิ้งง

รังสีดาบสามสายเล็งไปตรงจุดตายของโจวจือหยวนทันที

“ รุ้งขาวทะลวงตะวัน! ”

รังสีกระบี่เจ็ดสายดุจสายรุ้ง ทะลวงออกจากคลื่นดาบของเหยียนซืออู่อย่างหักโหม

ฉัวะๆ

บาดแผลลึกยาวสองสายปรากฏขึ้นตรงไหล่โจวซือหยวน มันเกิดจากรังสีดาบของเหยียนซืออู่ ถึงแม้จะหลบจุดตายไปได้ แต่อาการบาดเจ็บก็ยังถือว่าสาหัส

ในตอนที่เหยียนซืออู่กำลังจะตามไปฟันซ้ำ เขาก็สัมผัสได้ถึงการลอบโจมตีจากด้านหลัง จึงเหวี่ยงดาบกลับไปทันที