จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 81

ย้อนกลับไปก่อนที่จ้าวเทียนจะมาถึง สัมผัสวิญญาณอันกว้างใหญ่ของเขาได้รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับท่านตาหมดแล้ว

‘ ที่แท้พวกมันก็สมคบคิดกัน…ได้ยินนักวิทยาศาสตร์คนนั้นบอกว่า ตระกูลหลี่ทุ่มเวลากว่าสิบปีเพื่อสร้างปืนลำแสงขึ้นมา แสดงว่าตระกูลหลี่เป็นผู้ผลิตปืนลำแสงให้รัฐบาล ’

‘ แผนการทรยศครั้งนี้คงมีตระกูลหลี่อยู่เบื้องหลังด้วยแน่นอน…ฉันต้องรีบช่วยท่านตาแล้วไปเตือนศิษย์พี่หญิง ’

ในระหว่างที่คิดวางแผนในใจจ้าวเทียนก็เกือบจะถึงที่หมาย ตอนนี้สายตาเขาสามารถมองเห็นท่านตาได้แล้ว แต่อีกฝ่ายคงยังไม่สังเกตเห็นเขา

“ เคล็ดกระบี่บูรพาสังหาร! ”

วูป!

ทะเลดวงดาวอันกว้างใหญ่ได้ปรากฏขึ้น และเมื่อกลุ่มดาวทั้งหมดในอาณาเขตทิศตะวันออกเปล่งประกายเจิดจ้า อาณาเขตดวงดาวก็ได้ถูกใช้งาน

ในระหว่างนั้นเขาก็ได้ยินคำพูดของโจวจือหยวนพอดี จึงได้พูดสวนออกไป

“ แต่ฉันว่า…แกคงไม่มีโอกาสได้เห็นหรอก! ”

จากนั้นจ้าวเทียนก็ได้ก้าวออกไปตรงตำแหน่งที่มีจุดแสงอยู่ แล้วตัวของเขาก็หายไปทันที

ในขณะที่ทุกคนหันไปมองตรงที่มาของเสียง ก็คือตำแหน่งเดิมของจ้าวเทียน

ฉัวะ!

อ้ากก!

แขนข้างหนึ่งปลิวขึ้นฟ้าไป โจวจือหยวนถอยหนีอย่างหวาดกลัว ตัวเขาในตอนนี้ได้รับบาดเจ็บหนักที่ไหล่ทำให้รับมือจ้าวเทียนไม่ทัน

สุดท้ายจึงต้องยอมเสียแขนขวาเพื่อแลกกับชีวิตตนเอง…

‘ เมื่อกี้ถ้าฉันยกแขนขึ้นป้องกันไม่ทัน คงตายไปแล้ว ’

เขาฝืนทนความเจ็บปวดแล้วรีบหลบหนีทันที ด้วยความเร็วของเซียนระดับสูงสุดเขาเชื่อว่าต้องหนีทัน

จ้าวเทียนมองโจวจือหยวนที่กำลังหลบหนีด้วยสายตาเย็นชา เขาโยนศัตรูอีกคนที่ถูกสยบไว้ให้ท่านตา

หลังจากที่ตัดแขนโจวจือหยวนเรียบร้อย เขาก็หันไปจัดการอีกคนทันที เพียงตบฟาดฝ่ามือใส่ครั้งเดียว ก็ทำลายพลังฝีมืออีกฝ่ายไปเรียบร้อย

“ รบกวนท่านตาช่วยสอบสวนเขาให้หน่อยนะครับ…ผมจะไปจัดการคนที่หนีเอง ” จ้าวเทียนพูดขึ้นอย่างมั่นใจ อีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัสแบบนั้นทั้งยังเสียแขนไปอีก ไม่มีทางรอดมือเขาไปได้

เสียดายโจวจือหยวนบินเร็วเกินไป เพียงพริบตาเดียวก็ออกนอกอาณาเขตหนึ่งพันเมตรของจ้าวเทียน ทำให้เขาหายตัวตามไปไม่ได้

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของอาวุธเวทที่เคลื่อนที่เร็วกว่าเซียนถึงสิบเท่า…

ฟิ้วว!

เขาเหยียบกระบี่บินหายไปด้วยความเร็วที่มองตามไม่ทัน

ห่างออกไปเกือบสิบกิโลเมตร โจวจือหยวนได้ห้ามเลือดจากบาดแผลแขนขาดแล้ว เขาทุ่มพลังทั้งหมดกับการบินหลบหนี

‘ ฉันจะต้องรีบกลับไปที่ฐานลับของตระกูลหลี่…ไอ้เด็กนั่นมันต้องตามมาแน่ ’

ในขณะที่โจวจือหยวนกำลังคิดถึงเส้นทางหลบหนีอยู่นั่นเอง รังสีกระบี่สองสายก็ได้มาถึงตัวเขาอย่างรวดเร็ว

!!

เปรี้ยงๆ

“ โธ่โว้ย…แกมันตัวอะไรกันแน่ ” โจวจือหยวนร้องออกมาด้วยความโกรธ เขาหันกลับไปใช้กระบี่ในมือทำลายรังสีกระบี่สองสายทิ้ง

อีกฝ่ายเคลื่อนที่ไวจนเหนือมนุษย์ พริบตาเดียวก็ตามเขาทัน แบบนี้คงต้องสู้เท่านั้นอาจจะพอมีทางรอด

‘ ถ้าหากฉันไม่ได้บาดเจ็บละก็…ไอ้เด็กนี่ไม่มีทางสู้ฉันได้ ’

เมื่อเห็นว่าโจวจือหยวนหยุดคิดที่จะหลบหนีแล้ว จ้าวเทียนก็ระมัดระวังตัวเองมากขึ้น อีกฝ่ายเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก

“ ในเมื่อแกอยากฆ่าฉันนัก…ก็มาตายด้วยกันเถอะ ” โจวจือหยวนร้องออกมาด้วยความโกรธ

“ รุ้งขาวทะลวงตะวัน! ”

รังสีกระบี่ดุจสายรุ้งเจ็ดสาย ทะลวงใส่จ้าวเทียนอย่างหักโหม ตัวของโจวจือหยวนก็พุ่งตามมาเช่นกัน

จ้าวเทียนใช้รังสีกระบี่สวนกลับไปอย่างใจเย็น เพราะอาการบาดเจ็บ ทำให้อีกฝ่ายพลังต่อสู้ลดไปเกือบครึ่งแล้ว

ตอนนี้เขาต้องเก็บพลังที่เหลือไว้สำหรับจัดการกับพรรคพวกที่เหลือของโจวจือหยวน

‘ อีกฝ่ายกล้าที่จะลอบสังหารศิษย์พี่หญิงคงต้องเตรียมการณ์ไว้แล้ว…ศัตรูอาจจะมีเซียนคนอื่นอยู่อีก ฉันต้องสำรองพลังไว้ส่วนหนึ่ง ’

หืม!

!!

กระบี่คู่กายของโจวจือหยวนพุ่งเข้าใส่จ้าวเทียนเหมือนกับเป็นอาวุธลับ

สายตาของจ้าวเทียนมองตามกระบี่ที่กำลังจะพุ่งใส่เขา แล้วใช้อาวุธคู่กายปัดออกอย่างใจเย็น จนมันกระเด็นออกไปไกล

ทันใดนั้นเอง…

ในมือโจวจือหยวนก็มีปืนลำแสงกระบอกหนึ่ง มันถูกใช้ยิงใส่จ้าวเทียนในระยะประชิดทันที ที่แท้เขาได้อาศัยจังหวะที่สายตาจ้าวเทียนอยู่ที่กระบี่ จากนั้นก็เรียกปืนลำแสงออกมาลอบโจมตี

แซ่ดๆ

ตูม!ๆ

ลำแสงสีขาวสองสายโดนเข้าที่แขนของจ้าวเทียนเต็มๆ แต่เขาเพียงขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น ในใจเขาไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย